Σκοπιανό: Η Επανάληψη της απάτης του 2015

Όταν το φιάσκο πλασάρεται ως θρίαμβος

Tου Γιώργου Ρακκά 

Κατά την έναρξη του παρόντα γύρου των διαπραγματεύσεων για το Σκοπιανό, είχαμε τονίσει πως μοναδικός όρος που θα σηματοδοτούσε πρόοδο για τις σχέσεις των δυο χωρών θα ήταν να πειστεί μέσα από αυτές η γειτονική χώρα να εγκαταλείψει τις αλυτρωτικές της αναφορές στον «μακεδονισμό». «Πρώτα ο αλυτρωτισμός, μετά το όνομα», τονίζαμε και προχωρούσαμε στην τεκμηρίωση αυτής της θέσης, ότι είναι ακριβώς αυτές οι αξιώσεις που μεταβάλουν και την ΠΓΔΜ σε μικρή αναθεωρητική δύναμη της περιοχής, με υπολογίσιμους ωστόσο συμμάχους όσους επιθυμούν την αποσταθεροποίηση της Ελλάδας, και ευρύτερα, την συνέχεια του πολυκατακερματισμού των Βαλκανίων.

Σήμερα η κυβέρνηση πανηγυρίζει για το «αίσιο» υποτίθεται τέλος του κύκλου αυτών των διαπραγματεύσεων, οι οποίες έχουν ήδη οδηγήσει σε μια συμφωνία έξι σημείων σύμφωνα με τα οποία η γειτονική χώρα δέχεται να υιοθετήσει μια σύνθετη, γεωγραφική ονομασία, μάλιστα έναντι όλων, υπό την προϋπόθεση ότι η χώρα μας θα αναγνωρίσει τις συνταγματικές αναφορές σε «μακεδονική» γλώσσα και εθνότητα.

Γλώσσα και εθνότητα αίρουν τον γεωγραφικό προσδιορισμό

Ωστόσο, όπως κάθε φορά που πανηγυρίζει αυτή η κυβέρνηση πρόκειται για ένα μεγαλειώδες διπλωματικό φιάσκο. Η ρητή αναγνώριση από την ελληνική πλευρά της γλώσσας και της εθνότητας οδηγεί de facto στην άρση του γεωγραφικού προσδιορισμού: Αφού υπάρχει «μακεδονικό» έθνος και «μακεδονική» γλώσσα, τότε αναπόδραστα η Βόρεια Μακεδονία καθίσταται χώρα των «Μακεδόνων» και η νότια ελληνική Μακεδονία υποβαθμίζεται απλά στην διοικητική ονομασία της συγκεκριμένης περιφέρειας εις ανάμνηση της αρχαίας Μακεδονίας που «δεν έχει καμία σχέση» κατά την επίσημη διατύπωση που αποδέχθηκε η ελληνική πλευρά με τις σύγχρονες διαστάσεις και περιπλοκές του ζητήματος.

Κάπως έτσι επαναπλασάρεται ο αλυτρωτισμός σε μια συμφωνία που υποτίθεται ότι τον κάμπτει, και δημιουργούνται έτσι οι προϋποθέσεις για την μελλοντική του αναβίωση, σαν το επιτρέψει η συγκυρία και υπό την εύνοια των Αμερικάνων και των Γερμανών, αλλά κυρίως των Τούρκων που διατηρούν κάθε συμφέρον από την αποδόμηση της ελληνικής κυριαρχίας.

Η μεθόδευση του χρονοδιαγράμματος

Με αυτόν τον τρόπο επιθυμεί η παρούσα ελληνική κυβέρνηση να κλείσει το ζήτημα, ενώ την ίδια στιγμή τα σημεία της συμφωνίας εμπεριέχουν εξίσου παγίδες αλλά και μια διαδικασία παρελκυστική, που στοχεύει στην εκτόνωση των αντιδράσεων.

