Κι αυτοί στον κόσμο τους ή μήπως αυθυποβάλλονται* ; («Η ανάπτυξη ήρθε» από πέρσι το Πάσχα…)

Μήπως ζούμε σε άλλο κόσμο;

Το όλο νόημα αλληλοκοίταγμα μεταξύ των παριστάμενων στην πρόσφατη σύσκεψη με το κυβερνητικό κλιμάκιο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α υπό τον Υπουργό Οικονομίας & Ανάπτυξης Δ. Παπαδημητρίου  στην αίθουσα του ΕΒΕΔ στην Κω, ήταν κάτι παραπάνω από ομιλητικό. Οι  τοποθετήσεις του Υπουργού, που θα λέγαμε ότι πιάνει τον παλμό της εθνικής μας οικονομίας (άρα συνολικά και του βιοτικού μας επιπέδου), ενέπνεαν έναν αέρα υπερ-αισιοδοξίας για την «επερχόμενη» ανάπτυξη, αλλά και τις επενδύσεις που είναι «προ των πυλών».
Μάλιστα στο «προβοκατόρικο» ερώτημά μας: «πως να σας πιστέψουμε από τι στιγμή που κάνετε ακριβώς τα αντίθετα απ’ όσα υποσχεθήκατε;» κι ένα δεύτερο για το «αν ο ίδιος ήταν επενδυτής, υπήρχε περίπτωση να επενδύσει στην Ελλάδα;» στην απάντησή του μας είπε ότι αν δεν ήταν αισιόδοξος θα έμενε στην Αμερική («ήμουν πάρα πολύ καλά εκεί που ήμουν») και δεν θα ερχόταν στην Ελλάδα να αναλάβει ένα τόσο δύσκολο υπουργείο. Για δε τις επενδύσεις, μας ανακοίνωσε  ότι συναντήθηκε τις τελευταίες μέρες με ένα μεγάλο αριθμό επενδυτών από την Αυστρία, οι μισοί τουλάχιστον εκ των οποίων τον διαβεβαίωσαν ότι σκοπεύουν να επενδύσουν στη χώρα μας το επόμενο διάστημα (κάτι που ίσως και να πέρασε  στα ψιλά). Εκτίμησε δε ότι η αξιολόγηση θα κλείσει πολύ γρήγορα και η ανάκαμψη-ανάπτυξη είναι θέμα χρόνου  για τη χώρα μας (σαν να λέμε «η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει…»)

Δεν θα αμφισβητούσα με τίποτα ότι μια γερή δόση υπεραισιοδοξίας λειτουργεί όχι μόνο ψυχοχαλαρωτικά αλλά και τονωτικά (από κάθε άποψη) στη δύσκολη συγκυρία που βιώνουμε όλοι μας. Και ειδικά για την κυβέρνηση και τα στελέχη της από την άποψη ότι δέχεται την κατακραυγή του κόσμου για όλα τα ανοιχτά ζητήματα από το οικονομικό – εργασιακό- ασφαλιστικό επίπεδο μέχρι το μεταναστευτικό. Για να μην αναφερθούμε στις δημοσκοπήσεις και στο limit down της (που είναι γνωστό τοις πάσι αν είχαμε αύριο εκλογές τι τύχη θα είχε…).
Στο ίδιο μήκος κύματος μάλιστα και εις επίρρωση των όσων δήλωσε ο κ. Παπαδημητρίου στην Κω ήρθαν αμέσως μετά οι δηλώσεις του κ. Φλαμπουράρη (σε ένα κλίμα που θυμίζει κάτι από «Τασία» κατά την επίσκεψή της στην Κω στα «προεόρτια» του μεταναστευτικού/προσφυγικού).

Οπότε, σηκώσαμε τα χέρια ψηλά… αλλά ήρθε «στο καπάκι»  ο διαδικτυακός σχολιασμός από το newpost ο οποίος δεν μας αφήνει να «αγιάσουμε…»:

«Που ζει ο Αλέκος Φλαμπουράρης;

Σε ποιόν κόσμο κινείται, που απευθύνεται και ποιούς επιχειρεί να πείσει; Όχι, δεν πρόκειται για εξοργιστική προπαγάνδα ,αλλά για συμπίλημα ενδεούς επιχειρηματολογίας ,καταφανούς αμηχανίας και αισιοδοξίας που της λείπει  οξυγόνο.
Ας δούμε τι είπε προσφάτως  ο υπουργός Επικρατείας στον Γ.Αυτιά (ΣΚΑΪ):

Ανθρωποι και σκουπίδια: Εξαλείφθηκαν οι εικόνες του παρελθόντος διατείνεται ο κ.Φλαμπουράρης. Και δεν βλέπει πιά ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια για να κορέσουν την πείνα τους… Πρόκειται για θαύμα που έχει εντοπίσει μονάχα ο ίδιος. Αρκεί μια απλή βόλτα στους δρόμους της Αθήνας για να καταδειχθεί το αντίθετο.

