Success story: Πώς η Σταυρούλα από το Πυλί βρέθηκε να διευθύνει Τμήμα Ψυχιατρικής Κλινικής στη Ζυρίχη

Η  Σταυρούλα Παραδείση μεγάλωσε στο Πυλί της Κω. Τελείωσε το 1ο Γενικό Λύκειο Κω «Ιπποκράτειο». Ήταν άριστη μαθήτρια και της άρεσαν πολύ τα Μαθηματικά και η Βιολογία. Ακολούθησε την τεχνολογική κατεύθυνση και το 2007 πέρασε με πανελλήνιες εξετάσεις στο Τμήμα Μαθηματικών & Εφαρμοσμένων Μαθηματικών (School of Mathematics & Applied Mathematics) στο Ηράκλειο της Κρήτης.

Ουδέποτε της είχε περάσει από το μυαλό να σπουδάσει Ιατρική.

Την πρώτη χρονιά παρακολούθησε κανονικά τα μαθήματα της σχολής αλλά ταυτόχρονα ο πατέρας της, ο αείμνηστος καπετάνιος Στέφανος Παραδείσης, διαγνώστηκε με ALS (Αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση), μία  ασθένεια που προκαλεί εκφυλιστική διαταραχή του νευρικού συστήματος. Επειδή η επιστήμη της νευρολογίας δεν μπόρεσε να κάνει πολλά για να βοηθήσει τον πατέρα της, η Σταυρούλα θέλησε να στραφεί προς την Ιατρική. Θεώρησε δε, ότι μόνο ένας ψυχίατρος βοήθησε τον πατέρα της τα τρία χρόνια που πάλεψε με την ασθένεια, οπότε  με αφορμή αυτές τις σκέψεις οδηγήθηκε στην Ιατρική και αργότερα στην Ψυχιατρική.

Το 2008 γράφεται στο Pre Med College στη Βουδαπέστη και μετά δίνει εξετάσεις για την Ιατρική σχολή (Semmelweis University). Φυσικά, γίνεται δεκτή και διαπρέπει ως φοιτήτρια. Στο 3^ο έτος κερδίζει έναν διαγωνισμό για την παθολογοανατομία, παίρνει το απόλυτο άριστα και στο 4^ο έτος της αναθέτουν γκρουπ φοιτητών, το οποίο και αναλαμβάνει ως teaching assistant. Ενδιάμεσα, ο πατέρας της «φεύγει», επιστρέφει στην Κω για 2 εβδομάδες , κι αυτές οι 2 εβδομάδες γίνονται ένας χρόνος που δουλεύει εδώ στο νοσοκομείο κάνοντας μια «παρατεταμένη» πρακτική και παράλληλα είναι κοντά στη μαμά της και τον αδερφό της αυτή τη δύσκολη για την οικογένεια περίοδο.

Επιστρέφει δριμύτερη στις σπουδές της στη Βουδαπέστη και ολοκληρώνει με τη Διπλωματική της (Thesis) με θέμα «Φαρμακολογία της Άνοιας». Το 2016, ένα χρόνο πριν ολοκληρώσει τις σπουδές της, γνωρίζει τον Gabor, ο οποίος είναι Ούγγρος, δουλεύει για την εταιρεία Gucci και μέλλει να γίνει ο άνθρωπος της ζωής της, με τον οποίο είναι τώρα αρραβωνιασμένοι.

Παίρνει το πτυχίο της, το οποίο αναγνωρίζει και στην Ελλάδα κι αποφασίζει να φύγει από τη Βουδαπέστη και μιας και μιλάει και Γερμανικά, στοχεύει σε μια Γερμανόφωνη χώρα.

Της προτείνεται να ειδικευθεί στην Παθολογοανατομία, αλλά όπως λέει και η ίδια «της ήταν δύσκολο να σκεφτεί τη ζωή της πίσω από ένα μικροσκόπιο, χωρίς ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία». Κάπου εδώ παίρνεται και η τελική απόφαση για ειδίκευση στην Ψυχιατρική.

Παρακολουθεί τις προκηρύξεις στην Ελβετία και κλείνει τρεις συνεντεύξεις, χωρίς να έχει κάποια γνωριμία ή κάποιο «μέσο» όπως θα λέγαμε. Πάει στην πρώτη συνέντευξη, που ήταν στην περιοχή Έμμενταλ (Emmental), 15 λεπτά από τη Βέρνη, στο Regional Spital Emmental (Περιφερειακό Νοσοκομείο Έμμενταλ). Τη συνέντευξη παίρνει  ο Διευθυντής της Ψυχιατρικής Κλινικής, που ταυτόχρονα είναι και Αντιπρόεδρος της Ψυχιατρικής Ομοσπονδίας της Ελβετίας, ο Daniel Bielinski, ο οποίος ανάμεσα σε άλλα της κάνει την εξής ερώτηση: « Ποια, νομίζεις, θα είναι η μεγαλύτερη δυσκολία σου αν προσληφθείς ως ειδικευόμενη εδώ?». Η Σταυρούλα απαντά: «Η γλώσσα, γιατί τα ελβετικά γερμανικά διαφέρουν πολύ από τα γερμανικά». Και ο Bielinski αποκρίνεται ότι «η γλώσσα μαθαίνεται και ότι το σπουδαίο ήταν ότι τα παράτησε όλα και πήγε από τη Βουδαπέστη στην Ελβετία για μια συνέντευξη» .

