Ο Τσόρτσιλ «προτρέπει τον Μουσολίνι» να επιτεθεί στην Ελλάδα – Πώς ο Βρετανός πρωθυπουργός δεν επέτρεψε τον ουσιαστικό εξοπλισμό της Ελλάδας και «προκάλεσε» τη γερμανική εισβολή στη χώρα μας…
Ο Μουσολίνι αποφάσισε να ζητήσει ανακωχή με τη συνδρομή των Γερμανών, αλλά εμποδίστηκε από τον Υπουργό Εξωτερικών και γαμπρό του Τσιάνο. Παράλληλα, οι Γερμανοί που μάλλον διαφωνούσαν με την ιταλική επίθεση στην Ελλάδα, βλέποντας την τραγική θέση των συμμάχων τους επιχείρησαν να μεσολαβήσουν για να τερματιστεί ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος, «προσφέροντας» στην Ελλάδα τα εδάφη της Βορείου Ηπείρου που είχε καταλάβει ο Στρατός μας.
Ζητούσαν δε οι Γερμανοί, μόνο την πλήρη απομάκρυνση όλων των βρετανικών δυνάμεων από την Ελλάδα. Η γερμανική πρόταση, παρά το ότι απασχόλησε σοβαρά την ελληνική πλευρά δεν υλοποιήθηκε, κυρίως γιατί οι Βρετανοί ασκούσαν αφόρητες πιέσεις στον Μεταξά να μην δεχτεί κάτι τέτοιο. Ο θάνατος του Μεταξά στις 29 Ιανουαρίου 1941 είναι τουλάχιστον ύποπτος. Μάλιστα κάποιοι, σοβαροί ιστορικοί και ερευνητές θεωρούν ότι ο Μεταξάς δολοφονήθηκε (δείτε για τα παραπάνω σχετικά άρθρα μας στις 25/4/2020 και 16/6/2024).
Σήμερα θα αποκαλύψουμε τον δόλιο τρόπο με τον οποίο ο Τσόρτσιλ δεν επέτρεψε τον ουσιαστικό εξοπλισμό της Ελλάδας και πώς «προκάλεσε» τη γερμανική εισβολή στη χώρα μας. Την ερχόμενη εβδομάδα θα δούμε νέα στοιχεία για τον ύποπτο θάνατο (ή δολοφονία;) του Ιωάννη Μεταξά, στον οποίο και πάλι εμπλέκονται οι Βρετανοί! Ας δούμε προς το παρόν μερικά αποσπάσματα των επιστολών Τσόρτσιλ προς Μουσολίνι, με τις οποίες του δίνει το «ελεύθερο» να επιτεθεί στην Ελλάδα και τον τρόπο με τον οποίο ο Βρετανός πρωθυπουργός ουσιαστικά «ανάγκασε» τους Γερμανούς να επιτεθούν στην Ελλάδα…
Τσόρτσιλ προς Μουσολίνι: «Αν η Ιταλία έκρινεν σκόπιμον μίαν επιχείρησιν εις την Ελλάδα, η Μ. Βρετανία δεν θα αντετάσσετο»!
Ξεκινάμε όμως τις αναφορές μας στα γεγονότα της εποχής, με δύο επιστολές του Τσόρτσιλ προς τον Μουσολίνι την άνοιξη του 1940 με την οποία ουσιαστικά του δίνει «πράσινο φως» για επίθεση εναντίον της Ελλάδας!
Ο Τσόρτσιλ έγινε πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας διαδεχόμενος τον Τσάμπερλεν που παραιτήθηκε στις 10 Μαΐου 1940. Στις 16 Μαΐου 1940, ο Τσόρτσιλ έστειλε προσωπική επιστολή στον Μουσολίνι στην οποία τόνιζε: «Ουδέποτε υπήρξα εχθρός του μεγαλείου της Ιταλίας, ούτε κατά βάθος πολέμιος του Ιταλού αυθέντου», πρόσθετε μάλιστα ότι η αγγλική και η γαλλική κυβέρνηση ήταν πρόθυμες να εξετάσουν κάθε λογική αξίωση της Ιταλίας στη Μεσόγειο» (Σπυρίδωνος Λιναρδάτου: «Εξωτερική πολιτική της 4ης Αυγούστου», σελ. 355).
