Με μεγάλο ενδιαφέρον, πραγματοποιήθηκε απόψε η παρουσίαση του βιβλίου του πρύτανη Σταμάτη Αλαχιωτη με τίτλο » Διαφωνώ». Η εκδήλωση γίνεται σε συνεργασία με τον ΠΟ Κώων ο Φιλητάς, στο πλαίσιο των Θερινών Πολιτιστικών Εκδηλώσεων «Ιπποκράτεια 2024» στο Λαογραφικό Μουσείο, παρουσία των τοπικών αρχών, του Ιερού κλήρου και αρκετών συμπολιτών μας.
Το βιβλίο παρουσίασαν ο Μητροπολίτης Κώου-Νισύρου κκ. Ναθαναήλ, ο τ. υπουργός, κ. Κώστας Σκανδαλίδης και το μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, κ. Βασίλης Ράπανος.
Ο Σταμάτης Ν. Αλαχιώτης είναι Ομότιμος καθηγητής Γενετικής, π. Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών, και π. Πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Πέραν της μακρόχρονης ακαδημαϊκής και ερευνητικής του δραστηριότητας και πληθώρα δημοσιεύσεων σε διεθνή και εγχώρια περιοδικά.
Το βιβλίο αυτό επικεντρώνεται στις εμπειρίες του πρωταγωνιστή, Πρόδρομου Βλαχίδη, κατά την περίοδο της στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα από το 1967 έως το 1974. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, ο αναγνώστης ακολουθεί την εσωτερική και εξωτερική πάλη του Βλαχίδη με την καταπίεση, την αδικία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Το βιβλίο είναι αφιερωμένο σε όσους διαφωνούν , επισήμανε ο κ Αλαχιωτης . Αφιερωμένο σε όσους αγωνιούν και αγωνίζονται για το τόπο τους. Στη συνέχεια αναφέρθηκε σε ορισμένα γνωμικά του βιβλίου, όπως: Η βλακεία δε δείχνει ενδιαφέρον στην αλήθεια, η καλή τύχη θέλει ανοιχτή πόρτα για να μπει, μη ξενοκοιτας άλλο κεφάλι ομόρφυνε το δικό σου …..σημείωσε ο συγγραφέας.
Πηγή: https://www.kostv.gr
Τι σκοτεινιά ….γιατι;
Επίσης δεν υπήρχε έγκαιρη φροντίδα για την μικροφωνικη εγκατάσταση.
Καλά τους τα έγραψε ο Καλούδης. Ανοργανωτοι τελειως ομως.
Συγχαρητήρια θερμά στον κ. Ράπανο, ήταν ο καλύτερος ομιλητής από κάθε άποψη. Μίλησε ζεστά, ουσιαστικά, με λόγο απλό χωρίς βερμπαλισμούς και επισήμανε σημαντικές συνιστώσες του βιβλίου και της εποχής. Θεωρώ ότι το θέμα του βιβλίου επέβαλε ανάμεσα στους παρουσιαστές να υπάρχει και ένας ιστορικός της Νεότερης Ιστορίας ώστε να φωτίσει περισσότερο τα κύρια σημεία του βιβλίου. Προφανώς το βιβλίο αποτέλεσε την αφορμή για τέτοιους προβληματισμούς όπως ποια ήταν η στάση των πνευματικών ανθρώπων, του ανώτερου κλήρου, των ακαδημαικών, των καθηγητών Πανεπιστημίου, των πολιτικών και του (κωακού) λαού εντέλει κλπ. απέναντι στη Χούντα/δικτατορία, λέξεις που δεν αναφέρθηκαν σχεδόν καθόλου. Ακούσαμε για αντίσταση, τυρρανία, επταετία, αντίδραση, διαφωνία, αλλά σε τι; Φόβος για να ειπωθούν τα πράγματα με το όνομά τους;
είναι η ύπαρξη του …συνέλληνα.
Η μηνύματα διαβάζεις,είτε σχόλια,είτε άρθρα,ένα και το αυτό: βουβός εμφύλιος πόλεμος,προερχόμενος από υποβάθμιση αξιακού επιπέδου.
Δυστυχώς επτωχεύσαμεν σε όλα τα στάδια και όχι στα οικονομικά μόνο.
οχτροί οι διπλανοί μας, όλοι οι υπόλοιποι.
Μόνο μια γενικευμένη δυστυχία θα μας σώσει.