Το προεκλογικό πολιτικό σκηνικό μοιάζει με το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Η πρωτιά έχει ξεκαθαρίσει και η μάχη είναι για τη δεύτερη θέση, για την ακρίβεια, αφορά τη διαφορά που θα έχουν στις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ με το Κίνημα Αλλαγής. Αυτή θα κρίνει τον «πόλεμο» της Κεντροαριστεράς.
Ο Αλέξης Τσίπρας δίνει μεγάλη σημασία στην έκβαση αυτού του πολέμου, έχει σχέση και με τη δική του επόμενη μέρα. Δεν είναι ώρα για κανόνες. Για αυτό, χωρίς αναστολή, έδωσε υπουργικούς θώκους σε όσους του είχαν απονείμει Όσκαρ πολιτικής ανευθυνότητας και τυχοδιωκτισμού. Και έκανε σημαία της προσπάθειας του για διεμβολισμό της Kεντροαριστεράς, πρόσωπα που τον είχαν χαρακτηρίσει ως τον πλέον ανέντιμο Πρωθυπουργό της μεταπολίτευσης.
Τώρα, ο κ. Τσίπρας φαίνεται να μαζεύει και τον κ. Πολάκη. Δεν συνδυάζεται η στροφή στο κέντρο με την προβολή, και μάλιστα με τους τρόπους και τις μεθόδους του αναπληρωτή υπουργού υγείας, του αντισυστημικού προσώπου του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν γίνεται, τώρα που ρίχνουμε «γέφυρες» , να υπενθυμίζουμε ότι είμαστε το κόμμα που έθεσε στους πολίτες τα διχαστικά διλήμματα «ή εμείς ή αυτοί» και «ή θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν».
Σε αυτή τη φάση, προέχει να μην εξουδετερωθούν επικοινωνιακά οι 100 υπογραφές προσωπικοτήτων που με τόσο κόπο μαζεύτηκαν αλλά δυστυχώς για τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν αποτελούν το «κάτι παραπάνω». Τα πρόσωπα που υπογράφουν είναι αμφίβολο αν μπορούν να αποτελέσουν γέφυρα με την κεντροαριστερά. Γιατί είναι, ήδη, στην όχθη του ΣΥΡΙΖΑ.
Στη Χαριλάου Τρικούπη αποτιμώντας το αποτέλεσμα των μέχρι σήμερα εχθροπραξιών, τονίζουν ότι «δύο φεύγουν, δύο χιλιάδες έρχονται» όπως έγραψε στα «Νέα» ο στενός συνεργάτης της Φώφης Γεννηματά, Χρήστος Πρωτόπαπας. Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Πράγματι, η υπουργοποίηση των Μωραϊτη και Τόλκα, έδειξε να συσπειρώνει τη βάση. Αυτό φαίνεται να αφορά ένα περίπου 7%, που σταθερά φαίνεται να συγκεντρώνει το Κίνημα Αλλαγής στις δημοσκοπήσεις.
Όμως, η μάχη της Κεντροαριστεράς θα δοθεί, κυρίως, στο ακροατήριο που παραμένει αναποφάσιστο, είχε επιλέξει τον ΣΥΡΙΖΑ, κρατά αποστάσεις μετά τα …μεγαλεία της διακυβέρνησής του και δεν βλέπει θετικά την επιστροφή της ΝΔ στην εξουσία. Το κοινό αυτό, σαφώς και επηρεάζεται από τις κινήσεις που εμφανίζουν τον Αλέξη Τσίπρα να έχει ενηλικιωθεί πολιτικά και να είναι έτοιμος για μια γενναία στροφή στο κέντρο. Ακόμα κι αν χρειαστεί, μετά τις εκλογές, να συγκρουστεί με το ίδιο του το κόμμα. Ο κ. Τσίπρας δημιουργεί στο κοινό αυτό το άλλοθι για να τον ξαναψηφίσει.
Η Φώφη Γεννηματά, είναι πεπεισμένη ότι η επιχείρηση λεηλασίας του κεντροαριστερού χώρου, θα αποτύχει. Βλέπει τον κόσμο να επιστρέφει και εκτιμά ότι το αποτέλεσμα των εκλογών, αν αποτυπώσει το κλίμα που υπάρχει στις δημόσιες εκδηλώσεις του κόμματος, τότε τα ποσοστά του θα είναι κατά πολύ υψηλότερα από αυτά που εμφανίζουν οι δημοσκοπήσεις.
