Η Φαίδρα Τζεδάκη και η Θεανώ Δημητράκη μιλούν για τα όνειρα και την πόλη που ζουν
Γράφει
Pοδούλα Λουλουδάκη
Δυο κορίτσια που βρήκαν το δρόμο τους στη λαμπερή Νέα Υόρκη. Είναι άλλο η Αμερική και άλλο η Νέα Υόρκη, μην μπερδευόμαστε…
Η Φαίδρα Τζεδάκη και η Θεανώ Δημητράκη, από διαφορετικές αφετηρίες η καθεμία, έκαναν πραγματικότητα το πρώτο τους όνειρο. Να φοιτούν στα …καλύτερα πανεπιστήμια και φαίνεται ότι έχουν μεγάλη προοπτική.
Την πρώτη φορά που τις συνάντησα στη Χριστουγεννιάτικη ξελογιάστρα πόλη, βρεθήκαμε όλοι μαζί όσοι αναφέρονται στη συνέχεια. Και μετά τα κορίτσια σε διαφορετικές ώρες η καθεμία, μου είπαν για τα σχέδια και τις αγωνίες τους, αλλά κυρίως για το γεγονός ότι όσα κι αν τους προσφέρονται μετά από σκληρή δουλειά έ, δεν μπορούν να διαγράψουν την αγάπη τους για τη Ρόδο…
Φαίδρα Τζεδάκη
Είναι ιδιαίτερη η Φαίδρα, με το σκουλαρικάκι στη μύτη και τα πολλά tattoo. Τα δικαιολογεί αυτά το αντικείμενό της, το σχέδιο μόδας που σπουδάζει, στο καλύτερο πανεπιστήμιο του κόσμου, αυτό της Νέας Υόρκης!
Γρήγορη σκέψη, λίγα λόγια, ευαισθησία ταυτόχρονα με μεγάλο δυναμισμό, και μια μαμά, τη Δανάη Τζεδάκη που για να ακολουθήσει η κόρη της το μεγάλο της όνειρο, άλλαξε τη ζωή της! Ήρθε κι εκείνη στη Νέα Υόρκη όπου εργάζεται για να γίνει πραγματικότητα ο μεγάλος στόχος της Φαίδρας.
Είναι σε εξεταστική, εργάζεται ταυτόχρονα, τα καταφέρνει να συναντηθούμε όλοι μαζί μια φορά, τα πάει super στο απίστευτο πανεπιστήμιό της, τι άλλο να ζητήσει κανείς απ’ αυτήν;
Πάντα σχεδιάστρια μόδας ήθελες να γίνεις;
Έχω φυλάξει ένα σημείωμα, από τη δασκάλα μου στο νηπιαγωγείο που γράφει ότι από τότε ζωγράφιζα ωραία φορέματα! Η γιαγιά μου, της οποίας έχω το όνομα, η Φαίδρα Τζεδάκη, τη μοδίστρα της την είχε ως τον πιο δικό της άνθρωπο. Θυμάμαι από πολύ μικρή ότι στο σπίτι κυκλοφορούσαν περιοδικά μόδας, από το εξωτερικό. Μερικές φορές οι μεγάλοι με άφηναν να ζωγραφίσω κι εγώ την πρότασή μου, με παρότρυναν μάλιστα γι’ αυτό. Από μικρή προτιμούσα αντί να βγω να παίξω, να ζωγραφίσω. Αγαπούσα το σχέδιο μόδας, χωρίς να μου το έχει διδάξει κανείς.
Από πότε επέλεξες τη Νέα Υόρκη και το Fashion Institute of Technology, το καλύτερο πανεπιστήμιο για σχέδιο μόδας στον κόσμο, τα τελευταία δύο χρόνια;
Όταν έπρεπε να πάρω απόφαση άρχισα να ψάχνω πανεπιστήμια στο εξωτερικό. Αποφάσισα να δώσω έμφαση στα αγγλικά μου, δεν έδωσα πανελλήνιες εξετάσεις και από τα 14 μου χρόνια ήθελα να φοιτήσω μόνο σ’ αυτό το πανεπιστήμιο που φοιτώ και σε κανένα άλλο. Αυτή τη στιγμή είναι το πρώτο στον κόσμο, κι όταν έδωσα τις πρώτες εξετάσεις εγώ για την εισαγωγή μου ήταν το τρίτο. Εκεί μεταξύ άλλων έχουν φοιτήσει η Carolina Herrera, o Calvin Klein, o Michael Kors, o John Varvatos και άλλοι.
