ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΕΦ’ ΟΛΗΣ
ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ
Τον τελευταίο καιρό ακούμε από τα ΜΜΕ την άποψη που ψιθυρίζουν στην Ελλάδα μερικοί πανεπιστημιακοί, πολιτικοί, διπλωμάτες και διαμορφωτές της κοινής γνώμης ότι πρέπει να συζητήσουμε με την Τουρκία πάνω σε όλα τα θέματα, άφοβα, αφού έχουμε το Διεθνές Δίκαιο με το μέρος μας.
Για να κάνουμε όμως διάλογο με τους γείτονες θα πρέπει να ορίσουμε και τη βάση των συζητήσεων, καθώς τη δική μας ατζέντα με την τουρκική χωρίζει χαώδης διαφορά. Τι λέμε εμείς και τι λέει η Τουρκία;
Όλες οι Ελληνικές Κυβερνήσεις μέχρι σήμερα αναγνωρίζουν πως η μόνη διαφορά μας με την Τουρκία είναι η υφαλοκρηπίδα. Η Τουρκία όμως θέτει έξι – επί του παρόντος – ζητήματα: α) την αποστρατιωτικοποίηση συγκεκριμένων νησιών του Αιγαίου, β) την κυριότητα σειράς μικρών νησιών και βραχονησίδων, γ) τα μίλια του Εθνικού εναέριου χώρου μας, δ) τη βαθμιαία αλλαγή του καθεστώτος στη Δυτική Θράκη, ε) τη συνεκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου του Αιγαίου και στ) την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης.
Η Τουρκία φυσικά γνωρίζει πως ουδεμία Ελληνική Κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να εκχωρήσει εθνική κυριαρχία, επιδιώκει όμως να καταγραφούν οι απαιτήσεις της στην ατζέντα των ελληνοτουρκικών διαφορών με τη δική μας την αμετάκλητη υπογραφή, για να μπορεί μετά να παίξει με άνεση το δικό της παιχνίδι στο τραπέζι των συζητήσεων.
Ξέρουμε ότι το τουρκικό κατεστημένο (πολιτικό, διπλωματικό και στρατιωτικό) σχεδιάζει πάντα με βαθύ χρονικό ορίζοντα. Ας μη λησμονούμε πως περίμεναν σχεδόν είκοσι χρόνια για να εισβάλουν στην Κύπρο. Και ο σχεδιασμός τους επιτεύχθηκε όταν πρώτα αποχώρησε η Ελληνική Μεραρχία από την Κύπρο (Δεκέμβριος 1967) και μετέπειτα όταν η δικτατορία ανέτρεψε τον Μακάριο. Οι Τούρκοι γνωρίζουν ότι η αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης θα επιβληθεί μόνο κάτω από έκτακτες συνθήκες, που θα εξαναγκάσουν την Ελληνική Κυβέρνηση να αποδεχθεί τις απαιτήσεις τους.
Αυτοί που προτείνουν διάλογο εφ’ όλης της ύλης ας μας πουν πού και πώς θα καταλήξει, στο βαθμό που αφορά το τι θα δώσουμε τελικά εμείς. Αν θέλουν απλά να κουβεντιάσουμε, θα πρόκειται για ένα διπλωματικό παιχνίδι με ολέθρια αποτελέσματα. Με τη δική μας υπογραφή θα αναγνωρίσουμε την τουρκική ατζέντα.
Θα ρωτήσει κάποιος: «και τι θα γίνει; Θα δαπανούμε εσαεί κονδύλια για εξοπλισμούς»; Η απάντηση είναι ναι θα τα δαπανούμε, εφ’ όσον έχουμε αυτόν τον γείτονα. Και αν χρειαστεί ακόμη περισσότερα. Η Τουρκία μόνο τη δύναμη των όπλων σε χέρια αποφασισμένων Ελλήνων υπολογίζει. Η άλλη επιλογή είναι να γίνουμε ένα κράτος περιορισμένης κυριαρχίας. Να ασκούμε τα δικαιώματα μας υπό την προϋπόθεση πως δεν θα ενοχλείται η Τουρκία.
Αυτό τελικά θέλουμε; Πιστεύουμε πως μπορεί να υπάρξει Ελληνική Κυβέρνηση που θα αποστρατιωτικοποιήσει τα νησιά του Αιγαίου; Που θα παραχωρήσει μικρά νησιά ή βραχονησίδες που, βάσει διεθνών συνθηκών, μας ανήκουν;
Δεν θα είναι το πολιτικό κόστος τελικά, που θα καταστήσει απαγορευτικές αυτές τις κινήσεις. Θα είναι η προσβολή της ίδιας της Ελληνικής μας Ιστορίας. Να γιατί ένας τέτοιος διάλογος εφ’ όλης της ύλης, που θα είναι τόσο βλαπτικός για τα ελληνικά συμφέροντα, πρέπει να απορριφθεί.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Συγχαρητήρια κύριε Χατζηβασιλείου πολύ σωστά όσα γράψατε.
Όταν κανεις τον τούρκο φιλο καλού κακού κράτα και ενα ξύλο. Λαϊκή παροιμία.
Αυτοι που θα καθησουν για διαλογο «»»εφ ολης της υλης»»» ειναι σιγουρο οτι πιεστηκαν φοβηθηκαν, υποχωρησαν. Θα ειναι καταστροφικο για τη χωρα. Οπως ελεγε ο ανδρεας, μονο η υφαλοκρηπιδα ειναι η διαφορα μας. Σε καθε αλλη περιπτωση θα ειναι μια σταση εθνικης μειοδοσιας.