Η συμφωνία συνάπτεται κατ’ αρχάς, δίχως να ερωτηθεί η ελληνική βουλή, η Ελλάδα αίρει το βέτο των ενταξιακών διαπραγματεύσεων των Σκοπίων, ενώ στην γειτονική ηγεσία δίνεται αρκετός χρόνος ώστε να πείσει κόμματα και κοινωνία για το συμφέρον την συμφωνίας, πράγμα που θεωρείται πιθανόν καθώς συν τοις άλλοις γι’ αυτό πιέζουν και εκείνοι ακριβώς οι ευρωατλαντικοί κύκλοι που παλαιότερα χρηματοδότησαν και βοήθησαν να στηθεί το «μακεδονικό αφήγημα» της ΠΓΔΜ.

Για την ελληνική πλευρά, η άποψη του κοινοβουλίου ζητείται στο τέλος, όταν θα έχει διεξαχθεί ήδη δημοψήφισμα στην γειτονική χώρα. Στην δε περίπτωση που το δημοψήφισμα είναι αρνητικό, και η ονομασία των Σκοπίων μείνει ως έχει, αυτό που θα έχει επιτευχθεί μέσω των διαπραγματεύσεων θα είναι να… απολέσει η ελληνική πλευρά το ‘χαρτί’ του Βέτο, την ίδια στιγμή που θα έχει καταγραφεί ως διπλωματικό προηγούμενο η αναγνώριση της μακεδονικής εθνότητας και γλώσσας.

Ο εξευτελισμός της αλλαγής εμπορικών σημάτων

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά υπάρχει και το ζήτημα των εμπορικών σημάτων, που είναι από τα πλέον εξευτελιστικότερα για την ελληνική πλευρά. Γιατί στο πνεύμα της ‘νέας ομόνοιας’ (sic!) θα υπάρξει κλίμα και πίεση ώστε να απαλειφθούν τα σήματα εκείνα που ‘ενοχλούν εκατέρωθεν’, επομένως, το ανέκδοτο της χώρας που αναγκάζεται να αποσύρει τον ‘μακεδονικό χαλβά’ από την κυκλοφορία, ή να αλλάξει το όνομα του αεροδρομίου Μακεδονία θα γίνει επί τέλους πραγματικότητα.

Μικροπολιτικά οφέλη

Αναρωτιέται κανείς, έπειτα από όλα αυτά το γιατί η κυβέρνηση προχωράει ακάθεκτη σε αυτόν τον διπλωματικό «θρίαμβο». Για λόγους ανάλογους με εκείνους που πραγματοποίησε την «κωλοτούμπα» του 2015, δηλαδή για την παραταξιακή επιβίωση και τα μικροκομματικά οφέλη, ακόμα και αν για να τα αποκομίσει το τίμημα είναι να δημιουργήσει «καμμένη γη».

Οι Γερμανοί έχουν καταστήσει σαφές ότι θέλουν συμφωνία για την παραχώρηση ελάχιστων αντισταθμιστικών στα νέα οικονομικά μέτρα που απαιτούν, τα οποία όμως είναι απαραίτητα για την κυβέρνηση προκειμένου να χρυσώσει το χάπι των τελευταίων, ενδεχομένως με μια σειρά βραχύβιων παροχών, προσωρινών διορισμών κ.ο.κ.

Οι Αμερικάνοι, επίσης, συνδέουν την στήριξη που παρέχουν στην Ελλάδα έναντι της Τουρκίας (όπως αυτή εκδηλώνεται και όσο διαρκέσει) με τον όρο να υποχωρήσει αυτή στο Σκοπιανό, πράγμα για το οποίο πιέζουν και την Νέα Δημοκρατία. Γεγονός που αντικατοπτρίζεται στην αμφισημία των δηλώσεων και των τοποθετήσεων των στελεχών της, πράγμα που με την σειρά του της δημιουργεί πρόβλημα συνοχής, απογοητεύει τμήματα των ψηφοφόρων της που επιθυμούν το κόμμα τους να εκφράσει σθεναρότερη αντίθεση στις μεθοδεύσεις Τσίπρα-Κοτζιά. Η κυβέρνηση το γνωρίζει αυτό και προσπαθεί με την συμφωνία να πετύχει «ένα σμπάρο – δυο τριγώνια», δηλαδή να εκπληρώσει τις δεσμεύσεις της απέναντι σε ‘θεσμούς’ και πρεσβείες και ταυτόχρονα να δημιουργήσει πρόβλημα αποσυσπείρωσης στον αντίπαλό της.

