Γράφει ο
Γιάννης Παρασκευάς
Προκαλούν γέλιο και ταυτόχρονα εκνευρισμό όταν διαβάζω ή ακούω κάποιους να ΚΛΑΙΝΕ ΓΟΕΡΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΦΡΕΣΚΟΣΚΑΜΕΝΑ ΜΝΗΜΑΤΑ.
Χωρίς ντροπή εμφανίζονται ανησυχούντες για το ΤΙ τέξεται η επιούσα, ανησυχούν δήθεν για την απώλεια του δήθεν χαμένου ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ του ΧΘΕΣ, την αλλαγή της ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ και του ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ και τη διαφοροποίηση των ζωνών επιρροής των μεγάλων δυνάμεων. Εστιάζουν στο φαινόμενο ΤΡΑΜΠ και δεν στέκονται ούτε για δευτερόλεπτο σε μια στοιχειώδη αυτοκριτική στο ποια η συμμετοχή τους στον ερχομό του φαινομένου.
Θυμίζουν ΤΥΜΒΩΡΥΧΟΥΣ που θρηνούν γοερά γιατί άλλοι, θα πάρουν τη θέση τους, κάποιοι άλλοι θυμίζουν τον πατροκτόνο, που ζητά επιείκεια με την αιτιολογία, του ότι θα μείνει ορφανός και κάποιους άλλους, που μετά την έξωση θα μείνουν χωρίς σπίτι, ΑΝΕΣΤΙΟΙ.
Τόσα χρόνια ροκάνιζαν το κλαδί που καθόντουσαν, δεν ήθελαν να καταλάβουν τι έκαναν, το έκοψαν εντελώς και βρέθηκαν φαρδιά πλατιά στο έδαφος.
Αυτό που συμβαίνει σήμερα, δεν είναι γεγονός απρόοπτο, είναι μια κατάσταση που έχει ιστορία και βάθος, είναι το ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ των ΤΕΘΛΙΜΜΕΝΩΝ, αυτοί με τις πράξεις τους δημιούργησαν το ΔΙΕΘΝΕΣ ΤΡΑΜΠΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ.
Δεν είναι το πρόσωπο αυτό που τους ενοχλεί, είναι αυτό που εκφράζει, την καταδίκη των ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ τους ΕΠΙΛΟΓΩΝ η οποία βρίσκει ανταπόκριση σε μεγάλα τμήματα της ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ.
Είναι η έκφραση των πολλών για την ΑΝΑΙΣΧΥΝΤΗ για τόσα χρόνια εκμετάλλευσή τους, για τον εξευτελισμό των αρχών του ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ, κλαίνε δήθεν για τα θύματα της ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ, δεν κλαίνε για τα θύματα τόσων και τόσων χωρών τα οποία αυτοί προκάλεσαν, για την απροσχημάτιστη φτωχοποίηση των πολιτών, την ανισότητα κατανομής του πλούτου και την αδυναμία επιβίωσης.
Κατάφεραν όλοι αυτοί που τόσες δεκαετίες κυβερνούσαν το ΣΥΜΠΑΝ, με τις ενέργειες και τις πράξεις τους, να φέρουν στο προσκήνιο τη ρήση του ΜΑΟ.
«ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ σε ΜΕΓΑΛΗ ΑΤΑΞΙΑ. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ»
Λιτά περιέγραφε το τι περίμενε με τις αναταραχές που δημιουργούσε στα δικά του «ΑΛΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΜΠΡΟΣ», πίστευε καλώς ή κακώς, πως η αναταραχή και η αταξία, είναι το πρόπλασμα και η αιτία για τη δημιουργία του ΝΕΟΥ.
Το ΤΡΑΜΠΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ, δεν είναι σημερινό, είχε αρχίσει να κάνει την εμφάνισή του εδώ και κάποια χρόνια, σε πολλά μέρη του πλανήτη και σε αρκετές χώρες της ΕΥΡΩΠΗΣ.
Με πολλές μεθόδους και τρόπους, προσπάθησαν να το εξορκίσουν, βαφτίζοντας αυτές τις εκλογικές εκφράσεις, ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ- ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΕΣ-ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ-ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ, απλώνοντας το πέπλο του φόβου της ΑΠΩΛΕΙΑΣ των ΕΛΑΧΙΣΤΩΝ ΚΕΚΤΗΜΕΝΩΝ.
