Ζιά: «Είναι θέμα χρόνου να συμβεί οτιδήποτε και μετά να τρέχουμε και να μη φτάνουμε»

Ξεχειλίζει η αγωνία αλλά και η αγανάκτηση για την κατάσταση που επικρατεί στο νησί μας την καλοκαιρινή περίοδο και αφορά στο κυκλοφοριακό και στους κινδύνους που αυτό επιφέρει για τη ζωή ανθρώπων, μέσα στη συνέντευξη που παραχώρησε στον «Σ» ο πρόεδρος του Σωματείου Οδηγών Τουριστικών Λεωφορείων Αντώνης Γκιντιζές.

Ο κ. Γκιντιζές, περιγράφει με ιδιαίτερη γλαφυρότητα το τι συμβαίνει, με τους κινδύνους που ελλοχεύουν από το όριο ταχύτητας των 50χλμ., το οποίο, όπως σημειώνει, εκτός της τεράστιας αργοπορίας προωθεί και την παραβατικότητα. Επισημαίνει δε, πως, ιδιαίτερο πλήγμα έχει επιφέρει στα τουριστικά λεωφορεία τα οποία φέρουν ταχογράφο και ελέγχονται ακόμα και για 28 ημέρες πριν. Δηλώνει πως, το Σωματείο του έχει ήδη αναθέσει την υπόθεση σε δικηγόρο προκειμένου να διερευνήσει εάν έχουν ένδικα μέτρα για να προσφύγουν στη δικαιοσύνη.

Όμως, το κυρίαρχο ζήτημα που θέτει για πολλοστή φορά, είναι η περίπτωση της Ζιάς. «Η κατάσταση όχι μόνο δεν βελτιώθηκε, αλλά έγινε πολύ – πολύ χειρότερη από ότι ήταν» δηλώνει, προσθέτοντας: «Είναι τρομακτικό αυτό που ζούμε κάθε μέρα με την επίσκεψη στη Ζιά. Είναι θέμα χρόνου να συμβεί οτιδήποτε και μετά να τρέχουμε και να μη φτάνουμε». Ιδιαίτερα σημαντική είναι η δήλωσή του ότι, εάν μέσα στον χειμώνα δήμος και περιφέρεια δεν προβούν σε έργα, την επόμενη τουριστική περίοδο ο κλάδος του θα προβεί σε κινητοποιήσεις, ακόμα και σε απεργίες. «Αν ο δήμος δεν βρει άκρη με τον χώρο στάθμευσης στη Ζιά, εάν η περιφέρεια δεν πάρει την απόφαση να μονοδρομήσει δυο δρόμους και σκέφτονται και δήμος και περιφέρεια το ψηφοθηρικό κόστος, εμείς δεν θα γίνουμε το μπαλάκι τους και το ’25. Σας διαβεβαιώνω ότι, δεν θα ξεκινήσει έτσι ήρεμα η σεζόν όπως κίνησε η περσινή. Δεν υπάρχουν άλλα όρια, δεν υπάρχουν άλλες αντοχές» δηλώνει χαρακτηριστικά.

Παράλληλα, εκφράζει την απογοήτευσή του από την μη επίλυση ζητημάτων που είχε θέσει στην έπαρχο στην αρχή της τουριστικής περιόδου. «Δεν έχει γίνει ούτε ένα από τα θέματα που θέσαμε, ακόμα και από τα μικρότερα όπως η αποψίλωση. Να σηκώσουμε κάποια δέντρα που είναι στο επαρχιακό οδικό δίκτυο να μπορούμε να περνάμε από κάτω. Ούτε αυτό έγινε. Θα συνεννοείτο με τον εργολάβο. Πέρασαν έξι μήνες, συνεννόηση με τον εργολάβο δεν υπήρξε» αναφέρει.
Δεν παραλείπει δε, να σχολιάσει για ακόμα μια φορά την έλλειψη υποδομών με την ταυτόχρονη αύξηση δωματίων για τουριστική χρήση. «Παρακολουθώ με λύπη μου να δηλώνει ένας – ένας και δει η περιφέρεια, ότι δεν μιλάμε για υπερτουρισμό.  Αν αυτό το πράγμα που ζούμε δεν είναι υπερτουρισμός, τι είναι; Η ανάπτυξη είναι;» δηλώνει, φέρνοντας ως παράδειγμα τα αδρανή υλικά που ξεφορτώνονται καθημερινά στα λιμάνια μας τα οποία θα γίνουν δωμάτια.