Τέλος, υπολογίζοντας τον αντίκτυπο των αντιδράσεων που θα προκληθούν από την σκανδαλώδη συμφωνία της, η κυβέρνηση επιδιώκει να πλειοδοτήσει σε εθνομηδενισμό και να συσπειρώσει μια κατηγορία ψηφοφόρων που ξεκινάει από την νεοφιλελεύθερη δεξιά και το Ποτάμι, και αγγίζει τον σκληρό πυρήνα των Εξαρχείων. Γι’ αυτό θα αντιμετωπίσει τις κινητοποιήσεις που θα πραγματοποιηθούν και το αρνητικό λαϊκό αίσθημα στο πλαίσιο της συκοφαντώντας τις ως «εθνικιστικές» και «κουκούλι αναβίωσης της μετεμφυλιακής δεξιάς» διευκολύνοντας έτσι την Χρυσή Αυγή και άλλες ακροδεξιές δυνάμεις να καρπωθούν μέρος της λαϊκής αντίθεσης προς την συμφωνία με τα Σκόπια.

Αυτό ακριβώς επιθυμούν στον ΣΥΡΙΖΑ, την ενίσχυση των διχαστικών τάσεων μέσα στην ελληνική κοινωνία, γιατί στοχεύουν μέσω της ανακύκλωσης των σάπιων εμφυλιακών παθών να ξεπλύνουν τις κυβερνητικές τους αμαρτίες, να κρύψουν μέσα στον θόρυβό τους ότι λειτούργησαν ως η πλέον μνημονιακή, αποτελεσματικότερη δύναμη κοινωνικής και εθνικής αποδόμησης που πέρασε από την εξουσία τα τελευταία χρόνια.

Διχασμός, χρήσιμοι ηλίθιοι και τυχοδιωκτικές παραφυάδες

Δυστυχώς το διχαστικό «σχέδιο» της κυβέρνησης συναντάει αρκετούς έμμεσους υποστηρικτές που λειτουργούν εντός των πατριωτικών κινητοποιήσεων.

Είναι κατ’ αρχάς όσες δυνάμεις επιθυμούν να τεθεί το αίτημα των τελευταίων με όρους δεξιάς-αριστεράς, ανακυκλώνοντας τα πάθη του ’45-’49 και αποσκοπώντας να κάνουν «πολιτικό ταμείο» στη συνέχεια βάζοντας το Μακεδονικό να πριμοδοτήσει την άνοδο της σκληρής δεξιάς.

Είναι επίσης δυνάμεις που δρουν όχι σε ιδεολογικό πλαίσιο, αλλά κινητοποιούμενοι από καθαρό τυχοδιωκτισμό, που βρήκαν ευκαιρία να πλασαριστούν ως «παράγοντες» στην πολιτική σκηνή, και στο πίσω μέρος του μυαλού τους έχουν να εκμεταλλευτούν την δυσαρέσκεια ώστε να δημιουργήσουν στην συνέχεια κάποιο Μακεδονικό κόμμα. Η δράση τους αντικατοπτρίζεται στην απίστευτη οργανωτική πολυδιάσπαση των πατριωτικών κινητοποιήσεων, και κυρίως στην αδυναμία συνεννόησης μεταξύ των ομάδων και των επιτροπών συντονισμού, που συνήθως σπαταλούν τον χρόνο τους αλληλοκατηγορούμενοι για «προδοσία» ή υστεροβουλία.