Δεν θέλησαν να καταλάβουν ή δεν μπορούσαν τυφλωμένοι από το πάθος της ΕΞΟΥΣΙΑΣ και της ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ και συνέχιζαν την πεπατημένη, πιστοί στη δύναμη χειραγώγησης των θεσμών που δημιούργησαν.
Το δίχτυ της ΑΡΑΧΝΗΣ διερράγη, άνοιξε μια μεγάλη τρύπα η όποια είναι αδύνατον να κλείσει και το νέο δίχτυ ΥΦΑΙΝΕΤΑΙ.
Πρωτομάστορας ΥΦΑΝΤΗΣ ο ΤΡΑΜΠ και οι περί αυτόν, καμία βεβαιότητα, καμία πρόβλεψη για το είδος, το χρώμα, το μέγεθος και την στερεότητα της ΥΦΑΝΣΗΣ.
Τα πρώτα του βήματα, οι πρώτες εξαγγελίες και οι πρώτες του αποφάσεις, δεν είναι ακόμα ούτε ενδείξεις, για τους δρόμους που θα ακολουθήσει, δεν υπάρχει ο λεγόμενος συνεκτικός πυρήνας στις αποφάσεις και εξαγγελίες του, που ευκρινώς να προδιαγράφει τις μελλοντικές στοχεύσεις.
Οι θέσεις του και οι προτάσεις του για τους δύο πολέμους που μαίνονται στην περιοχή μας αντιφάσκουν σε επίπεδο ΑΡΧΩΝ, αντιμετωπίζει με διαφορετικό τρόπο την ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ των ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ και με διαφορετικό τρόπο τον πόλεμο της ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ.
Διαφαίνεται ένα ισχυρό υπόβαθρο ΕΜΠΟΡΙΚΟ- ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ συναλλαγής, θεωρεί προς στιγμή τον εαυτό του, ως ιδιοκτήτη της ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΗΠΑ και επιλέγει το συμφέρον της εταιρείας του.
Είναι βέβαιο ότι λαμβάνει υπόψη του τον υπό διαμόρφωση ΠΟΛΥΠΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ, αλλά είναι σχεδόν βέβαιο ότι σήμερα δεν τον προτάσσει, αφήνει το πρόβλημα να λυθεί αφ’ εαυτού, με την επιλογή προσωρινών συμμάχων και αντιπάλων.
Αυτό που ενέχει μια βεβαιότητα είναι ότι δεν θεωρεί την ΕΥΡΩΠΗ ΙΣΧΥΡΟ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟ- ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΑΙΧΤΗ, ξέρει ότι μπορεί να εκμεταλλευθεί τις αδυναμίες της και μεταξύ των χωρών μελών θα κάνει τις επιλογές του.
Κάποιες θα τις βαπτίσει συμμάχους, άλλες ουδέτερες και κάποιες αναλώσιμες και αυτό θα γίνει σε όλα τα επίπεδα, οικονομικό-γεωπολιτικό-αμυντικό.
Η χώρα μας λήγω της ιδιαιτερότητας της ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ της θέσης είναι ο πιο ΑΔΥΝΑΜΟΣ ΚΡΙΚΟΣ στο σύνολο των ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΧΩΡΩΝ, στηρίχθηκε η πολιτική μας τα τελευταία χρόνια σε δυο πυλώνες, για την οικονομική μας δήθεν επιβίωση στην ΕΥΡΩΠΗ και για την προστασία της ΕΘΝΙΚΗΣ μας ύπαρξης στις ΗΠΑ.
Ο πρώτος πυλώνας κατέρρευσε, ούτε το μαντείο των ΔΕΛΦΩΝ δεν μπορεί να χρησμοδοτήσει για το ποια πλευρά θα επιλέξει ο ΤΡΑΜΠ, τη χώρα μας ή την ΤΟΥΡΚΙΑ.
Η επιλογή μας να σταθούμε στη ΣΩΣΤΗ ΠΛΕΥΡΑ της ΙΣΤΟΡΙΑΣ, μας άφησε χωρίς προστάτες και χωρίς συμμάχους, ΤΥΦΛΟΙ ΟΝΤΕΣ ΧΑΣΑΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΜΑΣ.
Ο ΘΕΟΣ ΜΑΖΙ ΜΑΣ, λίγο μας βαρέθηκε, ελπίζω όμως στην βοήθεια του γιατί είναι ΠΟΛΥΕΥΣΠΛΑΧΝΟΣ.
