Αθήνα, 21 Απριλίου 1967, ώρα 9 το πρωί. Τανκς των πραξικοπηματιών στη συμβολή των οδών Πειραιώς και Σωκράτους.
Στο έργο του «Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη» ο Καρλ Μαρξ έγραφε πως «σ’ ένα έθνος, όπως και σε μια γυναίκα, δεν συγχωρείται η στιγμή της αδυναμίας που ο πρώτος τυχοδιώκτης θα μπορούσε να το βιάσει».
Νύχτα βαθιά της 20ής προς την 21η Απριλίου η ελληνική δημοκρατία, σε μια στιγμή αδυναμίας της, που οφειλόταν σε σειρά συγκυριών, βιάστηκε, στην κυριολεξία παραβιάστηκε, από μια χούφτα τυχοδιώκτες αξιωματικούς, που σπίλωσαν το κύρος του ελληνικού στρατού, ατίμωσαν τη στολή και τον όρκο τους και οδήγησαν τη χώρα σε μια φοβερή περιπέτεια και πολλές απώλειες, με κορυφαία εκείνη της Κύπρου.
Η δικτατορία των συνταγματαρχών, που έμελλε να διαρκέσει επτά χρόνια, τρεις μήνες και δύο ημέρες, έβαλε τροχοπέδη στην πρόοδο της χώρας, «πάγωσε» τον διάλογο για τη συμφωνία συνδέσεώς της με την τότε ΕΟΚ, υπονόμευσε το ηθικό των Ενόπλων Δυνάμεων και της Αστυνομίας, δυσφήμησε τη χώρα στο εξωτερικό ιδιαίτερα με τα μέτρα κατά της ελεύθερης παιδείας (απαγορεύτηκε μέχρι και ο Αισχύλος και ο Σαίξπηρ) και των δικαιωμάτων του πολίτη, δημιούργησε κλίμα καχυποψίας και εχθρότητας ανάμεσα στον λαό και τους συμμάχους του, ιδιαίτερα τις ΗΠΑ, οδήγησε στην τουρκική εισβολή και έκτοτε κατοχή μεγάλου μέρους της Κύπρου, και το γελοιωδέστερο, ενώ όλα όσα προηγήθηκαν ήταν θλιβερά, δεν μπόρεσε καν να υλοποιήσει έστω μερικούς από τους στόχους της: Αν το 1967 οι συνταγματάρχες χρησιμοποίησαν τον μπαμπούλα του κομμουνισμού και τον κομμουνιστικό κίνδυνο που απειλούσε δήθεν τη χώρα, το 1974 έκαναν περισσότερους από τους μισούς Ελληνες να χαρακτηρίζονται αριστεροί και κομμουνιστές, γεγονός που, κατόπιν ορθής πολιτικής εκτιμήσεως, οδήγησε τον επαναπατρισθέντα από την αυτοεξορία του στο Παρίσι Κωνσταντίνο Καραμανλή, πρώτο πρωθυπουργό της Μεταπολίτευσης το ’74, να φέρει προς ψήφιση νόμο, βάσει του οποίου αναγνωριζόταν η νομιμότητα του ΚΚΕ!
Ακόμα και ο τομέας της οικονομίας της χώρας που από τους πραξικοπηματίες προβαλλόταν επιτυχής, προς το τέλος παρουσίαζε, όπως και οι άλλοι τομείς της δημόσιας ζωής, σήψη και παρακμή. Το 1974 η Ελλάδα διέθετε το υψηλότερο ποσοστό πληθωρισμού στην Ευρώπη (τριάντα δύο τοις εκατό περίπου), ενώ το δημόσιο χρέος της είχε αυξηθεί κατά διακόσια τοις εκατό σε σχέση με το 1967. Οι μόνες προβλεπόμενες δημόσιες δαπάνες, πλην της κατασπατάλησης του δημόσιου χρήματος για «άρτον και θεάματα», ήταν εκείνες που κάθε δικτατορία που σέβεται τον εαυτό της δεν παραλείπει να κάνει για να ευχαριστήσει τους έστω μετρημένους υποστηρικτές της: η αγορά ξένων όπλων και η βελτίωση με προμήθειες τελευταίας τεχνολογίας των τηλεπικοινωνιακών μέσων. Οι παλαιότεροι θυμούνται τα πρώτα βήματα της κρατικής τηλεόρασης και του σταθμού της ΥΕΝΕΔ, δύο όλα κι όλα τα κανάλια που είχαν αναλάβει την προπαγάνδιση της «εθνικής αρετής» των Ελλήνων!