Ήταν δύσκολο να σε δεχτούν;
Έκανα την αίτησή μου, όμως η διαδικασία ήταν πολύπλοκη και άνιση σε σχέση με τους Αμερικανούς, που το σχολείο τους προετοιμάζει για την εισαγωγή τους. Εγώ έπρεπε να κάνω την έρευνα μόνη μου όπως και τη διαδικασία. Έχασα επομένως τον πρώτο χρόνο. Όλοι μου έλεγαν «κάνε αίτηση και σε άλλο πανεπιστήμιο, γιατί θα χάσεις και δεύτερη χρονιά», αλλά δεν τους άκουσα. Τον κενό χρόνο, μέχρι τη δεύτερη προσπάθειά μου, αποφάσισα να έρθω για τρεις μήνες, στη Νέα Υόρκη. Τότε, πήγα ως μαθητευόμενη στην εταιρεία μόδας Sandy Liang, δεν πληρωνόμουν δηλαδή, κι έτσι όταν ήρθε η ώρα πήγα στο πανεπιστήμιο, κι έκανα τη συνέντευξη από κοντά. Συνέχισα να δουλεύω ως μαθητευόμενη και η μητέρα μου η Δανάη, κι ο πατριός μου ο Μιχάλης, μου είπαν από τη Ρόδο ότι ήρθε στο σπίτι ένα γράμμα για εμένα από το πανεπιστήμιο. Ήταν η εισαγωγή μου!
Και τότε έγινε κάτι ασυνήθιστο! Η οικογένειά σου, σε ακολούθησε στη Νέα Υόρκη, προκειμένου να τα καταφέρεις να ακολουθήσεις το όνειρό σου!
Η μητέρα μου με ακολούθησε στη Νέα Υόρκη, για να δουλέψει. Το πανεπιστήμιο είναι πολύ ακριβό. Ο Μιχάλης με βοήθησε όλο το προηγούμενο διάστημα στις αιτήσεις μου, μιας και είναι ζωγράφος, και ένα χρόνο μετά τη μητέρα μου, εγκαταστάθηκε κι εκείνος εδώ στη Νέα Υόρκη. Είμαστε πολύ δεμένοι ως οικογένεια, και η απόφασή τους αυτή να με ακολουθήσουν και να δουλέψουν για να κάνω εγώ το όνειρό μου πραγματικότητα, με συγκινεί.
Είσαι στο 4ο έτος φέτος και πας πολύ δυνατά, λένε αυτοί που ξέρουν το επίπεδο σπουδών στο πανεπιστήμιό σου! Έτσι είσαι όταν καταπιάνεσαι με κάτι;
Ως μαθήτρια στο Μουσικό Σχολείο το οποίο επίσης αγάπησα πολύ, δεν ήμουνα τόσο καλή. Πάντα έλεγα «θέλω να γίνω σχεδιάστρια μόδας, δεν χρειάζεται να ξέρω τόσο καλά μαθηματικά…», για παράδειγμα.
Συνεχίζεις να δουλεύεις στην ίδια εταιρεία και τώρα πια πληρώνεσαι. Πώς το πέτυχες αυτό;
Πέρυσι πήγα στην ιδιοκτήτρια, της οποίας κατάφερα να γίνω το δεξί χέρι, και της είπα «είναι πάρα πολύ ωραία εδώ, θέλω να δουλεύω, αλλά μήπως μπορείτε να με πληρώνετε;». Μέχρι το Δεκέμβρη του ίδιου έτους όχι μόνο με πλήρωνε πια, αλλά μου είχε κάνει και την πρώτη αύξηση ενώ με είχε βάλει και μέσα στην ομάδα, δίνοντάς μου συγκεκριμένο ρόλο. Είμαι manager στους μαθητευόμενους και βοηθός σχεδιάστριας.
