Αλίμονο, αν δε μπορούν να συμφωνήσουν από τώρα σε μια διαδικασία διαλόγου… («Τότε την επομένη, τι απομένει;»)

Αλίμονο, αν από τώρα δε μπορούν να συμφωνήσουν σε μια διαδικασία διαλόγου… («Τότε την επομένη, τι απομένει;»)

Το θέμα του δημόσιου διαλόγου είναι ξανά στην επικαιρότητα με αφορμή την πρόταση του Γιώργου Κυρίτση για 6 ανοιχτές συζητήσεις στις ισάριθμες Δημοτικές Κοινότητες (πόλη και χωριά) με συντονιστή πρόσωπο κοινής αποδοχής και με όρους τηλεοπτικού debate (με αυστηρή τήρηση χρόνου ερωτήσεων-απαντήσεων).

Ο Θεοδόσης Νικηταράς, έσπευσε εξαρχής να αρνηθεί με το επιχείρημα ότι καθ’ όλη την τρέχουσα θητεία του ο Γ. Κυρίτσης επέδειξε περιφρόνηση σε διαδικασίες διαλόγου  με «απαξιωτικές συμπεριφορές και προσβολές σε αιρετούς και απλούς πολίτες, εκβιασμούς, εκφοβισμούς».

Το ίδιο επανέλαβε και στην πρώτη συνέντευξη τύπου που έδωσε κάνοντας λόγο για επικοινωνιακή «παγίδα» εκ μέρος του Γ. Κυρίτση που «έκανε την ανάγκη φιλοτιμία», χωρίς να πιστεύει πραγματικά σε διάλογο.

Αντιθέτως, η Ιωάννα Ρούφα δήλωσε ότι όχι μόνο θα είναι παρούσα απέναντί του, αλλά ζήτησε να της παραχωρηθούν επιπλέον όλα τα στοιχεία για τα θέματα αιχμής τα οποία έχει αναδείξει αρκούντως ως επικ. της μείζονος μειοψηφίας στο δημοτικό συμβούλιο (ΒΙΜΕΛ, Νέα ΑΒΙΚΩ, υπόθεση 70 στρεμμάτων στην περιοχή του Ναυτικού Ομίλου, απευθείας αναθέσεις κ.α).

Στην συνέχεια η Κική Μακρή δήλωσε ανοιχτή στο εφόσον εξασφαλιστεί διαδικαστικά ότι θα γίνει ένας ουσιαστικός διάλογος, ενώ και ο Μηνάς Χατζηαντωνίου παρότι απέρριψε την πρόταση του Γ. Κυρίτση ως «αναξιόπιστη, ανώριμη, καιροσκοπική και κουτοπόνηρη» δήλωσε ότι θα πάει στην συνάντηση των υποψηφίων Δημάρχων στο Δημαρχείο για να καταθέσει την δική του αντιπρόταση.

Όποια οπτική και να έχει κανείς γύρω από τα δημοτικά μας πράγματα, το θέμα του διαλόγου και ειδικά στην επόμενη μέρα του Κλεισθένη – που απαιτεί ευρύτερες συναινέσεις και «μεγάλο στομάχι» από τους νέους άρχοντες που θα αναλάβουν, όπως έχουμε τονίσει επανειλημμένως και σε προηγούμενα σημειώματά μας- είναι εκ των ων ουκ άνευ.

Επομένως, όσο και αν διαφωνεί ο επικ. της Ισχυρής Κω με τα όποια «επικοινωνιακά τεχνάσματα-παγίδες» του κ. Κυρίτση ή να θεωρεί ότι «επιχειρεί να πολώσει το κλίμα με την δημιουργία πολιτικής «αρένας», με τη συγκεκριμένη διαδικασία, οφείλει από την πλευρά του να κάνει τη δική του αντιπρόταση.

Η παντελής άρνηση διαλόγου δεν είναι λύση. Δημιουργεί από τώρα ένα κακό προηγούμενο για την επόμενη μέρα στο Δήμο, οπότε θα είναι όλοι υποχρεωμένοι να καθίσουν γύρω από ένα τραπέζι και να συνεννοηθούν (θέλουν δεν θέλουν).

Αυτοαναιρεί, επιπλέον, την εξαγγελία του για «αλλαγή σελίδας» –  δίχως διαχωρισμούς και ανέξοδες συγκρούσεις» και  κυρίως για «διάλογο με ανοιχτές πόρτες σε όλους» που εξήγγειλε στην πρόσφατη περιοδεία του στην πόλη της Κω.

Να θυμίσουμε, ότι και στις δύο προηγούμενες δημοτικές αναμετρήσεις, στον Δήμο της Κω, όταν το κλίμα ήταν πολύ περισσότερο «πολωμένο» απ’ ότι σήμερα, όλοι οι τότε επικεφαλής (καθώς και οι τότε «μονομάχοι» Κυρίτσης-Καΐσερλης) δεν αρνήθηκαν την τηλεοπτική τηλεμαχία (debate).

Τα οποία μάλιστα παρακολούθησε πάρα πολύς κόσμος, συζητήθηκαν δεόντως και σίγουρα επηρέασαν ένα ποσοστό του εκλογικού σώματος στο να κατασταλάξει στην τελική επιλογή του.

Το ίδιο θα πρέπει να γίνει και τώρα. Είτε με ανοιχτή (κοινό), είτε με κλειστή διαδικασία (τηλεόραση). Είτε είναι έξι, είτε τρεις ή μία η διαδικασία.

Αν επιμείνει στην άρνηση ένας και μόνο επικεφαλής, χωρίς καμία αντιπρόταση, θα θεωρηθεί μεγάλη παραφωνία.

Αλίμονο, αν επικρατήσει από τώρα η λογική του «ότι μου ‘κανες, θα σου κάνω…» Τότε για ποια αλλαγή σελίδας μιλάμε;

Τότε, «την επομένη, τι απομένει;» (για να δανειστούμε το εύστοχο-συνθηματικό ερώτημα του επίσης υποψήφιου, Μηνά Χατζηαντωνίου)

Αποτελεί στοιχειώδη υποχρέωση (και ελάχιστο δείγμα «πολιτικού πολιτισμού») των σημερινών υποψηφίων και αυριανών αντιπροσώπων του «κυρίαρχου λαού» να μπορούν να κάθονται γύρω από ένα τραπέζι, να συνδιαλέγονται και να δίνουν λύσεις στα προβλήματα του τόπου (και στην συνέντευξη τύπου που έδωσε ο κ. Νικηταράς, γι’ αυτό ακριβώς κατηγόρησε τον κ. Κυρίτση).

Τα οποία μάλιστα δεν είναι λίγα και δεν μπορούν να περιμένουν άλλο.

Πόσο δε μάλλον όταν έχουμε ακόμα ανοιχτές τις πρόσφατες «πληγές» του νησιού (με παντελώς άγνωστο το χρόνο-ορίζοντα επούλωσής τους).