ΘΕΜΑ: Συνέλευση ΤΕΕ: η αναπτυξιακή προοπτική του παραλιακού χώρου μετά την ΑΒΙΚΩ μέχρι τον Μύλο και οι ευθύνες των τοπικών βουλευτών της αριστεράς και της Δημοτικής Αρχής.
α. Μετά από πολλά χρόνια έχουμε συνέλευση των μελών του ΤΕΕ με ένα συγκεκριμένο τοπικό πολιτικό θεμα: την ανάκληση παραχώρησης του οικοπέδου δυτικά της νέας ΑΒΙΚΩ και μέχρι τον Μύλο που είχε παραχωρηθεί με προϋποθέσεις στον Δήμο Κω το 2002 με απόφαση της ΕΤΑΔ.
Το ΤΕΕ είναι εξ αντικειμένου με την πλευρά της οικιστικής εκμετάλλευσης του χώρου. Η μόνιμη επιτροπή της Κω εξέφραζε μια μέση τεχνοκρατική άποψη εξισορρόπησης των απαιτήσεων της αγοράς και ευρύτερων κοινωνικών και περιβαλλοντικών στόχων. Ο συμβιβασμός εκδηλωνόταν μέσω της έκφρασης της ανάγκης του σχεδιασμού των χρήσεων γης, της διατήρησης φυσικών πόρων και της φυσιογνωμίας του νησιού. Μιλούσε υπέρ της ισόρροπης ανάπτυξης. Ουσιαστικά εξέφραζε μια πολιτική που ερχόταν σε σύγκρουση με την τοπική πολιτική ηγεσία η οποία ήταν πάντα πιο επιδεκτική στα επιχειρηματικά αιτήματα. Αν σκεφτούμε αυτή την αντιπαράθεση από το 1980 μέχρι σήμερα υπήρξαν υποχωρήσεις, συμβιβασμοί και ήττες. Παρά το ότι ήταν εποχές που οι συσχετισμοί δύναμης ανάμεσα στην δεξιά-φιλελεύθερη ιδεολογία και την κεντρώα-σοσιαλδημοκρατική ήταν συντριπτική υπέρ των ιδεών του κοινωνικού κράτους και της συλλογικής ιδιοκτησίας το μοντέλο ανάπτυξης που επικράτησε ήταν αυτό που επέβαλε η αγορά με τον τουριστικό μονοπολισμό και τον γιγαντισμό να καθορίζει την σημερινή πολύ προβληματική πραγματικότητα. Επιστέγασμα της ήττας ήταν το ότι δεν έγινε δυνατή η θεσμοθέτηση του χωροταξικού σχεδίου (Δοξιάδη)του νησιού το 1990-96! Έτσι αποδείχτηκε πως το πολιτική υπερισχύει και του επιστημονικού και τεχνοκρατικού λόγου!
Σήμερα είναι μια εποχή ήττας για κοινωνικά και περιβαλλοντικά αιτήματα. Τα μνημόνια από το 2010 και εντεύθεν είναι ο καταστατικός χάρτης της φιλελευθεροποίησης. Η πώληση της συλλογικής κρατικής ιδιοκτησίας και η αποδιάρθρωση του κράτους πρόνοιας είναι ο κανόνας.
β. Μια από τις λίγες ‘’απείρακτες’’ περιοχές της Κω, είναι η υπό συζήτηση περιοχή του Ναυτικού Ομίλου. Η πρόταση ανάκλησης της παραχώρησης είναι το πρώτο στάδιο για να περάσει στα χέρια της ‘’τουριστικής αξιοποίησης’’. Δύο είναι τα κρίσιμα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν:
-
Τι σημαίνει η πράξη ανάκλησης παραχώρησης στον Δήμο μας; Τι κάνει ο Δήμος και γιατί η δημοτική αρχή αγνόησε το θέμα;
-
Τι κάνει ο Δωδεκανήσιος υπουργός και οι τοπικοί Βουλευτές που φέρουν τον ‘’βαρύ’’ τίτλο της ‘’αριστεράς’’ στα θέματα εκποίησης της δημόσιας περιουσίας των Δωδεκανησίων;
γ. Η δημοτική αρχή Κυρίτση έχει ‘’κατά πλειοψηφία’’ ένα σαφή νεοφιλελεύθερο προσανατολισμό και δεν υπάρχουν οι περιστολές που κάποτε υπήρχαν σε αυτή την ομάδα εξουσίας. Η αφωνία της είναι χαρακτηριστική και δεν περνάει απαρατήρητη. Κάποιοι που διαφοροποιούνται πρέπει να μιλήσουν!
δ. Οι τοπικοί Βουλευτές της αριστεράς έχουν την μεγαλύτερη ευθύνη για αυτό που προωθείται χωρίς εναλλακτικές προτάσεις και χωρίς αντιστάσεις. Πάνω στην δική τους απουσία στηρίζεται η αφωνία της κοινωνίας μας. Η απόφαση ανάκλησης της ΕΤΑΔ, είναι ατυχής και ανατρέψιμη κυρίως με δική τους παρέμβαση. Είναι υποχρεωμένοι ως τοπικοί Βουλευτές να σκεφτούν τι θα αφήσουν στον τόπο μας τώρα που πλησιάζει η ώρα να ξανακριθούν. Πρέπει να συλλογιστούν και να απαντήσουν στο ερώτημα πως για παράδειγμα η κυβέρνηση τους στον ΠΑΟΚ (μια ιδιωτική ανώνυμη εταιρεία) παραχωρεί ένα στρατόπεδο για το γήπεδο του και στην κοινωνία μας ένα παραλιακός χώρος που έχει παραχωρηθεί στον Δήμο, επί των ημερών τους, ημερών της αριστεράς θα πάει σε ιδιωτικά χέρια;
ε. Η απόφαση της συνέλευσης των μηχανικών του νησιού μας θα είναι ένας σαφής τοπικός πολιτικός δείκτης της μετατόπισης του κέντρου βάρους σε θεματα πολιτικής και ιδεολογίας σε σχέση με τις 2 κυρίαρχες απόψεις: κεντροδεξιά-φιλελεύθερη και την κεντροαριστερή -σοσιαλιστική-κομμουνιστική.
Νίκος Μυλωνάς