Σε άλλη επιστολή του, ο Τσόρτσιλ έγραφε ότι «αν η Ιταλία αποφάσιζε να εξέλθει μεταγενεστέρως εις τον πόλεμον (σημ: η Ιταλία «μπήκε» στον Β’ Π.Π. τον Μάιο του 1940 επιτιθέμενη στην ήδη ηττημένη Γαλλία, προφανώς οι επιστολές Τσόρτσιλ στάλθηκαν πριν το γεγονός αυτό), θα έπρεπε να δράσει κυρίως εις τα Βαλκάνια, δια να εμποδίσει τη Γερμανία να κατέλθει εκεί και ότι, εν πάση περιπτώσει, αν η Ιταλία έκρινε σκόπιμον μια επιχείρησιν εις την Ελλάδα, η Μ. Βρετανία δεν θα αντετάσσετο» (!) («Ημερολόγιο Μεταξά – τόμος 8ος, σελ. 425, Εφημερίδα «Ακρόπολις», 20/6/1959»).
Λίγο πριν ξεσπάσει ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος, συγκεκριμένα στις 18/10/1940, ο Βρετανός πρεσβευτής στην Ελλάδα Michael Palairet έγραφε: «Αν συνεχίσουμε να στέλνουμε ποσότητες οπλισμού στην Τουρκία μόνον, χωρίς να ανταποκρινόμαστε στις ζωτικές ανάγκες της Ελλάδας, θα προσφέρουμε στον Άξονα ένα πολύ επικίνδυνο όπλο». Τα όπλα τα οποία στέλνονταν στην Τουρκία σκούριαζαν σε αποθήκες της γειτονικής χώρας.
Ο πρεσβευτής της Βρετανίας στην Τουρκία Knatchbull – Hugessen ανέφερε: «Οι Τούρκοι βρίσκονται πολύ μακριά από το να χρησιμοποιήσουν, είτε τακτικά, είτε τεχνικά, τον μεγάλο όγκο του βρετανικού εξοπλισμού που τους έχει ήδη παρασχεθεί και σίγουρα δεν θα τα καταφέρουν να διαχειριστούν επιπλέον εξοπλισμό ως την άνοιξη».
Μάλιστα στις 21 Οκτωβρίου 1940 το Γενικό Επιτελείο της Μεγάλης Βρετανίας εισηγούνταν να αποσταλεί «όλη η υλική συνδρομή που θα μπορούσαμε πιθανώς να εξοικονομήσουμε» στην Τουρκία! Ακόμα κι όταν οι Ιταλοί επιτίθενται στην Ελλάδα, ακόμα κι όταν ο Ελληνικός Στρατός πετυχαίνει τεράστιες νίκες εκπλήσσοντας την παγκόσμια κοινή γνώμη, οι Βρετανοί είναι ιδιαίτερα φειδωλοί στη βοήθειά τους προς την Ελλάδα.
Στο εμβληματικό έργο του «Ο Πόλεμος της Ελλάδος», ο Στρατάρχης Παπάγος γράφει, στοχεύοντας τον Τσόρτσιλ και όχι τoυς Βρετανούς στρατιωτικούς: «Δυστυχώς, η βρετανική βοήθεια δεν υπήρξε ποτέ ουσιώδης. Παρά τας επανειλημμένας σχετικάς αιτήσεις των εν τη Μέση Ανατολή βρετανικών και αυτοκρατορικών στρατευμάτων, ως και της Ελληνικής Κυβερνήσεως προς την Βρετανικήν, η μεν εις αεροπορία ενίσχυσις περιορίσθη εις ελάχιστα αεροπλάνα, η δε δια βρετανικών πολεμικών πλοίων ενέργεια εν τη Αδριατική υπήρξε σπανιότατη και σχεδόν αναξία λόγου».
