Με λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια εψάλη απόψε ο πανηγυρικός εσπερινό της εορτής του Αγίου Σπυρίδωνα του Θαυματουργού στο Ζηπάρι, χοροστατούντος -όπως κάθε χρόνο- του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ, ο οποίος το πρωί θα προεξάρχει και στη Θεία λειτουργία της εορτής.
Τον Σεβασμιώτατο πλαισίωναν ο Ιερατ. Προϊστάμενος του ΙΝ Θείας Αναλήψεως Ζηπαρίου π. Ιωάννης Κουτάντος, ο Αρχιμανδρίτης π. Διονύσιος Παριάρος, ο π. Σακελλάριος Ζουλουφός, ο π. Κωνσταντίνος Κουκούλας και ο π. Ιωάννης Σταυρόπουλος.
Έψαλλαν ο Πρωτοψάλτης Τρύφων Καβαθάς, ο Ανδρέας Γεωργίου και ο Γιώργος Σανιδάς,
Παρόντες ήταν ο Αστυνομικός Διευθυντής Μανώλης Καζαμίας και πολλοί προσκυνητές
Ο Σεβασμιώτατος μίλησε για τον απλό και συνάμα θαυμαστό βίο του Αγίου Σπυρίδωνα ο οποίος ήταν βοσκός ξέροντας μόνο να διαβάζει την Αγία Γραφή και μετά το θάνατο της γυναίκας και της κόρης του αφιερώθηκε στο Θεό. Ήταν τέτοια η απλότητα, η ζωή και η ευσέβειά του που κλήρος και λαός τον ανέδειξαν όχι μόνο Ιερέα αλλά και Επίσκοπο στην περιοχή του.
Ο απλούς, πράος και άκακος Άγιος Σπυρίδωνας νουθέτησε ακόμα και αυτούς που πήγαν να τον κλέψουν, ενώ ένα από τα πιο χαρακτηριστικό θαύματά του, είναι το φίδι που μετέτρεψε σε χρυσό, το οποίο αναφέρεται και στο απολυτίκιο του.
Μια μέρα, ένας πτωχός με πολυμελή οικογένεια κτύπησε την πόρτα της επισκοπής του Αγίου Σπυρίδωνα. Πλησίασε τον άγιο και με δάκρυα του ζήτησε ένα δάνειο.
Το ήθελε για να πληρώσει κάποιο χρέος του σ’ ένα πλούσιο, που απειλούσε να του πωλήσει το σπίτι του. Πού να βρει όμως ο άγιος ένα τόσο μεγάλο ποσό;
Στον πόνο που του δημιουργούσαν τα πικρά δάκρυα του πτωχού, που από τη θλίψη σπάραζε, ο στοργικός επίσκοπος καταστενοχωρημένος άρχισε να βηματίζει.
Ξάφνου εκεί μπροστά του, πήρε το μάτι του ένα φίδι να σέρνεται μέσα στην πρασινάδα.
Σαν αστραπή πέρασε από τον νου του το ραβδί του Ααρών, που στο παλάτι του Φαραώ τ’ αφήκε να πέσει στη γη κι έγινε φίδι. «Ας ήταν, Κύριε, το φίδι αυτό να γινόταν χρυσάφι για τον πτωχό αυτόν οικογενειάρχη, είπε σιγανά. Ναι, Κύριε. Ας γινόταν χρυσάφι, για να βοηθηθεί το δυστυχισμένο αυτό πλάσμα σου», ξανάπε και σήκωσε το χέρι. Το φίδι σταμάτησε.
Κι ο άγιος έσκυψε και το πήρε στο χέρι του το οποίο μεταμορφώθηκε κι άστραψε τώρα χρυσαφένιο. O πτωχός γεμάτος χαρά πήρε το χρυσάφι κι έτρεξε και το έδωκε ενέχυρο στον πλούσιο δανειστή.
Όταν αργότερα με τη βοήθεια του Θεού πλήρωσε το χρέος του, ο δανειστής του επέστρεψε το χρυσαφένιο ενέχυρο. Κι ο πτωχός το πήρε και με δάκρυα ευγνωμοσύνης το γύρισε στον άγιο. Αυτός, αφού το έλαβε στα χέρια, έστρεψε τα μάτια στον ουρανό, δόξασε τον Θεό για την άπειρη φιλανθρωπία του το σταύρωσε κι ύστερα το έριξε στη γη και συνέχισε την πορεία του.