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Ερ: Κύριε Γκιντιζέ, τελείωσε και τούτη η τουριστική περίοδος. Μπορείτε, σε αδρές γραμμές να κάνετε έναν απολογισμό;
Α.Γ.: Όσον αφορά στην ποσότητα, θα μπορούσα να πω ότι ναι, είχε αυξητικές τάσεις σε σχέση με πέρσι. Τώρα για την ποιότητα, νομίζω ότι δεν είμαστε οι αρμόδιοι εμείς. Αυτό θα αφήσουμε να το πουν οι έχοντες επιχειρηματική σχέση με τους επισκέπτες.

Ερ: Όσον αφορά στο δικό σας τον κλάδο, τι θα λέγατε;

Α.Γ.: Κάθε χρόνο και χειρότερα είναι για εμάς. Γνωρίζετε πολύ καλά εδώ και χρόνια τα
προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως κλάδος. Να ξαναθυμίσω ότι, σε ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα, αυτό των πέντε – πεντέμισι μηνών, πρέπει να γίνει μία τεράστια μεταφορά οργανωμένων ανθρώπων που ξεπερνά το ενάμισι εκατομμύριο. Καταλαβαίνετε λοιπόν γιατί όγκο δουλειάς μιλάμε. Από κει και έπειτα, όταν αυτή η δυσκολία γίνεται κάθε χρόνο και μεγαλύτερη και όταν αυτό δεν πάει σε συνδυασμό με επίλυση επιμέρους θεμάτων που αντιμετωπίζουμε ως κλάδος, καταλαβαίνετε ότι κάθε χρόνο γίνεται το έργο και πιο δύσκολο. Να φέρω ένα παράδειγμα, τη Σέγκεν. Φέτος, αποφάσισαν οι έχοντες την ευθύνη του κράτους, να φέρουν περισσότερους επισκέπτες από απέναντι. Διευκόλυναν τη βίζα κ.λ.π. Με ποιες υποδομές όμως;
Να σας θυμίσω ότι η Σέγκεν αυτή τη στιγμή στεγάζεται από το σεισμό και έπειτα, πρόχειρα, στον αύλειο χώρο της πρώην ΔΕΗ. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, όταν κάθε χρόνο αυξάνονται οι ροές, το τι ακριβώς συμβαίνει εκεί, είτε στην αναχώρηση των επισκεπτών, είτε και στην άφιξη. Το αδιαχώρητο. Εικόνες οι οποίες δεν παραπέμπουν σε δυτική χώρα αλλά σε τριτοκοσμική. Να πω για τα προβλήματα που υπάρχουν στη Ζιά;  Όλοι θα έχετε ακούσει εδώ και δυο – τρία χρόνια το αίτημα του Σωματείου των εργαζόμενων να βρεθεί ένας χώρος στάθμευσης πριν τον οικισμό, ούτως ώστε να αποφεύγεται η κυκλοφορία μέσα από τον οικισμό.
Τι ακούμε όλα αυτά τα χρόνια; Ότι θα βρεθεί ένας χώρος, θα βρεθεί ένα χωράφι, συζητάμε, κάνουμε, ράνουμε, έχουν περάσει ήδη δυο χρόνια και η κατάσταση όχι μόνο δεν βελτιώθηκε, αλλά έγινε πολύ – πολύ χειρότερη από ότι ήταν. Πιστέψτε με, δυσκολευόμαστε πλέον να πλησιάσουμε τον οικισμό υπό αυτές τις συνθήκες. Κάναμε μία συνάντηση στην αρχή της σεζόν. Με το δήμο δεν είχαμε πολλά να πούμε, τα είπαμε και στα δικαστήρια, αφού μέσα και από εκεί διεκδικήσαμε πράγματα και όμως δεν βρήκαμε λύση. Κάναμε μια συνάντηση με την κυρία έπαρχο και της είπαμε ένα, δυο, τρία  ζητήματα. Στις δηλώσεις που κάναμε αμέσως μετά, γιατί ζήτησα η συνάντηση αυτή να καλυφθεί από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αφού μετέφερε η ίδια το καλό κλίμα, εγώ κράτησα