Την ίδια ώρα, η Ελλάδα προμηθευόταν καύσιμα από τη βρετανική SHELL πληρώνοντας τοις μετρητοίς (!). Η μόνη βρετανική βοήθεια προς την Ελλάδα, το πρώτο κρίσιμο δεκαήμερο του πολέμου, το οποίο συνέπιπτε με το κρίσιμο διάστημα πριν τις προεδρικές εκλογές των Η.Π.Α., ήταν 15 αεροσκάφη.
Την ίδια ώρα δέκα σμήνη βρετανικών πολεμικών αεροσκαφών παρέμεναν αδρανή στην Τουρκία! Μετά από τρεις μήνες μαχών είχαν απομείνει διαθέσιμα στην Ελλάδα μόνο 4 βρετανικά πολεμικά αεροσκάφη. Οι Βρετανοί δεν είχαν πρόβλημα σε πολεμικά αεροσκάφη καθώς από τον Αύγουστο του 1940 τα εργοστάσιά της παρήγαγαν 1.600 πολεμικά αεροπλάνα τον μήνα!
Άλλωστε, από το φθινόπωρο του 1940 ο κίνδυνος γερμανικής επίθεσης στη Βρετανία είχε εκλείψει, καθώς ο Χίτλερ ανέστειλε επ’ αόριστον τη διεξαγωγή της επιχείρησης «Untenehmen Seelöwe» («Θαλάσσιος Λέων»), στις 17/9/1940 αναγνωρίζοντας τη γερμανική ανετοιμότητα. Και ο ίδιος ο Τσόρτσιλ όμως έγραφε στο «The Second World War»: «Όπως φαίνεται από τα υπομνήματά μου εκείνης της εποχής (τέλη Σεπτεμβρίου 1940), ουδέποτε αντιμετώπισα κίνδυνο εισβολής στην Αγγλία κατά το 1941».
Οι Βρετανοί δεν έκαναν καμία σχεδόν παρέμβαση ούτε στην Αδριατική. Ο Μουσολίνι σε λόγο που εκφώνησε στις 10 Ιουνίου 1941 είπε τα εξής: «Κατά την διάρκεια του Ελληνικού Πολέμου τα ατμόπλοιά μας εκτέλεσαν μεταξύ των λιμένων του Μπάρι και του Μπρίντιζι και των αλβανικών λιμένων Αυλώνα, Δυρραχίου και Αγίου Ιωάννη Μεδούης 1.360 πλόες. Μεταφέρθηκαν 560.603 αξιωματικοί και στρατιώτες, 15.591 αυτοκίνητα, 83.072 κτήνη (ζώα, κυρίως άλογα, μουλάρια κ.λπ.), 754.150 τόνοι υλικού».
Οι Βρετανοί έστειλαν μόνο 300 από τα 1.000 αυτοκίνητα που είχε ζητήσει η Ελλάδα, τον Φεβρουάριο του 1941, αφού πλέον οι δυνατότητες των Ελλήνων για περαιτέρω διείσδυση σε αλβανικό έδαφος ήταν περιορισμένες, η γερμανική πρωτοβουλία για ανακωχή είχε σταματήσει και ο Μεταξάς ήταν νεκρός…
Ο Παπάγος σημειώνει ότι αν η Ελλάδα είχε ενισχυθεί με βρετανικά αεροσκάφη και αυτοκίνητα, όχι μόνο θα είχε διεισδύσει βαθύτερα στο αλβανικό έδαφος, αλλά και πιθανότατα οι Ιταλοί θα βρίσκονταν σε δεινή θέση…
Πώς ο Τσόρτσιλ ενέπλεξε την Ελλάδα σε πόλεμο με τη Γερμανία;
Ο Τσόρτσιλ είχε μια ευρύτερη στρατηγική στο μυαλό του. Ήθελε να ξεκινήσει την άνοιξη ή το αργότερο το καλοκαίρι του 1941 η συστηματικά σχεδιαζόμενη επίθεση της Γερμανίας κατά της ΕΣΣΔ. Καθοριστικής σημασίας για την απόφαση του Χίτλερ να επιτεθεί στη Σοβιετική Ένωση, ήταν η παραπλανητική πληροφόρηση που έλαβε από τη Γερμανική Υπηρεσία Πληροφοριών, υπό τον Von Canaris.
