ΦΩΤΟ & ΒΙΝΤΕΟ Με λαμπρότητα ο Εσπερινός των Αγίων Πάντων Κω – Προχείριση σε Πνευματικό του πατρός Ιωακείμ

6
4085

ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ & ΒΙΝΤΕΟ

Γιάννης Κιάρης Χαρίκλεια Χριστοφή

Με αρκετούς προσκυνητές εντός και εκτός ιερού ναού και με την τήρηση όλων των προβλεπομένων μέτρων εψάλη απόψε ο πανηγυρικός εσπερινός της εορτής των Αγίων Πάντων Κω (και με εμφανώς λιγότερο κόσμο από άλλες χρονιές που γινόταν το μεγάλο παραδοσιακό πανηγύρι).

Στον εσπερινό χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ πλαισιωμένος από τον Γενικό Αρχιερατικό π. Ιωάννη και τους Ιερείς της πόλεως Κω.

Στο χορό των Ιεροψαλτών ήταν οι πρωτοψάλτες Ιωάννης Πεταλάς και Χαράλαμπος Αλαχιώτης.

Αμέσως μετά την αρτοκλασία ο Σεβασμιώτατος προχείρισε σε Πνευματικό τον Αρχιμανδρίτη π. Ιωακείμ-Ιεροκήρυκα της ιεράς Μητροπόλεως απονέμοντάς του το οφφίκιο της Πνευματικής πατρότητος.

Ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην μνήμη του π. Χρήστου με αφορμή τη συμπλήρωση ενός έτους από την κοίμησή του αλλά και τον άθλο (απευθυνόμενος προς Δήμαρχο και Έπαρχο) που έφερε εις πέρας αμέσως μετά το σεισμό, όταν οι Άγιοι Πάντες είχαν υποστεί μεγαλύτερη ζημιά από τον ναό της Αγ. Παρασκευής και με την άμεση ενεργοποίησή του μέσω του κ. Κυπριώτη και του συνεδριακού χορηγού που βρέθηκε χωρίς τις τυπικές διαδικασίες που τόσο έχουν καθυστερήσει τα έργα των αποκαταστάσεων ολοκλήρωσε σε χρόνο ρεκόρ την επισκευή των Αγ. Πάντων.

Παράλληλα τόνισε ότι πρέπει να προσευχόμαστε για όσους μας βάζουν τρικλοποδιές και επιδιώκουν να μας κάνουν κακό, γιατί το κακό νικιέται μόνο με το καλό. Έφερε δε ως παράδειγμα την προτροπή του γέροντά του κ. Αμβροσίου ότι «περισσότερο ψωμί τρώει κανείς με το μέλι, παρά με το ξύδι».

Μίλησε επίσης για τους Άγιους Πάντες με αφορμή την εκ νέου Αγιογράφηση του ναού και την απεικόνιση των Αγίων στους οποίους ακουμπάμε τα κεφάλια μας με την προσδοκία κάθε Χριστιανού να τους μοιάσει και να πάρει τη θέση τους.

Διηγήθηκε ακόμη την ιστορία του Αγίου Παϊσίου για την εμφάνιση του Αγίου Λουκιλλιανού στον ίδιο:

«Είναι ζωντανή η παρουσία των Αγίων! Και όταν ακόμη εμείς δεν τους βρίσκουμε, εκείνοι μας βρίσκουν! Όταν έφυγα από τον «Τίμιο Σταυρό» και πήγα στην «Παναγούδα», το Καλύβι ήταν εγκαταλελειμμένο. Ίσα που βόλεψα κάπως ένα κελλί, για να μείνω. Είχα πάρει μαζί μου ό,τι πράγματα είχα. Τα Μηναία τα είχα ακόμη στα κουτιά. Ήρθε η ώρα να κάνω Εσπερινό. Αλλά πού να βρω τα Μηναία!… Πήρα το ημερολόγιο να δω ποιος Άγιος γιορτάζει. Είχα χάσει όμως και τα γυαλιά, και δεν έβλεπα τα μικρά γράμματα από το ημερολόγιο, για να δω τον εορταζόμενο Άγιο, να κάνω κομποσχοίνι για τον Εσπερινό. Τρία τέταρτα έψαχνα· τίποτε. «Θα περάση η ώρα ψάχνοντας, είπα. Ας πω: ‟Άγιοι της ημέρας πρεσβεύσατε υπέρ ημών”». Αφού έκανα κομποσχοίνι στον Χριστό και στην Παναγία, ύστερα άρχισα να λέω: «Άγιοι της ημέρας, πρεσβεύσατε υπέρ ημών, Άγιοι της ημέρας…». Την νύχτα πάλι, για να μη χασομερώ με το ψάξιμο των γυαλιών, έλεγα το ίδιο: «Άγιοι της ημέρας, πρεσβεύσατε υπέρ ημών». Τότε βλέπω μπροστά μου έναν Αξιωματικό Λαμπροφόρο, με πολλή αγάπη και πατρική στοργή, να με πλησιάζη με καλωσύνη και να μου σκορπάη μια ανέκφραστη αγαλλίαση. Επειδή τον είδα τόσο πολύ καλό, έλαβα το θάρρος και τον ρώτησα: «Πού υπηρετούσατε και πώς λέγεσθε;». Εκείνος μου είπε: «Είμαι ο Άγιος Λουκιλλιανός». Εγώ όμως δεν άκουσα καλά και τον ρώτησα: «Ο Άγιος Λογγίνος;». «Όχι, μου απήντησε, ο Άγιος Λουκιλλιανός». Επειδή το όνομά του μού φάνηκε παράξενο, τον ξαναρωτάω: «Ο Άγιος Λουκιανός;». «Όχι, μου απάντησε πάλι εκείνος· ο Άγιος Λου-κιλ-λι-α-νός». Τότε του είπα: «Έχω και εγώ τραύματα από τον πόλεμο». Δίπλα στον Άγιο στεκόταν και ένας νεαρός Γιατρός, με άσπρη ποδιά -ήταν ο Άγιος Παντελεήμων-, στον οποίο είπε να με εξετάση. Αφού με εξέτασε, άκουσα που έλεγε την διάγνωση στον Άγιο Λουκιλλιανό: «Τα τραύματά του έχουν θεραπευθή· μόνο για το δίπλωμα θα τα λάβουμε υπ’ όψιν μας». Στην συνέχεια ένιωθα μεγάλη χαρά και διπλή ξεκούραση. Έψαξα καλά, βρήκα τα γυαλιά και κοίταξα το ημερολόγιο· ήταν η μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Λουκιλλιανού*. Το απόγευμα πήγα σε κάποιους γνωστούς μου Πατέρες και διάβασα και το Συναξάρι του Αγίου.

Ακόμη ο Άγιος με χορταίνει με την αγάπη του και με ξεκουράζει ψυχικά και σωματικά με την παραδεισένια χαρά που μού έδωσε.»

Το πρωί ο Σεβασμιώτατος θα προεξάρχει της Θείας λειτουργίας και θα ακολουθήσει δοξολογία και ομιλία για την ημέρα Αποστράτων της Ελληνικής Αστυνομίας.

6 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Το χαρακτηριστικό του Έλληνα είναι οτι ξεχνάει εύκολα.Έτσι λοιπόν που ξεχνάει, συγχωρεί και αφου συγχωρεί στο τέλος Αγαπά. Ο Έλληνας χριστιανός ορθόδοξος προσευχεται μαζί με αυτον που κατέχει όποιο αξίωμα στην Ελληνική Πολιτεία και που του στέρησε το αυτονόητο στο δίμηνο της καραντίνας.Το μεγαλείο της Αγάπης .Ο παπά Τύχων είχε πει: Στην κόλαση δεν θα δεις ταπεινούς. Οι ταπεινοί γεμίζουν τον παράδεισο.

  2. Να πως εξηγείται γιατι φθασαμε στο κόκκινο. Ακριβώς πριν ένα χρόνο οι φωτογραφίες μιλάνε…..από μόνες τους.

Γράψτε απάντηση στο Αξιος πάτερ Ακύρωση απάντησης