Δυστυχώς, η εγκατάλειψη του Μακεδονικού από τις σοβαρότερες οργανωμένες πολιτικές δυνάμεις, και τις πνευματικές ελίτ του τόπου, έχει επιτρέψει σε αυτούς τους παράγοντες να διαμορφώνουν σε έναν βαθμό το κλίμα μέσα στις κινητοποιήσεις προωθώντας ένα κλίμα άλλοτε φολκλορικό και άλλοτε βίαιο και ρεβανσιστικό συσκοτίζοντας με αυτόν τον τρόπο τις στοχεύσεις και την καθαρότητα του μηνύματος που πρέπει να σταλεί στο πολιτικό σύστημα, και ευρύτερα στις ηγεσίες της χώρας.

Όλα αυτά καθιστούν απόλυτη την ανάγκη να υπάρξει ένα ξεκαθάρισμα για τον χαρακτήρα και την φυσιογνωμία των κινητοποιήσεων. Δηλαδή, το ποιός είναι ο κεντρικός τους στόχος: Να δημιουργήσουν εκείνους τους όρους ενότητας όλων των ανθρώπων που εξεγείρονται εναντίον των μεθοδεύσεων της κυβέρνησης στο Σκοπιανό ώστε ο εθνομηδενισμός να οδηγηθεί σε πολιτική, ιδεολογική απομόνωση και ήττα; Ή να ανέβει κι άλλο το θερμόμετρο του διχασμού, και να διασπαστεί το λαϊκό σώμα ανάμεσα στην χειρότερη μορφή της παλαιοαριστεράς και της παλαιοδεξιάς;

Η επικαιρότητα του δημοκρατικού πατριωτισμού

Εν τέλει, το ζήτημα έχει τεθεί. Για να έχει απτά θετικά αποτελέσματα ο κύκλος των κινητοποιήσεων αυτών και για να μην λειτουργήσει ως «νεροκουβαλητής επιτήδειων» όπως οι Αγανακτισμένοι του 2011 θα πρέπει να διατηρήσει τον παλλαϊκό χαρακτήρα του, να εκφράζονται ως κινητοποιήσεις όλων των Ελλήνων απέναντι σε μια κυβέρνηση που δεν σεβάστηκε επί του προκειμένου ούτε τη λαϊκή βούληση, ούτε την συνταγματική της υποχρέωση να προφυλάσσει την χώρα από μεθοδεύσεις και σχέδια που θα βλάψουν την συνοχή και την ακεραιότητά της.

Πως θα διατηρηθεί, όμως, ο πάνδημος χαρακτήρας της κινητοποίησης; Όταν αυτή παραμείνει μακριά από τις παραταξιακές έριδες, επιμείνει στον χαρακτήρα της ως διαμαρτυρίας της βάσης ενάντια στις ηγεσίες, και φροντίσει στο να μην αποκλείει κανέναν από τους κόλπους της. Όταν, δηλαδή, ξεκαθαρίσει τον δημοκρατικό της χαρακτήρα ώστε να χωρέσει μέσα της όλη την κοινωνία…

Προς τον Αξιότιμο Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλο

Κύριε Πρόεδρε,

Σας απευθύνουμε αυτήν την επιστολή για να εκφράσουμε την κατηγορηματική μας αντίθεση στην συμφωνία στην οποία προέβη ο πρωθυπουργός της χώρας, Αλέξης Τσίπρας με τον ομόλογό του, της ΠΓΔΜ.

Οι μέριμνές της όχι μόνον ξεπερνούν τις κόκκινες γραμμές που απαρέγκλιτα ακολουθεί η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, αλλά και αποτελούν αφετηρία ενίσχυσης εκ νέου του γειτονικού αλυτρωτισμού, γεγονός που θα έχει σοβαρές μελλοντικές συνέπειες ως προς την εδαφική ακεραιότητα και την κυριαρχία της χώρας μας.

Από την στιγμή που αναγνωρίζει την λεγόμενη «Μακεδονική» γλώσσα και εθνότητα, η υπό σύναψη συμφωνία είναι ναρκοθετημένη, χρησιμοποιεί δε τον γεωγραφικό χαρακτήρα της προτεινόμενης σύνθετης ονομασίας ως φύλλο συκής για να υποκρύψει ότι επί της ουσίας η Ελλάδα αναγνωρίζει την ύπαρξη «Μακεδονικού έθνους», γεγονός για το οποίο εξάλλου πανηγύριζε και ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ ανακοινώνοντας το αίσιο γι’ αυτόν τέλος των διπλωματικών συνομιλιών.