Πώς έγινε όμως και κυριολεκτικά πιάστηκε στον ύπνο σύσσωμη η πολιτική ηγεσία της χώρας;
Το πραξικόπημα του 1967 υπήρξε προέκταση και αποκορύφωση του μονόπλευρου εμφυλίου πολέμου, που κυριάρχησε στη χώρα μετά το 1949. Η γενναία στρατιωτική βοήθεια που είχαν λάβει οι Ενοπλες Δυνάμεις στη διάρκεια του Εμφυλίου τις είχαν μετατρέψει σε αυτόνομη δύναμη με ικανότητα να παρεμβαίνουν στην πολιτική ζωή της χώρας. Η επιτυχία της ΕΔΑ στις εκλογές του 1958 συνετέλεσε δραματικά στην αναζωπύρωση των εμφυλιοπολεμικών πλεγμάτων στις Ενοπλες Δυνάμεις. Οι εκλογές βίας και νοθείας το 1961, η δολοφονία του Λαμπράκη, βουλευτή της ΕΔΑ τον Μάιο του 1963, που ήταν σοβαρό πλήγμα για την κυβέρνηση Καραμανλή και η παραίτησή του, ως ένας ακόμη ελιγμός της Αυλής για να εκτονωθεί το κίνημα της αλλαγής, να συμφιλιωθούν τα αστικά κόμματα, ΕΡΕ και Ενωση Κέντρου, για να απομονωθεί η ΕΔΑ, ο θρίαμβος της Ενωσης Κέντρου τον Φεβρουάριο του 1964 και οι μεταρρυθμίσεις που εξήγγειλε στην εκπαίδευση και την εξάλειψη καταλοίπων του Εμφυλίου στην ύπαιθρο, η προβολή του Ανδρέα Παπανδρέου ως πιθανού διαδόχου του Γεωργίου στην ηγεσία του κόμματος, η Αποστασία τον Ιούλιο του 1965, η δίκη του ΑΣΠΙΔΑ που δηλητηρίασε την πολιτική ζωή της χώρας, η ανάθεση εντολής κυβέρνησης στον Π. Κανελλόπουλο από το Παλάτι που συνιστούσε νέα κατάφωρη παραβίαση της κοινοβουλευτικής τάξης και του πνεύματος του Συντάγματος προκαλώντας νέο κύμα οξύτητας, συνιστούν κατά ιστορική σειρά τους κρίκους μιας αλυσίδας που οδήγησε στην επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας.
Μόνο λάθος της Ενωσης Κέντρου και της ΕΔΑ, που αιφνιδιάστηκαν το βράδυ της 20ής προς την 21η Απριλίου, ήταν ότι στις φήμες που κυκλοφορούσαν για πραξικόπημα οι ίδιοι πίστευαν πως χωρίς τη βασιλική έγκριση οι πραξικοπηματίες δεν επρόκειτο να κινηθούν. Η Ιστορία, όμως, τους διέψευσε αλλά και τους κατέστησε συνυπεύθυνους για τα δεινά που υπέστησαν η χώρα και ο λαός της…
* Η Φωτεινή Τομαή είναι πρέσβειρα, συγγραφέας εκδόσεων ΥΠΕΞ.
kathimerini.gr
«χάρη στην ευκολία της Ασφάλειας να χαρακτηρίζει και να κατηγορεί όπως τη βόλευε, προέκυψαν στην Ελλάδα άπειροι κομμουνιστές »
των συριζα νδ πασοκ ανελ ποταμι λεβεντη που ψηφιζουν χιτλερεικα ναζιστικα μνημονια και καταστρεφουν την χωρα.