Έπρεπε να το ζητήσεις για να πληρωθείς;
Στην Αμερική ζητάς αυτό που θέλεις. Αν δεν το κάνεις εσύ, θα το κάνει κάποιος άλλος.
Είσαι στην περίοδο των τελικών εξετάσεων στο πανεπιστήμιό σου και συνεχίζεις να δουλεύεις. Πώς τα καταφέρνεις και με τα δυό;
Δουλεύω από το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα και μετά έχω το πανεπιστήμιο μέχρι τις 10 το βράδυ. Μου αρέσει, όμως.
Ποιο είναι το όνειρό σου, τι θέλεις να γίνει;
Να πάω καλά στην Αμερική και να περιλάβει αυτό και τη Ρόδο. Θα είμαι πάρα πολύ χαρούμενη τότε.
Χωρίς τη Ρόδο, δεν θα είσαι;
Τον πρώτο καιρό, όσο κι αν για χρόνια είχα αποφασίσει ότι θέλω να έρθω μόνο στη Νέα Υόρκη, ήθελα να γυρίσω πίσω. Τώρα είναι αλλιώς, αλλά και πάλι η Ρόδος μου λείπει πολύ.
Θεανώ Δημητράκη
Η Θεανώ Δημητράκη, είναι πια μια Νεοϋορκέζα στα μάτια μου, με τον αέρα της διάσημης πόλης, και απόλυτα εγκλιματισμένη όπως την βλέπω εγώ στους ρυθμούς και τη λάμψη της. Μια απορία έχω μόνο: Πώς ενώ είναι τόσο μικρή, οδηγεί, ατρόμητα, το αυτοκίνητό της, μέσα στο κέντρο του Μανχάταν! Ξέρει τα πάντα, κι αν όχι τα ανακαλύπτει εκείνη τη στιγμή στις λεπτομέρειές τους, τα πηγαίνει σπουδαία σε ό,τι έχει ακολουθήσει κι αισθάνεται ευλογημένη που έχει κοντά της την οικογένειά της, από τη Ρόδο.
Τη μαμά της τη Μαίρη, και τον μπαμπά της τον Τσαμπίκο που ήταν η αιτία, κι όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στη Νέα Υόρκη.
Μοιάζεις σαν να γεννήθηκες εδώ!
Στη Νέα Υόρκη ερχόμουν κάθε καλοκαίρι, από την ηλικία των 10 ετών. Ο μπαμπάς μου, ο Τσαμπίκος Δημητράκης, εργαζόταν εδώ, ως Φυσικοθεραπευτής. Ήταν εγκατεστημένος στη Νέα Υόρκη από φοιτητής, επέστρεψε στη Ρόδο, αλλά ξαναγύρισε μιας και οι συνθήκες για εκείνον είναι ευνοϊκές.
Εσύ πότε ήρθες;
Στα 17 μου, με την υπόλοιπη οικογένεια. Έκανα την τελευταία τάξη του Λυκείου, στη Νέα Υόρκη. Φοίτησα στο New York Institute of Technology, Bachelor of Science in Biology New York University και τώρα κάνω master. Master of Science in Integrated marketing.
Θυμάσαι πώς σου είχε φανεί όταν πρωτοήρθες;
Στην αρχή όλα μου φαίνονταν πολύ μεγάλα, προερχόμουν άλλωστε από ένα νησί. Μου φαίνονταν μεγάλα τα κτήρια, τα μαγαζιά, διαφορετική η κουζίνα, διαφορετικοί οι άνθρωποι.
Σήμερα τι είναι για εσένα η Νέα Υόρκη;
Άπειρες ευκαιρίες ενώ έχω δημιουργήσει και φιλίες. Όταν ήρθα μετρούσα τις μέρες για να γυρίσω πίσω, τώρα ξέρω ότι η Νέα Υόρκη θα μου προσφέρει ένα καλό μέλλον. Είμαι σε μία σχολή που μου προσφέρει άπειρες δυνατότητες. Έχω επικοινωνία με μεγάλες εταιρείες που λειτουργούν συμβουλευτικά για τις θέσεις εργασίας.
