Χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ, εψάλη το απόγευμα ο πανηγυρικός εσπερινός της εορτής του Αγίου Αντωνίου στο αναστηλωμένο Ιερό Εξωκκλήσιο στο Χάντακα Πυλίου
Τον Σεβασμιώτατο πλαισίωνε ο π. Κωνσταντίνος Κουκούλας Ιερατ. Προϊστάμενος του ΙΝ Αγίου Νικολάου Πυλίου όπου υπάγεται το ιερό εξωκκλήσιο.
Έψαλλαν οι Ιεροψάλτες της ενορίας του Αγίου Νικολάου Πυλίου Γρηγόρης και Βασίλης Καστελλοριζιός.
Παρόντες ήταν από την Δημοτική Κοινότητα Πυλίου η Ευαγγελία Κουζούκα και η Βάσω Σοφού (ο πρόεδρος απουσίαζε λόγω ασθενείας) καθώς και πολλοί προσκυνητές.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του αναφέρθηκε στον βίο και σε χαρακτηριστικά θαύματα του Μεγάλου ασκητή και καθηγητή της ερήμου Αγίου Αντωνίου και δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει για άλλη μια φορά την ενορία Αγίου Νικολάου και τον π. Κωνσταντίνο, τον τεχνίτη κ. Τάσο Χαλά και τους συνεργάτες του καθώς και την έφορο βυζαντινών αρχαιοτήτων για την αναστήλωση του Ιερού αυτού εξωκκλησίου.
Το Ιερό Εξωκλήσιο αναστηλώθηκε πριν από 4 χρόνια, έπειτα από πολύχρονες προσπάθειες της ενορίας του Αγ. Νικολάου Πυλίου, του π. Κωνσταντίνου και του Σεβασμιωτάτου ο οποίος όπως τόνισε είχε να λειτουργήσει για περίπου 650 χρόνια.
Βιογραφία Μεγάλου Αντωνίου
Ἔχει τι μεῖζον οὐρανὸς καὶ τῶν Νόων,
Ἔξαρχον Ἀντώνιον Ἀσκητῶν ἔχων.
Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ Ἀντώνιον ἔνθεν ἄειραν.
Ο Μέγας Αντώνιος γεννήθηκε το 251 μ.Χ. στην Άνω Αίγυπτο από πλούσιους και ενάρετους γονείς, τους οποίους έχασε σε νεαρή ηλικία. Συγκεντρώνει όμως την προσοχή του στην μυστική θεωρία των μοναχών της ερήμου και στην φροντίδα της μικρής αδελφής του. Γρήγορα αποφασίζει να εγκαταλείψει τα εγκόσμια και αναχωρεί για την έρημο, αφού πρώτα τακτοποίησε την μικρότερη αδελφή του και μοίρασε την μεγάλη πατρική περιουσία στους φτωχούς της περιοχής του.
Στην έρημο παίδευσε την ψυχή του και τιθάσευσε τα πάθη του φθάνοντας στα ανώτατα όρια της άσκησης ώστε η ψυχή του αγίου μπορούσε να εξέρχεται του σώματός του ενώ βρισκόταν ακόμη εν ζωή. Γίνεται το πρότυπο των ασκητών. Πολλοί εξ αυτών έφθαναν στην έρημο για να τον ακούσουν και να τον συμβουλευθούν. Παρέδωσε την μακάρια ψυχή του στον μισθαποδότη Θεό σε ηλικία 105 ετών.
Αν και, όπως λέγει ο Μέγας Αθανάσιος, μία από τις τελευταίες επιθυμίες του Οσίου Αντωνίου ήταν να μείνει κρυφός ο τόπος της ταφής του, οι μοναχοί που μόναζαν κοντά του έλεγαν ότι κατείχαν το ιερό λείψανό του, το οποίο επί Ιουστινιανού (561 μ.Χ.), κατατέθηκε στην Εκκλησία του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στην Αλεξάνδρεια και από εκεί αργότερα, το 635 μ.Χ., μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη.
Απολυτίκιον ήχος δ’
Τόν ζηλωτήν Ἠλίαν τοῖς τρόποις μιμούμενος, τῷ Βαπτιστῇ εὐθείαις ταῖς τρίβοις ἑπόμενος, Πάτερ Ἀντώνιε, τῆς ἐρήμου γέγονας οἰκιστής, καί τήν οἰκουμένην ἐστήριξας εὐχαῖς σου· διό πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.