Η δε προτεινόμενη διαδικασία αναθεώρησης των εμπορικών σημάτων είναι εξευτελιστική, διασύρει την Ελλάδα ως κράτος και επιπροσθέτως απειλεί να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στην ούτως ή άλλως κλυδωνιζόμενη ελληνική οικονομία, ιδίως στην βορειο-ελλαδική. Κι όλα αυτά συμβαίνουν ενώ ταυτοχρόνως εγκαταλείπουμε οικειοθελώς (!) το μοναδικό διπλωματικό κεκτημένο που είχε εξασφαλίσει η χώρα το 2008 με την χρήση του δικαιώματος αρνησικυρίας (veto) για την ένταξη της γειτονικής χώρας στους διεθνείς οργανισμούς του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε.

Τέλος, μα εξίσου σημαντικό είναι και το ζήτημα της δημοκρατικής νομιμοποίησης των κινήσεων της ελληνικής κυβέρνησης καθώς και των αποτελεσμάτων που αυτές έφεραν: Μια διπλωματική διαδικασία που συντελέστηκε εν πολλοίς εν κρυπτώ, με την κοινή γνώμη αλλά και την Βουλή να παραμένουν στο σκοτάδι, τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Εξωτερικών να δρουν αυθαίρετα, και το αποτέλεσμα να κινείται σε κατάφωρη αντίθεση με τη λαϊκή βούληση, δημιουργεί αναμφίβολα τεράστιο έλλειμμα εμπιστοσύνης της ελληνικής κοινωνίας έναντι του πολιτεύματος και των θεσμών της χώρας μας, ούτως ή άλλως ταλανιζόμενων μέσα στο περιβάλλον της κρίσης στο οποίο ταλανίζεται η Ελλάδα.

Γνωρίζετε πολύ καλά και έχετε ο ίδιος δηλώσει, πως η Ελλάδα αποτελεί την μόνη νησίδα περιφερειακής σταθερότητας σε μια ευρύτερη περιοχή που κατακλύζεται από την δράση δυνάμεων αναθεωρητικών, που επιμένουν σε αλυτρωτικές βλέψεις ικανές να πυροδοτήσουν ένα ντόμινο αλλαγής συνόρων τρόπον τινά «μεσανατο­λικο­ποιώντας» τα Βαλκάνια. Η κύρωση μιας τέτοιας συμφωνίας, με τον τρόπο που παρήχθη και με τα αποτελέσματα που επιφέρει δίνει «σήμα» σε αυτές τις δυνάμεις να προχωρήσουν με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στην διατύπωση των αξιώσεών τους. Δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε το γιατί μια τέτοια εξέλιξη βάζει σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη και την επιβίωση της χώρας, καθώς και των μελλοντικών γενεών που θα κληθούν να ζήσουν σε εποχές σκοτεινές.

Ως Πρώτος Πολίτης αυτής της χώρας, έχετε καθήκον να αποτρέψετε αυτόν τον κίνδυνο, και να σταθείτε απέναντι σε αυτό το προϊόν συνομιλιών φιάσκο και διπλωματικής παλινωδίας. Θα ήταν τραγικό, δυο αιώνες μετά την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης που πέτυχε να ελευθερώσει τον λαό μας, να ξανατεθεί η Ελλάδα, από εγκληματικές πράξεις και παραλείψεις της πολιτικής της ηγεσίας, στο επίκεντρο ενός κυκλώνα ο οποίος απειλεί να αντιστρέψει το ύψιστο κεκτημένο, την ελευθερία μας.

Όσοι επιθυμούν να υπογράψουν το παραπάνω κείμενο ας στείλουν το ονοματεπώνυμο και την ιδιότητά τους στην ηλεκτρονική διεύθυνση: [email protected] Οι πρώτες 600 υπογραφές στάλησαν ήδη στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Συνεχίζουμε την συλλογή υπογραφών και οι υπόλοιπες θα σταλούν το Σάββατο το βράδυ.   