«Κάνουμε θαύματα» : Ισχύει ο,τι και για το προηγούμενο. Εκτός κι αν η κοινωνία πάσχει από αμβλυωπία και προπάντων δεν νιώθει ότι βιώνουμε σήμερα το θαύμα μιας πολιτικής που αναχαίτισε την ύφεση, διευκόλυνε την επανάκαμψη επιχειρήσεων στην Ελλάδα, περιόρισε δραστικά την ανεργία , την φορολογία και την μετανάστευση Ελλήνων στο εξωτερικό .

Θαύμα τρίτο : «Θα τρίβετε τα μάτια σας», είπε ο κ. Φλαμπουράρης μιλώντας για την Ανάπτυξη. Βέβαια, λησμόνησε ότι η Ανάπτυξη «ήρθε» από πέρυσι το Πάσχα, όπως διαβεβαίωναν αξιωματούχοι της κυβέρνησης. Αλλά, ας πούμε, ότι καθυστέρησε λίγο στον Προμαχώνα. Με την αξιολόγηση να καθυστερεί δραματικά, την οικονομία να επιβαρύνεται συνεχώς και την κοινωνία να ζει υπο συνθήκες πνιγμού, ποιό θαύμα θα μας κάνει να τρίβουμε τα μάτια μας; Ακόμη κι αν όλα πάνε καλά με την αξιολόγηση και την ποσοτική χαλάρωση, ένα μικρό βήμα θα έχει γίνει και «αγορά» χρόνου από την κυβέρνηση. Τίποτε άλλο.

. Πρόβλεψη: Θα διαλυθεί η Ευρωζώνη, αν δεν τα βρούν ΔΝΤ- Σόιμπλε, ισχυρίστηκε ο υπουργός Επικρατείας… Υπαρκτή η διάσταση θέσεων, αλλά μέχρι στιγμής τουλάχιστον μια χαρά τα πάνε ΔΝΤ και Ευρωπαίοι. Και εκείνη που πληρώνει τον λογαριασμό είναι η χώρα μας. Προοπτικά, τίποτε δεν αποκλείεται, ούτε η κατάρρευση της  Ευρωζώνης, έτσι που ογκούται ο ευρωσκεπτικισμός και διευρύνεται το χάσμα Βορρά- Νότου. Αλλά ενδεχόμενη κατάρρευση δεν θα οφείλεται στην σύγκρουση ΔΝΤ-Σόιμπλε. Έχουν και οι επιφανειακές προσεγγίσεις το όριό τους.

«Κρατάτε»! Αυτό φώναξε ένας ταξιτζής-« κι ένας άλλος κύριος» παραδίπλα-, όταν αντίκρυσαν τον κ.Φλαμπουράρη. Και επιστράτευσε αυτό το «κρατάτε» ως ένδειξη κοινωνικής αποδοχής και τεκμήριο εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση! Ισως πρόκειται για το πιο μελαγχολικό σημείο της συνέντευξής του. Όχι γιατί η κοινή αίσθηση και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μια παγερή και εχθρική προς τον ΣΥΡΙΖΑ ​πραγματικότητα, αλλά διότι είναι τραγικό να επιστρατεύεται το περιστασιακό εν για να χαρακτηρίσει το απελπισμένο όλον.

Δεν είναι τυχαίος ο Αλέκος Φλαμπουράρης. Ας αφήσουμε στην άκρη  την εικόνα που δημιούργησε κάποτε  ο φραπές με το καλαμάκι. Η  εικόνα δεν λέει πάντα την αλήθεια και η αισθητική της  δεν προσδιορίζει πάντοτε και επακριβώς έναν άνθρωπο. Ο Φλαμπουράρης έχει μια αξιοπρόσεκτη διαδρομή στην χαμηλών πτήσεων ,πλην εξόχως ενδιαφέρουσα, ανανεωτική Αριστερά, με κορυφαία στιγμή του όταν διαφώνησε και δεν ακολούθησε τον Λεωνίδα Κύρκο στην ΕΑΡ.

Τότε, είχε περιορισμένο ακροατήριο. Σήμερα κυβερνά και έχει βαρύτητα ο λόγος του. Τον ακούει ολόκληρη η χώρα… Ο κόσμος  βιώνει  τα δεινά που έχουν σωρεύσει τα άφρονα χρόνια και τα  στυγερά  Μνημόνια, ένα εκ των οποίων εφαρμόζει ο εν απογνώσει ΣΥΡΙΖΑ. Και κρίνει αυστηρά η κοινωνία. Δεν ανέχεται αγγελικές χορογραφίες ούτε κούφια λόγια  τη στιγμή που  ζεί στην κόλαση.

Με εμφανίσεις του κ.Φλαμπουράρη σαν κι αυτή την τελευταία, η ΝΔ δεν χρειάζεται ούτε τις  τοξικές ατάκες του Άδωνι ούτε τους  Φιλιππικούς  εναντίον της κυβέρνησης. Κι όποιος δεν καταλαβαίνει…»

* Αυθυποβολή:   το να επηρεάζει κάποιος ασυναίσθητα τον εαυτό του με σκέψεις ή επιθυμίες του.