Ευχαριστημένη λοιπόν, αλλά παρόλα αυτά επιχείρησες να επιστρέψεις στην Ελλάδα! Πήγες, αλλά δεν συνέχισες την προσπάθεια και επέστρεψες. Γιατί;
Θέλησα να γυρίσω γιατί όσα κι αν σου δώσει η Νέα Υόρκη, κι όσους φίλους κι αν κάνεις, εδώ οι ρυθμοί είναι πολύ γρήγοροι. Ξελογιάστηκα μεν, αλλά η Ρόδος είναι πάντα στην καρδιά μου. Επιχείρησα να επιστρέψω στην Ελλάδα, κι αυτό που με απέτρεψε τελικά είναι που είχα συνηθίσει εδώ όλα να γίνονται στην ώρα τους, και με μία συνέπεια από το κράτος κάτι που δεν υπάρχει στη χώρα μας. Για παράδειγμα, είχα τεράστια καθυστέρηση στην αναγνώριση του πτυχίου μου, από την Ελλάδα. Η οικογένειά μου ζει στο Νιου Τζέρσεϊ, όπου γύρισα και τώρα κάνω το master μου. Εδώ σου δίνονται όλες οι δυνατότητες.
Και πολλά χρήματα;
Δεν είναι ο πρώτος στόχος μου τα χρήματα, αλλά το να κάνω αυτό που αγαπάω. Όμως αν στην Αμερική κάνεις αυτό που αγαπάς, ανάλογα με τον τομέα που βρίσκεσαι, βγάζεις χρήματα. Είναι πιο αξιοκρατικά τα πράγματα απ’ ό,τι είναι στην Ελλάδα.
Παράλληλα εργαζόσουν, σπουδάζοντας!
Από τα 18 μου εργαζόμουν σε μεγάλη εταιρεία πολυτελών ενδυμάτων και είχα επαφή με VIP πελάτες. Μετά δούλεψα σε οδοντιατρείο, μου άρεσε και γι’ αυτό ήθελα να γυρίσω στην Ελλάδα και να συνεχίσω στη Θεσσαλονίκη οδοντιατρική, αλλά είδα πόσο σε αποτρέπουν οι καταστάσεις που επικρατούν. Η οικογένειά μου τότε μου πλήρωνε το πανεπιστήμιο και το φαγητό μου, αλλά επειδή έπρεπε να μένω στη Νέα Υόρκη για να μη μετακινούμαι καθημερινά σε μεγάλες αποστάσεις, εργαζόμουν και πλήρωνα με τα λεφτά της εργασίας μου, το ενοίκιό μου.
Πού έχεις καταλήξει τελικά, για τη ζωή σου εδώ;
Αν βάλεις στόχους, θα σου δοθούν οι ευκαιρίες που δεν σου δίνονται στην Ελλάδα ή σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Μπορείς να κάνεις το όνειρό σου πραγματικότητα αν έχεις την όρεξη να δουλέψεις σκληρά.
Τι σου λείπει από την Ελλάδα;
Τα πάντα! Σίγουρα η θάλασσα, να ξέρεις ότι σε πέντε λεπτά θα την κοιτάξεις και θα χαλαρώσεις. Μου λείπουν κι οι φίλοι μου και το φαγητό…
Δυό κορίτσια με όλα τα προσόντα ν’ ανοίξουν φτερά και να πετάξουν ψηλά, που έφυγαν από τη Ρόδο. Απώλεια! Όπως το ίδιο συνέβη με πολλούς, πολλούς ακόμα. Δεν ξέρεις όμως καμιά φορά. Μπορεί να γυρίσεις και να φέρεις την τεράστια εμπειρία και τη γνώση σου. Ή να μοιράσεις το χρόνο σου, αν και είναι δύσκολο αυτό. Εκτός κι αν μείνεις εκεί, τα έχεις όλα, αλλά έχεις μια μεγάλη πληγή: την πληγή του να υπάρχει η Ρόδος και να λείπεις εσύ απ’ αυτήν! Αυτά συζητούσαμε μετά με τα κορίτσια, και η συζήτηση έγινε μεγάλη.
Πηγή: https://www.rodiaki.gr