την απαισιοδοξία μου, την επιφύλαξή μου. Δεν της άρεσε ως δήλωση εκείνη την ημέρα. Δεν έχει αλλάξει τίποτε. Δεν έχει γίνει ούτε ένα από τα θέματα που θέσαμε, ακόμα και από τα μικρότερα όπως η αποψίλωση. Να σηκώσουμε κάποια δέντρα που είναι στο επαρχιακό οδικό δίκτυο για να μπορούμε να περνάμε από κάτω. Ούτε αυτό έγινε. Θα συνεννοείτο με τον εργολάβο. Πέρασαν έξι μήνες, συνεννόηση με τον εργολάβο δεν υπήρξε.
Ζητήσαμε να μονοδρομηθεί η Ζιά. Ο ένας δρόμος ανήκει στο δήμο και ο άλλος στην περιφέρεια. Δεν ήξερε τότε τι συνέβαινε και παρουσία μου πήρε τις υπηρεσίες και τη διαβεβαίωσαν ότι ο ένας από τους δυο δρόμους που οδηγεί στον οικισμό, ανήκει στην περιφέρεια. Της είπαμε, κάντε κάτι. Ναι, μου λέει, έπρεπε να γίνει χθες. Πέρασαν εξίμισι μήνες, δεν έχει γίνει τίποτα. Αν αρχίσω να απαριθμώ ένα – ένα τα προβλήματα, θα χάσουμε και το νόημα της συνέντευξης. Το κεντρικό σημείο είναι ότι ναι, υπήρξε αύξηση, τίποτα όμως δεν έχει αλλάξει ως προς τις υποδομές του νησιού. Το μόνο που παρακολουθώ με λύπη μου να δηλώνει ένας – ένας και δει η περιφέρεια, είναι ότι δεν μιλάμε για υπερτουρισμό.  Αν αυτό το πράγμα που ζούμε δεν είναι υπερτουρισμός, τι είναι; Η ανάπτυξη είναι;
Πηγαίνετε  στο λιμάνι της Κεφάλου ή στο κεντρικό λιμάνι της Κω να δείτε πόσα αδρανή υλικά ξεφορτώνονται κάθε μέρα στο νησί. Αυτά τι είναι; Μπετόν δεν γίνονται; Για δωμάτια δεν είναι; Μονάδες δεν είναι; Γιατί; Να λειτουργήσουν οι τράπεζες,  να λειτουργήσει το κεφάλαιο, η επένδυση ως προς την ανάπτυξη του νησιού. Ξέρετε τι θα γίνει;  Σε μερικά χρόνια θα κορεστεί η Κως.
Δεν μπορεί χωρίς υποδομές να δεχόμαστε κάθε χρόνο περισσότερους. Μέχρι ένα σημείο μπορούμε να εξυπηρετήσουμε ανθρώπους, μέχρι έναν αριθμό επισκεπτών μπορούμε να εξυπηρετήσουμε όπως είμαστε τώρα. Δεν μπορεί να κάνουμε ότι δεν βλέπουμε ότι δεν  υπάρχει νερό. Να λέμε, έχουμε ένα επαρχιακό δίκτυο που κάθε χρόνο κατεβάζουμε και τα όρια ταχύτητας. Γιατί δεν το κάναμε 30 χλμ, γιατί δεν το κάνουμε 20 χλμ, να πάμε περπατώντας στο αεροδρόμιο; Θα είναι πιο ασφαλές. Τι ακριβώς κάνανε; Πήραν μια απόφαση στην περιφέρεια από κάποιον συγκοινωνιολόγο και έκαναν το επαρχιακό οδικό δίκτυο με ανώτατο όριο 50 χλμ. Έχουν καταλάβει αυτοί που πήραν την απόφαση, αν τελικά πειθαρχήσουν, ως έχουν υποχρέωση, οι πολίτες, οι οδηγοί, τι ακριβώς θα έχουν κάνει; Θα φτάσει κανείς στον προορισμό του κάτω από 2-3 ώρες; Κυκλοφοριακό κομφούζιο είναι. Αν αύριο βγούνε 100 λεωφορεία και κινούνται με 50χλμ, τι ακριβώς θα γίνει; Έχετε φανταστεί; Έχετε μπει στον προβληματισμό αυτό με τέτοια κίνηση που υπάρχει το καλοκαίρι;
Ερ: Σαφώς έχω μπει σε αυτόν τον προβληματισμό. Τηρήθηκε αυτό το όριο; Το ρωτάω διότι, η δική μου διαπίστωση είναι ότι, δεν τηρούνται τα 50 χλμ.