Τελικά, η Σταυρούλα έμεινε 4 χρόνια (3 χρόνια Ψυχιατρική και 1 Παθολογία) σ’ αυτό το Νοσοκομείο ως Ειδικευόμενη Ψυχίατρος-Ψυχοθεραπεύτρια  (ειδίκευση στη Γνωσιακή Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία-CBT Cognitive Behavioural Therapy). Τον κύριο Bielinski, από την πρώτη μέρα που της πήρε την συνέντευξη έως και σήμερα, τον θεωρεί δεύτερο πατέρα της.

Τον τελευταίο χρόνο μετακόμισε στη Ζυρίχη και διευθύνει Τμήμα Ψυχιατρικής ως Επιμελήτρια Α’-Αρχίατρος στην αρχαιότερη Ψυχιατρική κλινική της Ζυρίχης (1867), στο Sanatorium Kilchberg. Το τμήμα είναι το Crisis Intervention για τα επείγοντα ψυχιατρικά περιστατικά. Μετά από 4,5 χρόνια ειδικότητας κατάφερε να φτάσει σε μια θέση που ενδεχομένως κάποιος άλλος να χρειαζόταν 10 χρόνια για να φτάσει.

• Θεωρεί πως η ικανοποίηση που παίρνει ένας Ψυχίατρος όταν θεραπεύει έναν ψυχικά άρρωστο και τον «επιστρέφει» στην κοινωνία, δεν συγκρίνεται με καμιάς άλλης ειδικότητας την ικανοποίηση όταν θεραπεύει έναν ασθενή.
• Έχει τύχει να της επιτεθεί ασθενής σε μανιακό ψυχωσικό επεισόδιο και να την χτυπήσει στο κεφάλι παρουσία 4 αστυνομικών.
• Στη Ζυρίχη για να κλείσεις ραντεβού με ψυχίατρο, μπαίνεις σε λίστα αναμονής περίπου 6 μηνών.
• Ο Gabor, ο αρραβωνιαστικός της και μέλλων σύζυγός της, παράτησε οικογένεια, φίλους και ζωή στη Βουδαπέστη και ακολούθησε την Σταυρούλα στην Ελβετία, όπου μετατέθηκε σε Ελβετικό παράρτημα της Gucci και χρειαζόταν να κάνει με το τρένο μια διαδρομή της δύο ωρών πήγαινε/έλα, για να πηγαίνει στη δουλειά του. Τον τελευταίο καιρό δουλεύει για την εταιρεία Hermès, ως Back Office Manager. Η Σταυρούλα παραδέχεται πως χωρίς την στήριξή του, ίσως να μην τα είχε καταφέρει.
• Εξίσου σημαντική η μόνιμη στήριξη της οικογένειάς της, της μητέρας και του αδερφού της. Θεωρεί ότι βρίσκεται εκεί που βρίσκεται χάρις στην επιμονή της μητέρας της ότι θα τα καταφέρει ακόμη κι όταν η ίδια έχανε την πίστη της.
•  Έρχεται κάθε καλοκαίρι στην Ελλάδα για να βλέπει τη μητέρα της Κατερίνα Μαύρου,  ιδιοκτήτρια του καταστήματος ρούχων Spatz και τον αδερφό της Μανόλη Παραδείση που διαπρέπει στον χώρο της μόδας.
• Η διαδρομή 15 ετών από το Πυλί της Κω, την Κρήτη, τη Βουδαπέστη, το Έμμενταλ ως και τη Ζυρίχη δεν ήταν εύκολη, ούτε χωρίς εμπόδια, αλλά είχε πείσμα, αγάπη και στόχο.
• Η συμβουλή που θα ‘δινε στα νεότερα παιδιά που θέλουν να ζήσουν στο εξωτερικό είναι: «Να αγαπάτε πολύ αυτό που κάνετε και να το βλέπετε σαν χόμπι. Αν δεν τ’ αγαπάτε πολύ, δεν θα αντέξετε μακριά από την Ελλάδα».
• Χαίρεται με τα πιο απλά πράγματα. Έχει φυτέψει στο μπαλκόνι της στη Ζυρίχη λίγο δεντρολίβανο, λίγο μαϊντανό και λίγο βασιλικό και συνειδητοποιεί πως μερικές φορές  η Ελλάδα χωράει σε μια ζαρντινιέρα κι αυτό είναι αρκετό.