Α) 0λα τα χρε’η των αγροτών μέχρι της 31-3-1968. Και συγκεκριμένως: – Όλα τα οφειλόμενα από του έτους 1945 μέχρι τελους 1962 και ρυθμισθεντα το 1963. – Όλα τα βραχυπρόθεσμα καλλιεργητικά δάνεια, ζωοτροφών κλπ. – Όλα τα μεσοπρόθεσμα δάνεια, χορηγηθέντα δια την ανάπτυξιν των γεωργικών εκμεταλλεύσεων. Β) Όλα τα χρέη των γεωργικών συνεταιρισμών, οργανώσεων και κοινοπραξιών μέχρι της 21-4-1967. Και συγκεκριμένως: -Όλα τα ρυθμισθέντα του έτους 1965. – Αι οφειλόμενοι ληξιπρόθεσμοι δόσεις μέχρι 31-3-1968 των μέσομακροπροθέσμων δανείων. -Τα άνοιγματα που οφείλοντο μέχρι 31-3-1968 προς την Α.Τ.Ε. λόγω ανωμάλου λειτουργίας των. Ανώτατον όριον των διαγραφομένων χρεών ωρίσθη το ποσον των 100.000 δρχ. της εποχής εκείνης. Εν συνόλω εχαρίσθησαν 7.764.650.000 δρχ. {7.380.000.000 εις τους αγρότας και 384.000.000 δρχ. εις συνεταιριστικός οργανώσεις) της εποχές εκείνης με τιμήν ενός δολλαρίου εις τριάκοντα δραχμάς! 643.844 αγροτικοί οικογένειαι κυριολεκτικώς εγλύτωσαν από την καταστροφήν!
Σήμερα το ΜΑΚΕΛΕΙΟ αναφέρει ένα αναμφισβήτητο ντοκουμέντο που αφήνει άλλη μια μαύρη «τρύπα» στη γραφή της ιστορίας. Σύμφωνα με αναντίρρητη αφήγηση, λίγες μέρες πριν αποβιώσει ο Γεώργιος Παπαδόπουλος στο Λαϊκό Νοσοκομείο και ενώ ήταν ετοιμοθάνατος, τον φυλούσε ακόμη αστυνομική δύναμη και έγινε το γνωστό επεισόδιο με τον φίλο του(και συνεργάτη του) Λυκούργο Γαϊτανάρο και τον αξιωματικό, επεισόδιο που έγραψε και ο τύπος. Παρόντων των Γαϊτανάρου, Παττακού, Λαδά και Θεοφιλογιαννάκου, ο Παπαδόπουλος έκανε την εξής τελευταία του δήλωση από το κρεβάτι του θανάτου: «Εγώ τελειώνω. Εύχομαι εσείς να είστε καλά. Εμείς δεν θα υπάρχουμε αλλά το αργότερο σε μια εικοσαετία πιστεύω ότι ο ελληνικός λαός θα νοσταλγήσει την 21η Απριλίου». Δεν ξέρουμε εάν ο Λαός νοστάλγησε την Επταετία, ένα όμως είναι σίγουρο. Ότι ακόμα πιο πολλοί σήμερα, ψιθυρίζουν: «που ‘ σαι Παπαδόπουλε». Και γι αυτό θα πρέπει να ντρέπεται η ληστοΔημοκρατία και οι βρωμεροί εκπρόσωποι της.
ΕΠΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΔΕΝ ΠΕΙΝΟΥΣΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΕΤΡΩΓΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΚΟΥΠΙΔΟΤΕΝΕΚΕΔΕΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΠΑΙΡΝΕ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ.ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΔΕΞΙΟΙ ΤΟΥ ΚΩΛΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Τον Οκτώβριο του 1973, ο Γ. Παπαδόπουλος ξεπερνά τα «όρια» κατά πολύ. Αρνείται στους Αμερικανοσιωνιστάς την χρήση της βάσεως της Σούδας προς βοήθεια των Ισραηλινών σιωνιστών στον πόλεμο με τους Άραβες. Δεν πάει άλλο! Ο Κίσσινγκερ αποφασίζει την άμεση ανατροπή του! Όλως «τυχαίως», έναν μήνα αργότερα, ξεσπούν τα γνωστά γεγονότα του (διόλου) «ηρωϊκού» Πολυτεχνείου. Η συνταγή της φοιτητικής εξεγέρσεως είναι δοκιμασμένη και στο παρελθόν. Το 1968, όταν ο Στρατηγός Ντε Γκωλ συγκρούστηκε με τους Αμερικανοσιωνιστές, του έστησαν τον διαβόητο «κόκκινο Μάη του ‘68», με τους Κον (Κοέν) Μπεντίτ και συντροφία να κραυγάζουν εν χορώ «είμαστε όλοι εβραίοι» και να σπέρνουν την καταστροφή και το χάος.