ΦΩΤΟ & ΒΙΝΤΕΟ Εντυπωσιακή έναρξη του τριημέρου φάιναλ-φορ του μπάσκετ με αμαξίδιο στο κλειστό γυμναστήριο Κω (Στην Κω & ο πρωταθλητής Ελλάδας του Παναθηναϊκού Τζέιμς Γκιστ)

Μόλις απέβαλε το άγχος της πρεμιέρας όλα έγιναν απλά… Ο Γ.Σ. Δωδεκάνησος ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος στο παρκέ και κερδίζοντας με 62-41 τον Π.Α.Σ.Κ.Α., ξεκίνησε με το δεξί τις υποχρεώσεις του στο φάιναλ-φορ της Κω. Η ομάδα μας ήταν εξαιρετική μετά το πρώτο πεντάλεπτο και με κορυφαίο τον Παππά πήρε γρήγορα μία σημαντική διαφορά ασφαλείας. Το κλειδί όμως ήταν η πολύ καλή άμυνα στο α’ ημίχρονο πάνω στον πρώτο σκόρερ του πρωταθλήματος τον Γιώργο Μακρή, που έμεινε σε χαμηλές πτήσεις. Αν και γρήγορα χρεώθηκε με 3 φάουλ ο Μιχαήλου, οι Ροδίτες έπαιξαν παθιασμένα στο κλειστό γυμναστήριο της Κω και προηγήθηκαν 2-6 και 2-10 στο 8’ με τον Παππά. Η διαφορά έφτασε γρήγορα σε διψήφιο αριθμό (2-12), με τη ψαλίδα να ανοίγει στο +16 (7-23 στο 14’). Ο Γ.Σ. Δωδεκάνησος, που φέτος έχασε δύο φορές από τον Π.Α.Σ.Κ.Α., πήρε το αίμα του πίσω, επιβάλλοντας πλήρως την κυριαρχία του μέσα στο παρκέ. Στην άμυνα, οι αθλητές του Γ.Σ. Διαγόρας απέκοψαν από το παιχνίδι τον Μακρή και όλα έγιναν πιο εύκολα. Με το σκορ στο 9-27 η ψυχολογία των Ροδιτών είχε φτάσε στα ύψη και το παιχνίδι εξελίχθηκε σε παράσταση για ένα ρόλο. Η διαφορά έφτασε στους 20 πόντους (9-29 στο 17’), για να λήξει το ημίχρονο με 13-33, με τον Μακρή να έχει πετύχει μόλις 4 πόντους.
Στο β’ ημίχρονο το ζητούμενο για τον Γ.Σ. Δωδεκάνησος ήταν να κρατήσει τη διαφορά στα ίδια επίπεδα και να κάνει συντήρηση δυνάμεων εν όψει της συνέχειας. Το σκορ στο 23’ ήταν 19-37 και στο 27’ 26-46, με τον Μακρή να αποτελεί τη μοναδική αξιόπιστη λύση στο β’ ημίχρονο για τους Αθηναίους. Είναι χαρακτηριστικό ότι το γ’ δεκάλεπτο έληξε με επιμέρους σκορ 16-15 και τον Γ.Σ. Δωδεκάνησος να προηγείται με 29-48. Στο τελευταίο δεκάλεπτο τα πάντα είχαν κριθεί, με την ομάδα μας να προηγείται με 31-50 (32’) και να κάνει το 33-55, παίρνοντας τη νίκη με 41-52
Τα δεκάλεπτα ήταν: 6-15, 13-33 (ημ.), 29-48, 41-62
Διαιτητές:  Προκοπίου- Στρέμπας- Πελίκα
Π.Α.Σ.Κ.Α. (Χρόνης): Σουλιώτης, Σγαρδέλης 2, Μυρωνάκης, Χατζηαργυρίου, Γκοτζαράι 10, Ακουμιανάκης, Παπαστάμος 2, Μακρής 27.
Γ.Σ. ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ (Χατζηδημητρίου- Μποσγανάς): Λουκάς, Χαρτερός 2, Μιχαήλου 8, Χαμαντί 9(1), Ζαραγκότας 6, Χατζηδημητρίου 6, Παπαναστασίου, Παππάς 23, Μαρτσάκης 6, Χατζηκαντής 2.

