Το «δεν μπορώ» είναι η φράση που μαθαίνεις μεγαλώνοντας.
Όχι επειδή δεν μπορείς στ’ αλήθεια, αλλά γιατί σου μαθαίνουν να μην μπορείς.
Στην αρχή είναι για την ασφάλειά σου:
«Μην τρέχεις», «μην σκαρφαλώνεις», «μην προσπαθείς παραπάνω απ’ όσο σου αναλογεί».
Μετά γίνεται συμπεριφορά. Και τελικά, τρόπος ζωής.
Κι έτσι, το «δεν μπορώ» το φοράς σαν στολή. Σοβαρή, τακτοποιημένη, κανονική. Το «δεν μπορώ» γίνεται αυτογνωσία, λένε. Σε κάνει κανονικό, ρεαλιστή, ενήλικα.
Ή… έτσι νομίζεις.
