Δεν υπάρχουν λόγια και λέξεις για να περιγράψει κανείς τη νέα τραγωδία που ζει από τα ξημερώματα της Κυριακής ολόκληρο το νησί της Ρόδου. Ένα νέο παιδί, μόλις 17 ετών, έσβησε στην άσφαλτο, βυθίζοντας σε βαρύ πένθος, την οικογένεια, τους φίλους αλλά και ολόκληρη την τοπική μας κοινωνία, που δάκρυσε και έκλαψε με τον πρόωρο θάνατο του Αντώνη Στέργου.
Στην κηδεία του, που έγινε χθες το μεσημέρι στην πόλη της Ρόδου (Ταξιάρχη) ράγισαν καρδιές. Αβάσταχτος ο πόνος, για τους γονείς, τους συγγενείς, τους συμμαθητές του Αντώνη Στέργου από το Βενετόκλειο, που ήταν όλοι εκεί, για να αποχαιρετήσουν για στερνή φορά το παιδί με τα γαλάζια μάτια, που έφυγε τόσο άδικα και τόσο πρόωρα από την παρέα τους. Ήταν ένα παιδί συνετό και συγκροτημένο, ακέραιος χαρακτήρας και ευχάριστος στην παρέα.
Η τραγωδία γράφτηκε στις 4.15 τα ξημερώματα της Κυριακής, στο 5ο χιλιόμετρο της Εθνικής Οδού Ρόδου – Λίνδου. Εκεί κόπηκε το νήμα της ζωής του Αντώνη.
Από τα πρώτα στοιχεία που συγκέντρωσαν οι αρμόδιες υπηρεσίες, προκύπτει ότι ο 17χρονος που ήταν μαθητής της Β’ Λυκείου στο Βενετόκλειο, οδηγούσε δίκυκλο μοτοποδήλατο και επέστρεφε στο σπίτι του μαζί με έναν ακόμα φίλο του που επίσης οδηγούσε μοτοποδήλατο. Τα δύο παιδιά κινούνταν με τα οχήματά τους επί της Ρόδου Λίνδου με κατεύθυνση τα Κοσκινού.
Στο 5ο χιλιόμετρο της Εθνικής Οδού (περίπου 600 μέτρα από τα φανάρια του ΙΚΑ) κάτω από συνθήκες που δεν έχουν διευκρινιστεί, το όχημα του 17χρονου ανετράπη. Σηκώθηκε μόνος του από την άσφαλτο και προσπάθησε να τραβήξει στη συνέχεια το μοτοποδήλατό του και να το βάλει στην άκρη. Δεν πρόλαβε καθώς την ώρα εκείνη στην Ρόδου – Λίνδου κινούνταν ιχ. αυτοκίνητο με οδηγό έναν συμπολίτη μας 28 ετών με αποτέλεσμα να μην προλάβει να αντιδράσει ο 28χρονος οδηγός και να παρασύρει τον 17χρονο Αντώνη, τραυματίζοντάς τον θανάσιμα.
Το αυτοκίνητο στη συνέχεια χτύπησε στο διάζωμα και ανετράπη. Ο οδηγός δεν τραυματίστηκε αλλά συνελήφθη και κρατείται από την Τροχαία Ρόδου, μέχρι να ολοκληρωθεί η σχετική έρευνα για τις ακριβείς συνθήκες της νέας τραγωδίας που έχει βυθίσει και πάλι στο πένθος το νησί μας. Το ΕΚΑΒ που ειδοποιήθηκε και έφθασε στο σημείο πολύ γρήγορα, μετέφερε τον άτυχο μαθητή στο νοσοκομείο, όπου δυστυχώς όλα πλέον ήταν αργά.
Στα μαύρα ντύθηκαν καθηγητές και μαθητές του Βενετοκλείου
Σαν κεραυνός εν αιθρία έγινε γνωστή η τραγωδία για τον Αντώνη και στους μαθητές και καθηγητές του Βενετόκλειου Λυκείου της Ρόδου Με αρκετούς από τους συμμαθητές του, είχε συναντηθεί το μοιραίο βράδυ του περασμένου Σαββάτου στο κέντρο της Ρόδου.
Χθες το πρωί, όλοι οι μαθητές του 1ου Λυκείου της Ρόδου, προσήλθαν στο σχολείο του, ντυμένοι στα μαύρα! Το ίδιο και οι καθηγητές τους.