Ανακοίνωση Άρδην: «Όχι στο ξεπούλημα της Μακεδονίας από Τσίπρα-Κοτζιά-Καμμένο»

 

Όχι στην εθνική μειοδοσία

Όχι στο ξεπούλημα της Μακεδονίας από Τσίπρα–Κοτζιά–Καμμένο

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

Από την αρχή του νέου γύρου διαπραγμάτευσης με τα Σκόπια τονίζαμε πως μοναδικός και αναγκαίος όρος που θα σηματοδοτούσε πρόοδο στις σχέσεις μας με τα Σκόπια θα ήταν να εγκαταλείψουν τις αλυτρωτικές αναφορές στον «μακεδονισμό», που συνδέεται με τη λυσσαλέα εμμονή τους στον σφετερισμό του ονόματος της Μακεδονίας.

Η συμφωνία των Τσίπρα – Κοτζιά, αντίθετα, αναγνωρίζει «μακεδονική» εθνότητα και «μακεδονική» γλώσσα. Στο άρθρο 1 παρ. 3 της συμφωνίας Τσίπρα-Ζάεφ, δηλώνεται ξεκάθαρα η «Μακεδονική» ιθαγένεια και γλώσσα των γειτόνων. Αυτά με τις παρενθέσεις και τους αστερίσκους είναι αστειότητες.

Στο ίδιο άρθρο 1 παρ. 4γ, αναγράφεται ότι το Δεύτερο Μέρος (δηλ. τα Σκόπια), «εφόσον το αποφασίσει θα διεξαγάγει δημοψήφισμα», φράση που επαναλαμβάνεται κι άλλες φορές παρακάτω, αποδεικνύοντας ότι το δημοψήφισμα στα Σκόπια δεν είναι καθόλου σίγουρο ή απαραίτητο. Άρα, το «εχέγγυο» των Ανεξαρτήτων Ελλήνων (και όχι μόνο) για εκείθεν απόρριψη της Συμφωνίας θολώνει. Σημειωτέον ότι πουθενά δεν αναφέρεται η πιθανότητα για ελληνικό δημοψήφισμα!

Στο άρθρο 7, αποκαλύπτεται ότι ήδη η Ελλάδα αποστασιοποιείται από τη χρήση του όρου Μακεδονία. Τόσο στην παρ. 2 όσο και στην παρ. 4 διαβάζουμε για «τον πληθυσμό της βόρειας περιοχής του Πρώτου Μέρους» και για την «κουλτούρα και κληρονομιά της βόρειας περιοχής του Πρώτου Μέρους»!  Γιατί δεν χρησιμοποιείται ο όρος ελληνική Μακεδονία; Αν, ήδη πριν την υπογραφή, δεν αναφερόμαστε σε αυτήν, τι θα γίνει αργότερα;

Τέλος, ως προς τα θέματα πολιτιστικής κληρονομιάς και τα εμπορικά σήματα, στο άρθρο 8, μνημονεύεται μια διμερής Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων που θα ασχοληθεί με αυτά. Η κοινή λογική λέει ότι αυτό θα έπρεπε να είχε προηγηθεί κάθε άλλης συμφωνίας και τώρα βάλαμε το κάρο μπροστά από το μουλάρι. Και αυτή  η Επιτροπή θα μεταβληθεί σε όχημα του σκοπιανού εθνικισμού έναντι της ελληνικής Μακεδονίας.

Έναντι ασήμαντων δήθεν υποχωρήσεων των Σκοπίων (με την αποδοχή του ονόματος «Βόρεια Μακεδονία και μικροαλλαγών στο Σύνταγμα ή την προσθήκη διευκρινιστικών πινακίδων στα αγάλματα), διατηρούνται τα ουσιώδη (η διατήρηση της «μακεδονικής γλώσσας» και η δυνατότητα να αποκαλούνται διεθνώς «Μακεδόνες», ούτε καν «βορειομακεδόνες»), αναιρώντας ουσιαστικώς το φύλλο συκής του γεωγραφικού προσδιορισμού, διότι εάν είναι «Μακεδόνες» οι πολίτες των Σκοπίων, τότε και η χώρα τους είναι η «Μακεδονία»!

