Γ. Κανετάκης: Μια πρώτη προσωπική αποτίμηση των γεγονότων των ημερών μας μέσα από 7 στιγμιότυπα της εξέλιξης της κρίσης στον Έβρο

Μια πρώτη προσωπική αποτίμηση των γεγονότων των ημερών μας μέσα απο 7 στιγμιότυπα της εξέλιξης της κρίσης στον Έβρο.
Η Τουρκία του Ερντογάν πιέζει την ΕΕ για ανταλλάγματα και στήριξη στην Συρία απέναντι στην Ρωσία. Αποσύρεται μονομερώς απο την συμφωνία ΕΕ Τουρκίας για το προσφυγικό και χρησιμοποιεί πρόσφυγες και μετανάστες ως όργανα πίεσης για να αυξήσει την διαπραγματευτική της δύναμη. Η Ελληνική κυβέρνηση την ίδια στιγμή δεδομένης της παραπάνω συμφωνίας που έχει συνομολογήσει βρίσκεται μπροστά στο δίλλημα: Αποσύρει επίσης την χώρα από αυτήν την νεκρή πια συμφωνία και διαχειρίζεται το πρόβλημα σε επίπεδο δικών της αποφάσεων ή παραμένει στην συμφωνία υπηρετώντας την Ε.Ε? Τα μέτρησαν και αποφάσισαν το δεύτερο. Θα κάνουμε ότι λέει η Ε.Ε. Κλείνει τα σύνορα. Ένα μεγάλο μέρος του Ελληνικού λαού ζώντας ήδη υπό τεράστια πίεση λόγω μνημονίων κι έχοντας μηδενικές προσδοκίες για ένα καλύτερο αύριο, αντιδρά ενστικτωδώς και αντανακλαστικά αμυντικά στηρίζοντας αυτήν την απόφαση θεωρώντας – κι όχι άδικα – ότι «φτάνουν όσα ήδη σηκώνουμε στην πλάτη, δεν μπορούμε άλλο». Ένα άλλο μέρος του λαού, θεωρεί ότι η Τουρκία διεξάγει υβριδικό πόλεμο κατά της Ελλάδος και υιοθετεί πρακτικές ανορθόδοξου πολέμου ώς αντίμετρο. Ένα άλλο μέρος του λαού επιθυμεί την δίκαιη μεταχείριση όσων πραγματικά έχουν δικαίωμα άσυλου και προστασίας και δεν στέκεται συλλήβδην εναντίων όλων θεωρώντας τους εισβολείς. Υπάρχει τέλος κι ένα μικρό ευτυχώς κομμάτι που κινείται παρακρατικά και δυστυχώς τυφλά στοχοποιώντας όσους θεωρούν εμπλεκόμενους στην διαχείριση του μεταναστευτικού στην λογική τα λέω της νύφης για να τ΄ακούσει η πεθερά. Υπάρχει αλήθεια κάπου σε όλους. Όλα τα παραπάνω είναι πλευρές πραγματικές του προβλήματος. Το κυρίαρχο κατά την γνώμη μου είναι ότι οι αιτίες που γεννούν το πρόβλημα παραμένουν και πληθαίνουν, οι υπαίτιοι πρόκλησης προσφυγικών και μεταναστευτικών μετακινήσεων μεγάλων πληθυσμών παραμένουν ανεύθυνοι απέναντι στις συνέπειες των πολιτικών τους, ο Ερντογάν είναι επικίνδυνος και μπορεί να γίνει ακόμη πιο επικίνδυνος και η Ελληνική κυβέρνηση δεν δείχνει διατεθειμένη να ασκήσει οποιασδήποτε μορφής πραγματικής πίεσης προς την Ε.Ε και το ΝΑΤΟ, ούτε ένα ΒΕΤΟ, απεναντίας περιορίζει αυτό το διεθνές ζήτημα σε ζήτημα Ελλάδας-Τουρκίας και ψάχνει τρόπους να καρπωθεί τα πολιτικά οφέλη της «σύγκρουσης» αυτής εντός την χώρας ενθαρρύνοντας τα φιλικά της ΜΜΕ να χτίζουν έναν μύθο ηρωικής αντίστασης και πατριωτικής παλιγγενεσίας επί των ημερών της… Είναι μια πολιτική με κοντά ποδάρια αυτή που πέρα από εντυπώσεις δεν λύνει στην πραγματικότητα το πρόβλημα, απεναντίας το εδραιώνει. Εύχομαι σε λίγο καιρό το πεδίο της μάχης να μην μεταφερθεί στο εσωτερικό της χώρας μεταξύ ομοϊδεατών όταν τα κλειστά κέντρα προσφύγων και μεταναστών θα αρχίσουν να ανεγείρονται και απέναντι θα βρίσκονται απο την μια αυτοί που επιβάλλουν τα κέντρα αυτά και από την άλλη αυτοί που δεν θέλουν πρόσφυγες και μετανάστες εδώ. Τα ΜΑΤ ξεκουράζονται και ξεπλένονται εν τω μεταξύ. Θα τρέχουν ήδη οι πλειστηριασμοί κατοικιών και καταστημάτων, θα τρέχουν οι αποπληρωμές δανείων που δεν τελειώνουν, θα τρέχει το συνταξιοδοτικό, θα τρέχει η μετανάστευση Ελλήνων νεολαίων στο εξωτερικό , θα τρέχουμε και δεν θα φτάνουμε…Έχουμε και τον Κοροναιό με απρόβλεπτο κόστος κυρίως οικονομικό σε μια περίοδο ισχνών αγελάδων και φορολεηλασίας των εισοδημάτων….
Κλείνοντας αυτές μου τις σκέψεις, αν κάτι είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο είναι ότι η ΗΠΑ, αρχιτέκτων και πρωτεργάτης των δεινών που ζούμε, απλά είναι στο απυρόβλητο. Αφήνει μεθοδικά το ευρώ να φθείρετε και την Ευρώπη να αποδομείται…Στην Ελλάδα, η πολιτική της συνοψίζεται σε δυο φιλικά χτυπήματα στον ώμο του πρωθυπουργού και καλή τύχη…