Η τεράστια υπεροπλία των Σοβιετικών σε στρατό και άρματα μάχης, καθώς και οι πάρα πολλές εφεδρείες του οδήγησαν τον Χίτλερ στο συμπέρασμα ότι ο Van Canaris δούλευε για τους εχθρούς του (πιθανότατα για τη βρετανική M16). Ο Von Canaris συνελήφθη για την απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ και μετά από σύντομη παραμονή του σε στρατόπεδο συγκέντρωσης εκτελέστηκε. Ακόμα κι αν ο Μουσολίνι πετύχαινε, όπως όλοι σχεδόν πίστευαν, να καταλάβει την Ελλάδα σε λίγες εβδομάδες, οι Βρετανοί ήταν σταθερά προσηλωμένοι στη «διευκόλυνση» της επίθεσης των Γερμανών στην ΕΣΣΔ.
Όπως ανακάλυψε πρόσφατα στα γερμανικά αρχεία ο David Irving, ο Χίτλερ αναγνώριζε την αδυναμία της Γερμανίας να διεξαγάγει διμέτωπο αγώνα. Εξαπέλυσε επίθεση στα δυτικά όχι για να εξασφαλίσει προγεφύρωμα για ενέργεια εναντίον της Βρετανίας, αλλά για να αποφύγει δικές της αποβάσεις, όπως στο Νάρβικ της Νορβηγίας όπου θεωρείται ότι ο Χίτλερ υπέστη την πρώτη του ήττα και τέλος, ο Φίρερ δεν θα αποφάσιζε ποτέ να πραγματοποιήσει την εκστρατεία στην ΕΣΣΔ αν δεν είχε παραπλανηθεί από τον Von Canaris.
Ο Τσόρτσιλ πίστευε ότι ο Χίτλερ, αφού θα καταλάμβανε την Ελλάδα, θα έστελνε όλες τις δυνάμεις του στο ανατολικό μέτωπο και θα άφηνε στη χώρα μας τους Ιταλούς. Άρχισε να μεθοδεύει πρόκληση γερμανικής επίθεσης στην Ελλάδα, με διπλωματικές παγίδες και τελικά με εμπλοκή της SOE (Special Operation Executive), την ειδική, μυστική βρετανική παραστρατιωτική οργάνωση.
Στις 3/11/1940 ο Μεταξάς έλαβε πρόσκληση από τους Βρετανούς να πάρει μέρος η Ελλάδα, την «ερχόμενη εβδομάδα» σε συμβούλιο της Μεγάλης Βρετανίας «με μέλη κυβερνήσεων Πολωνίας, Ολλανδίας, Νορβηγίας, Τσεχοσλοβακίας ως και Γάλλον Στρατηγόν De Gaulle», που θα εξέδιδε και κοινό ψήφισμα. Καλούσαν δηλαδή οι Βρετανοί την Ελλάδα σε συνέδριο ηττημένων, και μάλιστα από τους Γερμανούς, στους οποίους θα δινόταν αφορμή για να επιτεθούν στην Ελλάδα.
Ο Μεταξάς κατάλαβε την παγίδα που του είχαν στήσει οι Βρετανοί και αρνήθηκε τη συμμετοχή της Ελλάδας. Όμως οι Βρετανοί επέμειναν. Εκτός από τον πρέσβη στην Αθήνα Palairet και ο Μόνιμος Υφυπουργός Εξωτερικών της Μ. Βρετανίας Cadogan ζήτησε από τον Έλληνα πρέσβη στο Λονδίνο Χαράλαμπο Σιμόπουλο τη συμμετοχή της Ελλάδας στο «συμβούλιο».