Κανείς δεν μιλούσε, μόνο έκλαιγαν. Για τον άδικο θάνατο ενός παιδιού, η ζωή του οποίου τερματίστηκε τόσο πρόωρα, σε τόσο μικρή ηλικία.
Ολόκληρο το σχολείο επίσης, (μαθητές και καθηγητές) αλλά και άλλα παιδιά από άλλα Λύκεια και Γυμνάσια της Ρόδου, συνόδευσαν τον Αντώνη στην τελευταία του κατοικία.
Ο αβάστακτος πόνος
Μια μητέρα, που βίωσε και βιώνει τον ανείπωτο πόνο της ανθρώπινης απώλειας του παιδιού της, η Μάνθα Ζιώγου, γραμματέας της ΕΥΘΥΤΑ, του συλλόγου που δραστηριοποιείται εδώ και χρόνια στην αφύπνιση της κοινωνίας για την αντιμετώπιση των τροχαίων ατυχημάτων στον τόπο μας, έγραψε στην προσωπική της σελίδα στο Facebook το εξής κορυφαίο σχόλιο, για τη νέα τραγωδία και την απώλεια του 17χρονου παιδιού:
«Τραγική απώλεια! Τεράστιο κενό..Τρύπες για πάντα μέσα μας…Τρύπες που δεν μπαζώνονται δεν γεμίζουν δεν φτιάχνουν…Θα είναι για πάντα κενό!!!Μην μας βομβαρδίζεις φίλε μου και από πάνω με «ανοησίες» ο Θεός θέλει Αγγέλους …Κόβει τα πιο όμορφα λουλούδια…Είναι λεκτική και ψυχολογική κακοποίηση…Είναι εγερτήριο θυμού…Είναι πνευματικός ευνουχισμός!
Δεν είναι παρηγοριά σε κανένα γονεϊκό ρόλο!!!Όταν ένας νέος αφήνει το τελευταίο ανέμελο χαμόγελο του στην άσφαλτο, σφραγίζοντας για πάντα την πόρτα του υπνοδωματίου του, χωρίς να έχει προλάβει ούτε καν στους τοίχους του να γράψει τα όνειρα του…Δεν είναι παρηγοριά!!! Δεν κατατάγονται εκούσια στις στρατιές Αγγέλων…Είναι δυστύχημα…Καταλαβαίνεις;
Δεν μεγάλωσαν,δεν άνθισαν δεν μαράζωσαν φυσιολογικά όπως απαιτεί ο κύκλος της ζωής στα λουλούδια…Είναι δυστύχημα…Καταλαβαίνεις;
Αν καταλαβαίνεις άφησε τους γονείς να θρηνήσουν τον μικρό Αντώνη…Και κάθε Αντώνη…Είναι ένα πιάτο δικό τους «προσωπικά δικό τους μενού» που θα το «μασήσουν» και «ξαναμασήσουν» και «ξαναμασήσουν»μόνοι τους!
Να είσαι εκεί δίπλα τους, αμίλητος,να έχεις ανοιχτή, ζεστή αγκαλιά και κλειστό στόμα! Να έχεις έτοιμο το μυστρί και το τσιμέντο να κλείσεις μερεμέτια…Γιατί με την τρύπα και το κενό δεν μπορείς να κάνεις τίποτα…Όσες «παραμύθες» και αν ξεστομίσεις! Και επιτέλους άνοιξε τα μάτια και τα αυτιά σου…Εκπαίδευσε τον εαυτό σου να γίνει «καλύτερος» άνθρωπος…Εκπαίδευσε τον να «Σ αγαπάς» περισσότερο εσένα και τον άλλο που κυκλοφορεί δίπλα σου…Κλάψε για τον μικρό που άρχισε ένα καινούριο ταξίδι πέρα από τα γήινα, κλάψε για την ζωή που απαξιώθηκε σε ένα δρόμο…Και επιτέλους κλάψε για έναν παλιό εαυτό με ανάρμοστη οδική συμπεριφορά που θα θάψεις στο παρελθόν σου!!! Αυτός θα είναι ο πιο δημιουργικός θρήνος απώλεια της «κακής οδικής συμπεριφοράς» αυτός θα είναι ο ύστατος φόρος τιμής σε όλα τα «λουλούδια» που έβγαλαν «φτερά» στην άσφαλτο!»