1η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ

1.Άτλας Αθηνών         2 (1-0) 67-37(+30)
2.Γ.Σ. Δωδεκάνησος    2 (1-0) 62-41(+21)
3.Π.Α.Σ.Κ.Α.              1 (0-1) 41-62(-21)
4.Άρης                       1 (0-1) 37-67(-30)

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ
(17:00): Π.Α.Σ.Κ.Α.- Άτλας Αθηνών
(19:00): Άρης- Γ.Σ. Δωδεκάνησος

«Μέσα σε λίγες λέξεις τα είπε όλα», όσα δηλαδή ισχύουν στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια. «Αν ήμουν πρωθυπουργός θα εφάρμοζα ένα νόμο με τον οποίο θα… εφαρμόζονταν πλήρως όλοι οι νόμοι»! Τι είπατε; Αυτός είναι ο αρχηγός,  ο αθλητής και ο προπονητής του Γ.Σ. Δωδεκάνησος Μιχάλης Χατζηδημητρίου (αριστερά στη φωτό), ο οποίος ήταν προσκεκλημένος του Μάκη Δούβαλη στην εκπομπή «Χάσαμε τη Μπάλα» και συγκεκριμένο «Στο Κόκκινο Ρόδου» (103.07). Ο αρχηγός μίλησε για το φάιναλ-φορ μπάσκετ με αμαξίδιο αλλά και το κοινωνικό έργο που επιτελεί ο Γ.Σ. Δωδεκάνησος.
Για το φάιναλ-φορ της Κω: «Δεν ξέρουμε αν θα πάρουμε το πρωτάθλημα, αλλά αυτός είναι ο στόχος μας. Πιστεύω ότι και οι τέσσερις ομάδες έχουν τις ίδιες πιθανότητες. Είναι οι καλύτερες στην Ελλάδα. Εμείς δεν ξεκινήσαμε πολύ καλά, είχαμε κάποια προβλήματα και το κλίμα είχε χαλάσει. Δουλέψαμε στην προπόνηση και τον τελευταίο καιρό είμαστε καλά. Είναι χαρακτηριστικό ότι τον τελευταίο μήνα δίνουμε συνεχώς τελικούς. Όλα πήγαν καλά, πήραμε το εισιτήριο για το φάιναλ-φορ και συνεχίζουμε. Είμαστε έτοιμοι για το φάιναλ-φορ και πάμε για το καλύτερο στην Κω. Δεν μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει κάποιο φαβορί. Όλοι έχουν χάσει από τους άλλους, με εξαίρεση τον Άρη που ήταν στο βόρειο όμιλο. Θα είναι ενδιαφέρον και αμφίρροπο φάιναλ-φορ».
Για την περσινή διοργάνωση στη Ρόδο: «Στον αθλητισμό όλα μπορούν να κριθούν σ’ ένα σουτ. Μας ενόχλησε πέρσι ότι το χάσαμε μέσα στην έδρα μας. Είχαμε κερδίσει τίτλους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και δεν μπορέσαμε στη Ρόδο. Προσωπικά θα άλλαζα κάποια πρωταθλήματα μακριά από το νησί για να παίρναμε το περσινό. Φέτος μας δίνετε η ευκαιρία για να το πάρουμε δίπλα από το σπίτι μας, στην Κω».
Για τη διπλή του ιδιότητα ως παίκτης- προπονητής: «Όποια θέση και να με χρειαστεί η ομάδα, θα είμαι εκεί, όπως κάνω εδώ και 18 χρόνια. Τις προηγούμενες φορές αναγκαστικά ήμουν προπονητής γιατί δεν υπήρχε η δυνατότητα για άλλες επιλογές. Είχαμε μείνει κάπου μόνοι μας. Δεν είχαμε τη δυνατότητα να έχουμε ούτε προπονητές, ούτε γυμναστές».
Για τον Κάλλιστο Διακογεωργίου και τη νέα διοίκηση: «Πριν από 4-5 χρόνια παίζαμε ένα παιχνίδι στη Λάρισα και είχα πει ότι ίσως να ήταν το τελευταίο μας. Είχαμε πάρα πολλά οικονομικά προβλήματα. Κερδίσαμε στη Λάρισα και περάσαμε στους τελικούς. Όταν πηγαίναμε για το φάιναλ-φορ, μέσα στο πούλμαν, χτυπάει το τηλέφωνο μου και ήταν ο κ. Κάλλιστος Διακογεωργίου, ο οποίος μου είπε ότι ενδιαφέρεται να αναλάβει την ομάδα. Μας ευχήθηκε καλή επιτυχία, πήραμε το κύπελλο και έτσι ξεκίνησαν όλα. Όταν ανέλαβε την ομάδα, όλα έγιναν καλύτερα. Υπήρξαν καλύτερες συνθήκες, η ομάδα οργανώθηκε σε όλους τους τομείς. Δεν είχαμε καν νερά στην ομάδα. Αυτή τη στιγμή, τα τελευταία 4-5 χρόνια, δεν υπάρχει άνθρωπος στη Ρόδο που να μην ξέρει για την ομάδα. Όταν γυρίσαμε από την Πάτρα, περαστικοί στο δρόμο μου έδιναν συγχαρητήρια. Ο Γ.Σ. Δωδεκάνησος έχει μεγαλώσει πάρα πολύ. Τον τελευταίο καιρό η ομάδα είχε μείνει χωρίς προπονητή. Είχα πει ότι ήταν λίγο αργά για να βρούμε νέο προπονητή. Μου πρότειναν να αναλάβω, κι έτσι κι έγινε. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου προπονητή, αλλά μόνο…  έμπειρο παίκτη. Επίσης, θέλω να πω ότι ο Γιώργος Μποσγανάς είναι εξαιρετικός. Δεν θα πει ποτέ ότι ξέρει, αλλά πάντα μαθαίνει, ψάχνεται και μαζί κάνουμε τις προπονήσεις».