Την συνέχεια, την γνωρίζετε όλοι. Όπως, επίσης, γνωρίζετε και το ότι ο δήθεν «αμερικανοκίνητος» Γ. Παπαδόπουλος, απέθανε εις τας φυλακάς της –πέραν πάσης αμφιβολίας- αμερικανοκρατουμένης «δημοκρατίας» της μεταπολιτεύσεως…
Όμως, εις την Αμερική δεν υπάρχει ένα κέντρον εξουσίας, αλλά πολλά και διάφορα. Με πιο ισχυρό διαχρονικά, το σιωνιστικό λόμπι. Το 1972, λοιπόν, το σιωνιστικό λόμπι παίρνει το πάνω χέρι, δια του δαιμονίου Κίσσινγκερ και ετοιμάζει την αποπομπή των Νίξον και Άγκνιου (την οποία τελικώς επέτυχε, με το κατασκευασμένο σκάνδαλο Watergate). Ο Τούρκος πρώην κυβερνητικός αξιωματούχος, Χαλίλ Σιβγκίν, πρώην υπουργός και επί σειρά ετών σύμβουλος του Τούρκου προέδρου, Τουργκούτ Οζάλ, για θέματα που αφορούσαν τις σχέσεις με τας ΗΠΑ, ομίλησε προ τριών ετών στον τουρκικό τηλεοπτικό σταθμό aHaber και υποστήριξε πως ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Νίξον, εξηναγκάσθη σε παραίτηση, επειδή είχε αντιταχθεί στην σχεδιαζομένη από το σιωνιστικό λόμπι του Κίσσινγκερ, απόβαση των Τούρκων στην Κύπρο (που επανέφερε την «δημοκρατία» στην Ελλάδα…). Σε κάθε περίπτωση, εφόσον το σιωνιστικό λόμπι σχεδίαζε τον Αττίλα στην Κύπρο, έπρεπε οπωσδήποτε να «φύγει από την μέση» ο Γ. Παπαδόπουλος, διότι αυτός είχε αποτρέψει παρομοία κατάσταση το 1967.
Είπε, λοιπόν, ο Σιβγκίν στην αποκαλυπτικότατη συνέντευξή του: «Το σκάνδαλο Watergate προέκυψε εξαιτίας αυτής της σκληρής στάσης του Νίξον. Εμείς, για να μπορέσουμε να επέμβουμε στην Κύπρο, χρειαζόταν η έγκριση των ΗΠΑ. Αλλά θεωρείτο βέβαιο ότι ο Νίξον δε θα δεχθεί κάτι τέτοιο. Το ίδιο και ο αντιπρόεδρος. Τότε ΥΠΕΞ ήταν ο Κίσινγκερ. Ο Νίξον έχασε τη θέση του, αλλά ο Κίσινγκερ παρέμεινε. Και εκείνος μας έδωσε τη δυνατότητα για την επέμβαση. Δηλαδή οι δυνάμεις, που έριξαν από τη θέση τους τον Νίξον, διατήρησαν στη θέση του τον εβραϊκής καταγωγής Κίσινγκερ, για να επέμβουμε στην Κύπρο. Εάν η Κύπρος βρίσκεται στα χέρια της Ελλάδας, τότε οι ορθόδοξοι δε θα έχουν καλές σχέσεις με το Ισραήλ. Οι πολιτικές Ελλάδας και Ισραήλ είναι αντίθετες μεταξύ τους. Εμείς ως Τούρκοι δεν έχουμε κάποια εχθρότητα με τους Εβραίους. Η επιχείρηση αυτή θα παρεμπόδιζε το να περάσει η Κύπρος στα χέρια της Ελλάδας. Σε περίπτωση που περάσει στα χέρια της Ελλάδας, μπορεί να δημιουργηθεί κίνδυνος για το Ισραήλ. Αυτούς τους υπολογισμούς έκαναν».
