Σεισμός. Ένα φαινόμενο που όσο και αν προσπαθείς να προφυλαχθεις και να το προβλέψεις, όταν ενεργησει οι επιπτώσεις είναι τεράστιες και ψυχοφθορες.
Η χώρα μας δυστυχώς βρίσκεται σε σημείο από τα πιο σεισμογεννη στον κόσμο. Ενώνει Ασία Αφρική και Ευρώπη. Ο κατάλογος τον φονικων σεισμών τεράστιος. Τα θύματα εκατοντάδες και οι υλικές ζημιές ανυπολογηστες. Σαν σήμερα έγινε ένας από τους πιο καταστροφικους σεισμούς παγκοσμίως παρά το μικρό για τις καταστροφές που προκάλεσε μέγεθος. Ο σεισμός της Αθήνας το 1999. Στην Κω και στην Λέσβο οι μνήμες είναι νωπες! Εμένα η τύχη με έφερε να ζήσω την αγωνία και την οδυνη του σεισμού της Αθήνας και πραγματικά μετά από 18 χρόνια ακόμα ακόμα δεν μπορώ να ξεχάσω την ένταση των 15 αυτών δευτερολεπτων. Την αγωνία να μάθουμε που είναι η μητέρα που δούλευε στο εργοστάσιο την στιγμή που τα κινητά είχαν πέσει ενώ τα ασθενοφόρα περνούσαν ουρλιαζοντας με νεκρούς και τραυματίες από εργοστάσια και βιοτεχνιες. Όλοι μας είχαμε κατέβει στη Θηβών στην παλιά κοκκινια εκείνη τη μέρα και περιμέναμε με αγωνία να γυρίσουν στα σπίτια οι δικοί μας. οδηγοί που περνούσαν να μας φέρνουν μαρτυρίες αβατριχιαστικες. Κτήρια να ενώνονται, να καταρρεουν, εργαζόμενοι να εγκλοβιζοντε στα εργοστάσια και να σκοτώνονται. ΦΑΡΑΝ, ΡΙΚΟΜΕΞ, ΦΟΥΡΛΗΣ….. Μετά από ώρες η εμφάνιση της μητέρας στο δρόμο. Η αγωνία μετατρέπεται σε ανακούφιση. Ο φόβος σε γαλήνη αλλά η ανησυχία και η πληγή μένει ανοιχτή. Δυστυχώς αυτή είναι η πανέμορφη Ελλάδα μας. Αυτός ο παράδεισος μας. Σεισμοί, Ήλιος, Θάλασσα και ομορφιά!