Στις 10 Νοεμβρίου, ο Μεταξάς απαντά στον Palairet ότι δεν θα είχε αντίρρηση να συμμετάσχει στο «συμβούλιο» ο Έλληνας πρέσβης στο Λονδίνο ως παρατηρητής. Ταυτόχρονα ζητά από τον βασιλιά Γεώργιο Β’, να στείλει αυθημερόν επιστολή στον Βρετανό βασιλιά Γεώργιο ΣΤ’ με την οποία θα του ζητά την παρέμβαση των Βρετανών για να διακοπούν οι ενισχύσεις των Ιταλών στην Αλβανία και ταυτόχρονα να αποκτήσουν οι Βρετανοί «μια ασφαλή βάση από την οποία θα συνεχίσουν τον πόλεμο κατά της καρδιάς της Ιταλίας».
Ο Γεώργιος γράφει επίσης: «What is wanted is a large striking action» («Αυτό που απαιτείται είναι ευρεία κίνηση κρούσης»). Και καταλήγει γράφοντας πως αυτό θα ήταν καταλύτης για τη συμμετοχή της Γιουγκοσλαβίας και της Τουρκίας, στο πλευρό της Ελλάδας. Στις 14/11/1940, ο Έλληνας Μόνιμος Υφυπουργός Εξωτερικών (σημ: μήπως θα πρέπει η θέση αυτή να δημιουργηθεί εκ νέου;) Νικόλαος Μαυρουδής τηλεγραφεί στον Σιμόπουλο και του ζητά να ενημερώσει τους Βρετανούς ότι σύμφωνα με πληροφορίες από διάφορες πηγές, αναμένεται γερμανική επέμβαση στα Βαλκάνια και τον καλεί να ζητήσει από τους Βρετανούς «ταχεία αποφασιστική ενέργεια».
Με νέο τηλεγράφημά του την ίδια μέρα, ο Μαυρουδής ενημερώνει εκ νέου τον Σιμόπουλο, ότι σύμφωνα με πληροφορίες της ελληνικής πρεσβείας στο Βελιγράδι οι Γερμανοί επιθυμούν ειρήνη στα Βαλκάνια, αλλά οι Ιταλοί μεθοδεύουν την εμπλοκή τους σε πολεμικές συγκρούσεις. Στις 16/11/1940 έφτασε η απαντητική επιστολή του Γεώργιου ΣΤ’ στον Έλληνα μονάρχη, με γενικολογίες και υποσχέσεις: «We have decided to send to Greece a great measure of the support which we realize that you so sorely need» («Έχουμε αποφασίσει να στείλουμε στην Ελλάδα μεγάλο μέρος της υποστήριξης που αντιλαμβανόμαστε πως τόσο έντονα χρειάζεστε»).
Η αντίδραση του Μεταξά ήταν άμεση και χωρίς περιστροφές. Στις 16 Νοεμβρίου 1940 στέλνει τον Βρετανό Ναυτικό Ακόλουθο στην Αθήνα, Ναύαρχο Charles Edward Turle στο Λονδίνο με αποστολή να εισηγηθεί: Μεταφορά του πολέμου των Βρετανών από την Αίγυπτο στην Ελλάδα, αλλαγή του πολεμικού δόγματος από καθαρά αμυντικό σε επιθετικό («εις την Ελλάδα είναι έτοιμη η βάσις ενεργείας»), με την ελπίδα να «παρασυρθεί» η «κυμαινόμενη Γιουγκοσλαβία και η συμπαθούσα Τουρκία», ίσως και η Βουλγαρία.
Ο Μεταξάς, με εντυπωσιακή διορατικότητα συμπλήρωσε: «Τον βεβαιώ ότι χειμώνα θα συνεχίσωμεν και ότι προβλέπομεν επίθεσιν Γερμανών» (!).
Τα αμερικανικά αεροσκάφη που παρήγγειλε η Ελλάδα και παρέλαβε η Βρετανία!
Ο Μεταξάς ζητά τέλος, «ίνα η αγγλική Κυβέρνησις δώσει διαταγήν εις την εν Αμερική Επιτροπήν της να συγκατατεθεί εις την εκχώρησιν εις ημάς 60 αεροπλάνων διώξεως εκ των δια την Αγγλίαν προοριζομένων». Η ελληνική πρεσβεία στην Ουάσιγκτον είχε ήδη προβεί στην αναγκαία αίτηση προς τις Η.Π.Α. Ο Turle έγινε δεκτός από τον Τσόρτσιλ και του μετέφερε όσα του είπε ο Μεταξάς.