Ο Γ. Παπαδόπουλος, αντιλαμβάνεται την αλλαγή της καταστάσεως και τα παίζει όλα για όλα. Έτσι, την 15η Ιανουαρίου 1973, ξεπερνά για πρώτη φορά τα επιτρεπόμενα όρια: Με επιστολή του στον πρόεδρο των ΗΠΑ αρνείται την δωρεάν στρατιωτική βοήθεια, για λόγους εθνικής υπερηφανείας! Άλλωστε, η Ελλάς δεν είχε πλέον κανένα οικονομικό πρόβλημα, καθώς με μια συνετή και έντιμη διαχείριση (κανένας δεν έκλεβε!) η Επανάσταση πέτυχε ένα «οικονομικό θαύμα», όπως το χαρακτήρισαν οι πάντες. Επίσης, ο Γ. Παπαδόπουλος είχε σκοπό να ξεκινήσει σύντομα την άντληση του «μαύρου χρυσού», των πετρελαίων που κρύβει το υπέδαφος της πατρίδος μας. Και βέβαια, η παροχή δωρεάν στρατιωτικής βοηθείας προς τα διάφορα κράτη, ήταν η εγγύηση της υποταγής των. Η ιστορική επιστολή Παπαδοπούλου, με την οποία η Ελλάς έσπασε τα δεσμά της, είναι η ακόλουθη: «Η κυβέρνησις απεφάσισεν όπως δηλώσει εις την κυβέρνησιν των Ηνωμένων Πολιτειών, ότι παραιτείται του λοιπού, αρχής γενομένης από του τρέχοντος έτους, της παρεχομένης υπό των Ηνωμένων Πολιτειών, δωρεάν στρατιωτικής βοηθείας»
Χάρισε στους Δημοσιογράφους το λεγόμενο Αγγελιόσημο, που κανείς τους δεν θυμάται…
– Έφτιαξε μεγάλα κτίρια που θα ζήσουν μέχρι το 2500!– Έφτιαξε Νοσοκομεία…– Μεγάλους δρόμους…– Έδωσε στο 80% των υπαλλήλων δάνεια…– Πήρε για το Στρατό αεροπλάνα και υποβρύχια…– Δεν είχαμε εκείνα τα χρόνια ούτε μία φωτιά…– Έδωσε χρήματα σε Βιομηχάνους, Βιοτέχνες, δάνεια…– Χάρισε τα Αγροτικά χρέη…– Όπου κι αν πήγαινε ξεσηκωνόταν ο Τόπος!– Στο Πολυτεχνείο δεν κρέμασε, απλώς τον «κρέμασαν» όσοι ήθελαν να τον ρίξουν…– Και όταν ήλθαν οι Καλοί και τον έπιασαν, ενώ του έγινε πρόταση να φύγει, αυτός, με την ξεροκεφαλιά που τον έδερνε, προτίμησε να μείνει 25 χρόνια φυλακή…– Δεν υπέγραφε για να βγεί από την φυλακή, παρά τις ποικίλες υποσχέσεις…– Και ένα πρωινό, όταν πέθανε, του βρήκαν μόνο τα παράσημα και κάποιες στρατιωτικές στολές. Σκέτος μπατίρης, φτωχός παιδάκια μου… Φτωχός, ενώ θα έπρεπε να ήταν εκατομμυριούχος… Έτσι το συνηθίζουν, τα στερνά χρόνια, όσοι ανακατεύονται με τα πράγματα του Τόπου!
Μερικά τρανταχτά παραδείγματα: Δαμανάκη, Λαλιώτης, Ανδρουλάκης, Παπουτσής, Τζουμάκας, Λαζαρίδης (σήμερα εξ’ απορρήτων σύμβουλος του Α. Σαμαρά) κ.λπ., ενώ πάμπολλοι εισχώρησαν στα ΜΜΕ και σήμερα είναι πρωτοκλασάτα στελέχη της καθυποτάξεως των Ελλήνων. Τα αποτελέσματά τους, τα είδαμε όλοι. Παρέλαβαν το 1974 μηδενικό εξωτερικό χρέος και μια οικονομία σε έναν πρωτοφανή στα ελληνικά χρονικά ανοδικό καλπασμό αναπτύξεως. Μια χώρα νοικοκυρεμένη, με ευημερούντες πολίτες. Και πως την κατήντησαν; Αφού διέλυσαν τον παραγωγικό ιστό της χώρας και την καταχρέωσαν στους διεθνείς τοκογλύφους, κι αφού προηγουμένως είχαν φάει ότι μπορούσε να φαγωθεί, μας παρέδωσαν σιδηροδέσμιους στο ΔΝΤ και στους διεθνείς τοκογλύφους. Κι έχουν και το θράσος να ομιλούν για τους «αγώνες» και τα «οράματά» τους, αυτοί ακριβώς που είναι οι μόνοι υπεύθυνοι της δυστυχίας μας!
ΓΙΑΤΙ ΠΑΓΩΣΕ ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΥΤΙΑΣ! https://www.youtube.com/watch?v=LLSetvkNVZg