Για το κοινωνικό έργο του Γ.Σ. Δωδεκάνησος: «Ο Γ.Σ. Δωδεκάνησος έχει μεγαλώσει πολύ και αυτό που με χαροποιεί με την ομάδα είναι ότι βγαίνουν τα παιδιά έξω από τα σπίτια. Δεν είναι μόνο το αθλητικό κομμάτι, είναι κι άλλα πράγματα, που τα έχω ζήσει. Αυτή η ομάδα έχει κάνει γάμους, έχει παντρέψει, έχει ταξιδέψει στην Ευρώπη και την Ελλάδα. Κάποιοι αθλητές μέσα από την ομάδα έχουν πάει στην Εθνική και έχουν ταξιδέψει παντού. Έχει προσφέρει πολλά ο Γ.Σ. Δωδεκάνησος. Φαίνεται καθαρά ότι ο Γ.Σ. Δωδεκάνησος επιτελεί κοινωνικό έργο. Ο Σάββας Χαρτερός είχε το πιο πρόσφατο ατύχημα και ήρθε δίπλα μας, ο Ντιμιτάρ Βασίλεβ δόθηκε ως δανεικός στον Άτλα. Θελήσαμε να τον δώσουμε σε μία ανταγωνιστική ομάδα, γιατί αυτό θεωρούμε ότι είναι το καλύτερο για τον αθλητή. Ο Ανδρέας Λουκάς είναι από τα τελευταία μέλη της ομάδας, όπως και ο Γιώργος Παπαναστασίου. Πάντα είχαμε μικρό μέσο όρο ηλικίας. Ο πιο μεγάλος σε ηλικία είμαι εγώ. Προσωπικά, θα παίζω όσο αντέχω».
Για το ξεκίνημα του συλλόγου: «Στο ξεκίνημα μας στην Α2 Κατηγορία, το 2000, στο πρώτο παιχνίδι είχαμε χάσει από τους Αετούς Κρήτης με διαφορά 30-35 πόντων. Και μας λυπόντουσαν τότε… Είμαστε η μόνη ομάδα που έχει κάνει καθημερινές προπονήσεις αλλά και δίπλες. Είμαστε η μόνη ομάδα που έφερε προπονητή πριν από 12 χρόνια, τον Κώστα Χρόνη, που ήταν ότι καλύτερο υπήρχε. Αυτή η ομάδα ξεκίνησε από τότε και ο κορμός παραμένει μέχρι στιγμής. Έπαιξε σημαντικό ρόλο, ότι είχαμε έναν έμπειρο προπονητή στο μπάσκετ με αμαξίδιο, τον πιο έμπειρο που υπάρχει. Μέχρι στιγμής, έχουμε πάρει τέσσερα πρωταθλήματα και έξι κύπελλα».
Γιατί θα έλεγε στα παιδιά με κινητικά προβλήματα να έρθουν στην ομάδα; «Δεν θα έλεγα να έρθουν μόνο στην ομάδα, αλλά να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Δεν τους λέμε υποχρεωτικά να έρθουν στο μπάσκετ, αλλά να ασχοληθούν και με άλλα αθλήματα. Το κίνητρο για να έρθει κάποιος στο μπάσκετ είναι οι καθημερινές προπονήσεις και οι συνεχείς αγώνες συνεχείς. Είμαστε συνεχώς σε εγρήγορση και είναι από τα πιο εντυπωσιακά αθλήματα. Γνωρίζεις κόσμο, ταξιδεύεις. Δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα. Και μην ξεχνάμε ότι κάνει καλό στην υγεία μας. Στους παραπληγικούς που δεν μπορούμε να σηκωθούμε και δεν ασκείται το σώμα μας όπως θα έπρεπε, είναι το καλύτερο».