Ταυτόχρονα έφτασαν στη βρετανική πρωτεύουσα τα αυστηρά διαβήματα Μεταξά της 17ης Νοεμβρίου 1940 προς τον Βρετανό πρέσβη στην Αθήνα και προς το Βρετανικό Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής, μέσω του Υποπτέραρχου D’ Albiac που υπηρετούσε στην Αθήνα, για την «ανάγκην αποστολής αμέσως και μάλιστα εντός της αύριον αεροπορικής βοηθείας εις την Ελλάδα». Τέλος ενημερώνεται και ο Υπουργός Halifax για την εκ νέου απόρριψη από τον Μεταξά, της συμμετοχής της Ελλάδας στο συνέδριο των «συμμάχων».
Ο Μεταξάς, με διπλωματικό τρόπο, γράφει ότι απάντησε στον Palairet πως είχε όλη τη διάθεση να φανεί ευχάριστος στην αγγλική κυβέρνηση, αλλά μια τέτοια ενέργεια θα έδινε αφορμή στους Γερμανούς να επιτεθούν στην Ελλάδα. «Είμαι βέβαιος ότι η επίθεση αυτή θα γίνεται γρήγορα ή αργά («θάττον ή βράδιον»), αλλά ότι ακόμα για ένα δεκαπενθήμερο αναβολή της αποτελεί μεγάλο κέρδος για μας».
Στην καταχώρηση της 18ης Νοεμβρίου 1940, ο Μεταξάς σημειώνει στο «Ημερολόγιό» του: «Αγγλική κυβέρνησις επιμένει συμμετάσχωμεν συνέδριον φιλικών των εθνών. Λέγω Πάλερετ ξάστερα: Θέλουν να προκαλέσουν πόλεμον Γερμανίας; Εάν το θέλουν το κάνω, αλλά και αυτοί υπεύθυνοι – και αφού δεν μπορούν να μας δώσουν αεροπορίαν κατά των Ιταλών, τι θα γίνει όταν προστεθούν και Γερμανοί; (Θα έχω άραγε πάλιν γερμανοφιλίες;)».
Στις 20/11/1940 ο Έλληνας πρέσβης στο Λονδίνο Χαράλαμπος Σιμόπουλος συνάντησε τον Τσόρτσιλ και του επανέλαβε το ελληνικό αίτημα για «πραγματική, ολοκληρωτική βοήθεια». Ο Τσόρτσιλ τον διαβεβαίωσε πως η Ελλάδα θα έχει «αμέριστον» βοήθεια. Την ίδια μέρα η Ελλάδα εξασφαλίζει την συμφωνία των Η.Π.Α. για 30 καταδιωκτικά τύπου Tomahawk (P-40). Στις 23 Νοεμβρίου, ο Μεταξάς ζητά με επιστολή του από τον Palairet να μάθει την ημερομηνία του περιβόητου συνεδρίου.
Σ’ αυτήν αναφέρονται μεταξύ άλλων και τα εξής: «Εφόσον η σύσκεψις αύτη θα ανεβάλλετο θα είχομεν την ευχαρίστησιν, αλλά και την ευχέρειαν, να δώσωμεν μίαν απάντησιν σύμφωνον προς τας περιστάσεις της στιγμής. Είναι ευνόητον ότι δεν δυνάμεθα να προεξοφλήσομεν την απάντησίν μας». Στις 24/10 ο Σιμόπουλος τηλεγραφεί από το Λονδίνο στο ΥΠΕΞ: «Εξαιρετικώς επείγον. Ημέτερον 5608 (πρόβλεψη συγκλήσεως του Συμβουλίου για τις 25 Νοεμβρίου, ώρα 11.30). Συμβούλιον ανεβλήθη».