Σε κάθε περίπτωση, από τη στιγμή που υπάρχει πόλεμος, ως αρχηγός, οφείλει, όπως λέγεται, να προχωρήσει σε δύο κινήσεις.
Πρώτον, να συγκεντρώσει το «στράτευμα» και να το διατάξει σε σχήμα μάχης, με αιχμή του δόρατος τα κορυφαία και τα προβεβλημένα στελέχη του Κινήματος Αλλαγής. Και από τη στιγμή που ο πόλεμος κηρύχθηκε και επισήμως, θα πρέπει να ξεκαθαριστούν και τα μετερίζια από τα οποία θα δώσουν τον πόλεμο αυτό πρόσωπα όπως ο Ευάγγελος Βενιζέλος και ο Γιώργος Παπανδρέου. Και από τη στιγμή που έχει αρχίσει, μετά και το συνέδριο των Ευρωσοσιαλιστών στη Μαδρίτη, η προεκλογική μάχη για την Ευρωβουλή θα πρέπει να ανακοινωθεί, σε ένα μεγάλο του μέρος, και το ευρωψηφοδέλτιο, που φαίνεται ότι θα είναι αξιόμαχο.
Δεύτερον, να προβάλλει στην πρώτη γραμμή αυτού του πολέμου τα στελέχη που δεν προέρχονται από το ΠαΣοΚ και δείχνουν ότι το Κίνημα Αλλαγής δεν είναι η Χαριλάου Τρικούπη με άλλο όνομα, αλλά ένας πολιτικός χώρος υποδοχής των ψηφοφόρων που δεν πείθονται ούτε από τα κεντροαριστερά ανοίγματα του Αλέξη Τσίπρα αλλά ούτε και από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Αυτό αφορά και ένα από τα μεγάλα στοιχήματα του συνεδρίου που θα πραγματοποιηθεί τον Μάρτιο. Αν τα νέα, εκλεγμένα όργανα του Κινήματος Αλλαγής αναδύουν μόνο άρωμα ΠαΣοΚ και οι υποψηφιότητες στελεχών που εκφράζουν τον ευρύτερο χώρο, συνθλιβούν από τους γνωστούς μηχανισμούς, τότε θα έχει προσφερθεί ένα μεγάλο δώρο στον Αλέξη Τσίπρα.
εμφανίζει το ΚΙΝΑΛ ως διεκδικητή της δεύτερης θέσης. Είναι μάλλον βέβαιο πως θα ακολουθεί μετά την τρίτη θέση το ΚΚΕ και τα μαύρα χρυσαύγουλα
Το ΚΙΝΑΛ, ουσιαστικά διαλύθηκε, την ημέρα που καταψήφισε τον νόμο του Σύριζα για την απλή αναλογική.
Το » ΠΑΣΟΚ» το οποίο του απέμεινε, έχει έχει σαν μοναδικό στόχο ύπαρξης, την στρατηγική ήττα του Σύριζα,
ανύπαρκτο, χωρίς πολιτική πυξίδα. Μάλιστα όταν εμφανίζεται πολιτικά, ταυτίζεται με την Νέα Δημοκρατία. Η ζωή όμως έχει δείξει, πως τα κόμματα που αυτοπροσδιορίζονται σαν » αντί,» η εταιροπροσδιορίζονται χωρίς ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση που να πείθει τους πολίτες για την δυνατότητα εξόδου από τα υπάρχοντα αδιέξοδα «, είναι απαρχής θνησιγενή και είναι θέμα χρόνου, η συνέχιση ύπαρξης τους στο πολιτικό σκηνικό για πολύ καιρό. Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα στην πρόσφατη πολιτική ιστορία της χώρας μας, για να επιβεβαιώσουν του λόγου το αληθές. Το ΠΑΣΟΚ, δεν έχει παρά να ανατρέξει μόνο για λίγο, σ΄αυτό το πρόσφατο παρελθόν, για αναστοχασμό. Το Συνέδριο του Μάρτη, αποτελεί μοναδική γι΄αυτό ευκαιρία.