Μια άλλη αναφορά στο συναξάρι του Αγίου είναι ότι παρά το γεγονός ότι ήταν αμόρφωτος στην σύνοδο η οποία καταδίκασε τον Άρειο ο Άγιος Σπυρίδωνας πήρε το λόγο, οι οπαδοί του αιρεσιάρχη χαμογέλασαν, σαν τον είδαν. Οι άλλοι πατέρες στενοχωρέθηκαν. Γνώριζαν πώς ο άγιος ήταν αγνός κι ενάρετος. Ήταν όμως, κι ο άνθρωπος ο απλοϊκός, με τα λίγα γράμματα και χωρίς αυτό που λέμε κατά κόσμο σοφία και γνώση. Πώς θα μπορούσε λοιπόν ο ταπεινός βοσκός να τα βγάλει πέρα μ’ ένα ρήτορα σοφό και διεστραμμένο; Γι’ αυτό και προσπάθησαν να τον εμποδίσουν να ομιλήσει. Φοβόντουσαν μήπως ο τραχύς κι αδιάντροπος ρήτορας ζητήσει να τον εκθέσει και να τον γελοιοποιήσει.
Τότε ο άγιος έβαλε το αριστερό χέρι στην τσέπη του κι έβγαλε ένα κεραμίδι και δείχνοντας το, έκαμε με το δεξί του το σημείο του σταυρού κι είπε:
— «Εις το όνομα του Πατρός».
Κι έσφιξε το κεραμίδι. Οι πατέρες που παρακολουθούν τη σκηνή, συγκλονίζονται κυριολεκτικά. Γιατί με τις λέξεις του αγίου, η φωτιά με την οποία ψήθηκε το κεραμίδι ανέβηκε πάνω.
– «Και του Υιού»,
Πρόσθεσε. Τότε το νερό με το οποίο ζυμώθηκε το ξερό κεραμίδι, έτρεξε κάτω.
— «Και του Αγίου Πνεύματος».
Συμπλήρωσε ο πρακτικός και θεοφώτιστος διδάσκαλος. Το χώμα έμεινε στο χέρι του.
– Αδελφοί και πατέρες μου, συνέχισε ο θαυματουργός• όπως το κεραμίδι αποτελεί ένα πράγμα μιας ουσίας και μιας φύσεως, αλλά είναι τρισύνθετο – φωτιά, νερό, χώμα — έτσι κι ο Άγιος Θεός. Αν και δεν πρέπει να παρομοιάσουμε την Άκτιστο και Υπερούσια αυτή Φύση με κτιστό και φθαρτό δημιούργημα, εν τούτοις για να κάνουμε τα ακατάληπτα καταληπτά, – ας μας συγχωρήσει το άπειρο έλεος Του – λέμε και τονίζουμε:
– Ο Θεός είναι ένας κατά την ουσία και τη φύση. Αλλά κατά τα πρόσωπα ή τις υποστάσεις είναι Τριαδικός: Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα.
Τα λόγια του αγίου κατέπληξαν τους παριστάμενους.
Ένα άλλο θαύμα του Αγίου ήταν όταν είχε αφήσει το μαντρί του αφύλακτο αφήνοντας το στην Θεία πρόνοια. Τότε πήγαν κλέφτες και μόλις είχαν διαλέξει αυτά που θα έπαιρναν με θαυμαστό τρόπο ακινητοποιήθηκαν κι έμειναν ακούνητοι μέχρι το πρωί. Όταν ο Άγιος πήγε το πρωί και τους βρήκε τους είπε «τι κάνετε εδώ ευλογημένοι;» Τότε αυτοί ντράπηκαν και κατέβασαν τα μάτια, τότε ο Άγ. Σπυρίδων κατάλαβε και τους έδωσε από ένα αρνί για τον κόπο τους… Όπως τους είπε.
Ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε θερμά όλους τους παριστάμενους και ιδιαίτερα την οικογένεια των κτητόρων που ανήγειραν και συντηρούν παραδειγματικά τον Ιερό Ναό του Αγ. Σπυρίδωνα στο Ζηπάρι (ο Ναός ανηγέρθη το 2006 σε οικόπεδο της οικ. Χατζηπέτρου) καθώς και όλους τους προσκυνητές (μεταξύ των οποίων και αρκετά μικρά παιδιά) στους οποίους έδωσε από μία μικρή εικόνα του Αγίου, με την ευχή να έχουν τη χάρη και την ευλογία του.
Τέλος από την κ. Άννα και την οικογένειά της, προσφέρθηκαν και φέτος -όπως κάθε χρόνο- μαζί με τον άρτο, παραδοσιακά κεράσματα σε όλους τους προσκυνητές.
Χρόνια πολλά σε όσους και όσες εορτάζουν!