Στο μεταξύ, ο Ελληνικός Στρατός κατέλαβε την Κορυτσά και τη Μοσχόπολη. Ο δρόμος για την Αυλώνα και την εκδίωξη των Ιταλών από την Αλβανία είχε ανοίξει, χωρίς ουσιαστική βοήθεια από τους Βρετανούς. Ο Τσόρτσιλ απέπεμψε τον Ακόλουθο Turle, ο οποίος κατά τον Μεταξά ήταν «θερμός συνήγορος της ελληνικής απόψεως» και διόρισε στη θέση του τον Υποστράτηγο Gordon Heywood στις 25 Νοεμβρίου.
Στις 27/12 ο Βρετανός πρέσβης στις Η.Π.Α. συναντά τον Υφυπουργό Εξωτερικών της χώρας Summer Welles και του μεταφέρει πρόταση να δώσει το Λονδίνο άμεσα στην Ελλάδα 30 πολεμικά αεροσκάφη τύπου Mohawk και τα 30 αμερικανικά Tomahawk να παραδοθούν αργότερα στη Βρετανία. Ο Μεταξάς δέχτηκε. Δεν γνωρίζουμε το σκεπτικό της απόφασής του, ωστόσο αποδείχτηκε ότι έκανε λάθος εκτίμηση.
Οι Βρετανοί δεν τήρησαν την υπόσχεσή τους! Τα βρετανικά Mohawk δεν ήταν διαθέσιμα στην Αίγυπτο! Όταν τα 30 αμερικανικά Tomahawk ήταν έτοιμα για παράδοση στους Βρετανούς, στα μέσα Ιανουαρίου 1941, οι Βρετανοί ανέβαλαν την παράδοση των 30 Mohawk στην Ελλάδα!
Με την μεθόδευση αυτή, ο Τσόρτσιλ καθυστέρησε οποιαδήποτε βρετανική ή αμερικανική υποστήριξη στην Ελλάδα, μέχρι να φτάσει στην Ελλάδα στα μέσα Ιανουαρίου 1941 ο Στρατηγός Wavell (προφέρεται Γουέιβελ), Διοικητής όλων των συμμαχικών δυνάμεων στη Βόρεια Αφρική, με εντολή να πετύχει την έναρξη τμηματικής μεταφοράς στρατευμάτων της Βρετανικής Κοινοπολιτείας στην Ελλάδα, κάτι που αποτελούσε ευθεία πρόκληση για άμεση γερμανική επίθεση…
Επίλογος
Από όσα αναφέραμε προκύπτει ξεκάθαρα ότι οι Βρετανοί, ιδιαίτερα ο Τσόρτσιλ έκαναν το παν για να προκαλέσουν γερμανική επίθεση στην Ελλάδα. Ο Μεταξάς που χειρίστηκε άψογα και με διορατικότητα την κατάσταση έκανε ένα, αλλά σημαντικό λάθος: δεν έπρεπε να δεχθεί την πρόταση των Βρετανών για αποστολή στην Ελλάδα 30 αγγλικών αεροσκαφών, αλλά να επιμείνει στην παραλαβή των αμερικάνικων.
Αν τα είχε αυτά η Ελλάδα στα μέσα Ιανουαρίου 1941, πιθανότατα η εξέλιξη του πολέμου θα ήταν διαφορετική. Και όπως θα δούμε σε επόμενο άρθρο, θεωρείται πλέον σχεδόν βέβαιο ότι ο Μεταξάς δολοφονήθηκε από τους Βρετανούς, προφανώς γιατί ήταν αντιδραστικό στοιχείο, εμπόδιο στα βρόμικα σχέδιά τους…
Πηγές: ΙΩΑΝΝΗΣ ΝΑΣΙΟΥΛΑΣ, «Ο θάνατος του Ιωάννη Μεταξά», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ, 2024
Ευχαριστούμε θερμά τον κύριο Νασιούλα και για τις πρόσθετες πληροφορίες που μας έδωσε.
ΑΝΝΙΒΑΣ ΒΕΛΛΙΑΔΗΣ: «ΜΕΤΑΞΑΣ – ΧΙΤΛΕΡ – Ελληνογερμανικές Σχέσεις στην Μεταξική δικτατορία 1936-1941», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΑΛΙΟΣ, 2003.