Εξάλλου συντηρείται και υποδαυλίζεται εκ νέου ο μακεδονικός αλυτρωτισμός, διότι, εάν οι «Μακεδόνες» είναι οι κάτοικοι της «Βόρειας Μακεδονίας», τότε τους …λείπει η «Νότια Μακεδονία», η οποία και αυτή θα πρέπει να παραχωρηθεί στους «Μακεδόνες»! Το επιχείρημα δηλαδή του τέλους των αλυτρωτισμών είναι εξ ίσου έωλο με όλα τα προηγούμενα, και η συμφωνία ουσιαστικά επικυρώνει τον αλυτρωτισμό των Σκοπίων με την υπογραφή του ελληνικού κράτους και αντί της καταλλαγής θα τροφοδοτήσει μια νέα όξυνση των σχέσεων ανάμεσα στους Έλληνες Μακεδόνες και τους Σλαβομακεδόνες των Σκοπίων!

Η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, αν υπογράψει τη συμφωνία την ερχόμενη Κυριακή στις Πρέσπες, θέτει τη Μακεδονία σε κίνδυνο και γυρίζει το ρολόι της ιστορίας έναν αιώνα πίσω. Όσοι από τον πολιτικό κόσμο στηρίζουν λίγο ή πολύ την κυβέρνηση υποχρεούνται μέχρι το Σάββατο το απόγευμα να πάρουν θέση για να αποτρέψουν Τσίπρα–Κοτζιά να υπογράψουν. Ο Προκόπης Παυλόπουλος να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να εκφράσει ξεκάθαρα τη διαφωνία του· ο δε Μακεδόνας, Κώστας Καραμανλής, δεν μπορεί να κρύβει τη σιωπή του πίσω από την υπογραφή στην πρόταση μομφής της ΝΔ διότι αυτή η σιωπή δίνει το δικαίωμα στους Τσίπρα-Κοτζιά να τον εμφανίζουν ως συνένοχό τους. Ο χώρος του ΚΙΝΑΛ να απομακρύνει τους Δούρειους Ίππους του ΣΥΡΙΖΑ και να απορρίψει αποφασιστικά τη συμφωνία για να ξεπλύνει, έστω και λίγο, την ντροπή από τα χρόνια του Σημίτη και του ΓΑΠ. Από τους ΑΝΕΛ, αν έχει μείνει έστω και ελάχιστη αξιοπρέπεια, θα πρέπει άμεσα να αποχωρήσουν από την κυβέρνηση. Ακόμα και οι πασοκογενείς βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εκφράσουν τη διαφωνία τους έναντι της συμφωνίας. Τέλος, η Εκκλησία της Ελλάδος, ο αρχιεπίσκοπος και η Ιερά Σύνοδος, να πάρουν θέση τώρα, αλλιώς μετά το Σάββατο θα είναι αργά.

Αυτή η εγκληματική δήθεν λύση, με τη κραυγαλέα και ανοικτή αναγνώριση του μακεδονισμού των Σκοπίων από την ίδια την ελληνική κυβέρνηση, ενώνει στη πραγματικότητα εναντίον της όλους τους Έλληνες. Και οι στημένες προβοκάτσιες του Βούτση με τους Χρυσαυγίτες πράκτορες της κυβέρνησης δεν πρόκειται να τους σώσουν και να αποπροσανατολίσουν τη λαϊκή κατακραυγή. Οι υποτελείς εθνομηδενιστές, με την εγκληματική «μη λύση» την οποία προωθούν αντί πινακίου φακής, οδηγούν στην ενοποίηση όλων των δυνάμεων με ένα κοινό σύνθημα:

 

Κάτω τα χέρια από την ελληνική Μακεδονία και τους Μακεδόνες!

Να δεσμευτούν όλα τα κόμματα που είναι ενάντια στη συμφωνία για

ΛΑΙΚΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

Πηγή: http://ardin-rixi.gr/archives/208554