Για τις δυσκολίες που υπάρχουν στη ζωή του: «Δεν μπορώ να κάνω ότι θέλω. Μάθαμε και προσπαθούμε να ζούμε με τα προβλήματα που έχουμε. Δεν μπορώ να πάω όπου θέλω, ακόμη και για καφέ. Δεν πρέπει να παρκάρουν στις αναπηρικές θέσεις. Αν δεν παρκάρω στην αναπηρική θέση που είναι πιο φαρδιά, δεν θα μπορώ να ανοίξω την πόρτα για να βγάλω το καρότσι. Άρα υποχρεωτικά, πρέπει να σταθμεύσω στην αναπηρική. Είναι κατειλημμένες συνέχεια. Με ενοχλεί πάρα πολύ αυτό. Είχα πάει και στο δήμαρχο και του είπα ότι κάτι πρέπει να γίνει. Αντί για δώρα και πλακέτες, θα πρέπει να βρούμε πως θα λύσουμε το θέμα αυτό. Δεν φταίνει όμως μόνο οι πολιτικοί 100%. Βάλαμε κώνους σε 13-14 αναπηρικές θέσεις. Αυτό λειτούργησε αρχικά, όμως σ’ ένα βράδυ τους έκλεψαν. Τι να πεις… Υπάρχουν στιγμές που αισθάνομαι πολίτης Β’ Κατηγορίας. Πρόσφατα που ταξιδέψαμε στην Ολλανδία, ένιωσα ότι είμαι πολίτης και Γ’, Δ’ και Ε’ Κατηγορίας στην Ελλάδα».
Για το ατύχημα του: «Σε ηλικία 17 ετών είχα το ατύχημα με μηχανάκι. Το 1990… Δεν τρέχαμε όμως, έγινε ένα ατύχημα και έπεσα από μία γέφυρα. Σαφώς και με πήρε από κάτω τον πρώτο καιρό. Τα πρώτα δύο χρόνια ήταν πολύ ζόρικα για μένα. Δεν υπήρχε τότε η τεχνολογία για να ψαχτώ. Έκανα ότι μου έλεγαν και έβλεπα στο κέντρο αποκατάστασης. Μου πήρε 1-2 χρόνια να συνέλθω και να δω τα πράγματα διαφορετικά. Θεωρώ ότι είναι καθήκον μου όταν μαθαίνω ότι κάποιο παιδί έχει ένα ατύχημα, να το συμβουλεύω. Ξέρω πως αισθάνεται, γιατί η ζωή του αλλάζει 180 μοίρες στην αρχή. Είναι ανθρώπινο καθήκον μου να του πω δυο πράγματα. Το 2017 υπάρχουν παιδιά με κινητικά προβλήματα που δεν ξέρουν ότι μπορούν να οδηγήσουν, να ταξιδέψουν και να δουλέψουν. Πρέπει να τα βρούμε αυτά τα παιδιά και να τους κάνουμε να δουν τον κόσμο διαφορετικά».
Τι θα έκανε αν ήταν πρωθυπουργός: «Θα έβγαζα ένα νόμο που θα έλεγε ότι όποιος παρκάρει σε αναπηρική θέση, θα του αφαιρεθούν επιτόπου οι πινακίδες και θα του σηκώσουν με γερανό το αυτοκίνητο. Θα προσπαθούσα να βγάλω έξω τον κόσμο. Ένα πράγμα όμως θα έκανα με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση. Θα έβγαζα ένα νόμο ώστε να είναι υποχρεωτικό να… εφαρμόζονται οι νόμοι, γιατί μόνο αυτό δεν γίνεται. Υπάρχει ένας νόμος που λέει ότι για να γίνει ένα νέο μαγαζί θα πρέπει να είναι προσβάσιμο. Πάμε λοιπόν εδώ στα μαγάζια της Ρόδου και σε κάποια καινούργια και δεν υπάρχει καμία ράμπα και φυσικά ούτε τουαλέτες για ανάπηρους. Θα έβγαζα ένα νόμο, που να εφαρμόζονται οι… νόμοι στην Ελλάδα. Θέλουμε να βελτιώσουμε τη ζωή μας. Είναι απαράδεκτο στη Ρόδο να μην μπορώ να πάω σινεμά, θέατρο ή σε υπηρεσίες. Απίστευτα πράγματα».
Ένα μήνυμα για τους φιλάθλους στην Κω: «Το μήνυμα είναι να έρθουν να παρακολουθήσουν το άθλημα, είναι πολύ συναρπαστικό. Όσοι ήρθαν για πρώτη φορά, ξαναήρθαν. Τους καλούμε να έρθουν στην Κω, στο γήπεδο και νομίζω ότι θα τους αποζημιώσουμε».