Α.Γ.: Άλλο αν τηρείται το όριο και άλλο αν τελικά έκανε πράξη η περιφέρεια αυτό που είχε εξαγγείλει. Να σας πω ότι όλο το καλοκαίρι δεν το έκαναν. Με το που τελείωσε ο Οκτώβριος και αποσύρθηκαν τα τουριστικά λεωφορεία, σταδιακά σε όλο το νησί μέχρι και την Κέφαλο, αντικατάστησαν τη σήμανση από 70 χλμ στα 50. Από την έξοδο της πόλης, λοιπόν, μέχρι και την Κέφαλο, το ανώτατο όριο ταχύτητα είναι 50. Προσέξτε τώρα τι γίνεται εκεί. Οι μόνοι που έχουν ταχογράφο και καλώς τον έχουν, είναι και υποχρεωμένοι να ελέγχονται για 28 μέρες πίσω, είναι  τα τουριστικά λεωφορεία και τα μεγάλα φορτηγά. Αντίθετα το ταξί, και δεν έχω κάτι με τον κλάδο, δεν υπόκειται σε έλεγχο ταχογράφου. Το τουριστικό λεωφορείο είναι αυτό που ελέγχεται και μπορεί να του ρίξει πρόστιμο, που αφορά και την εταιρεία και τον εργαζόμενο, από 1.000 έως 2.000 ευρώ.

Ερ: Σας έγινε έλεγχος με τα νέα όρια ταχύτητας;
Α.Γ.: Κάθε χρόνο γίνονται έλεγχοι από την τροχαία και καλά κάνουν και γίνονται. Θα έλεγα, ας γίνονται και πιο τακτικοί. Το θέμα είναι ότι, αυτό το ανώτατο όριο δεν μπορεί να μας αφήσει να βγάλουμε απρόσκοπτα το έργο. Το κάνει ακόμα πιο δύσκολο. Δεν έφτανε το κυκλοφοριακό, δεν έφτανε που οποιοδήποτε όχημα του νησιού από τρακτεροειδή, που είναι αυτές οι λεγόμενες γουρούνες, ποδήλατο, μηχανάκι, ΙΧ, φορτηγό, τράκτορας, γερανός… Ένα επαρχιακό δίκτυο έχουμε, ένα δρόμο έχουμε. Θα μου πείτε τι θα το κάνουμε, θα το αλλάξουμε; Όχι. Αλλά αν όλα αυτά κυκλοφορούν και συν τοις άλλοις έρχεσαι και εσύ πολιτεία και λες 50 χλμ, που γνωρίζεις πολύ καλά ότι στον συγκεκριμένο κλάδο βάζεις ακόμα πιο δύσκολα…
Ερ: Να επαναλάβω ότι, οι ερασιτέχνες οδηγοί δεν τηρούν το όριο. Τουλάχιστον οι περισσότεροι…

Α.Γ.: Αυτό είναι θέμα των ελεγκτικών μηχανισμών, στην προκειμένη περίπτωση της τροχαίας να βγει να κάνει συχνότερους ελέγχους. Θεωρώ ότι κάποιοι πειθαρχούν, κάποιοι τρέχουν λίγο παραπάνω, κάποιοι ίσως δεν το έχουν πάρει και καθόλου ακόμα είδηση. Όπως και να ‘χει, αυτό το πράγμα αυξάνει την παραβατικότητα. Δεν το συζητάμε. Δεν υπάρχει άνθρωπος που θα πρέπει να μετακινηθεί στο επαρχιακό δίκτυο να κινηθεί με 50 χλμ. Κι αν ακόμα κινηθεί με 50 χλμ. θα τον έχουν βάλει στην άκρη και όλοι οι υπόλοιποι θα έχουν φύγει με μεγαλύτερες ταχύτητες. Δεν μπορεί να εφαρμοστεί αυτό το πράγμα. Γιατί το έκαναν; Εμείς, το ‘λεγα κι από πέρσι, θα προσφύγουμε στη δικαιοσύνη αν έχουμε ένδικα μέσα να το προσβάλουμε. Περιμένω απάντηση από νομικό σύμβουλο, να δούμε την απόφαση να έχει αναρτηθεί στη διαύγεια, για να δούμε τι ακριβώς περιθώρια έχουμε προκειμένου να το προσβάλουμε ως κλάδος. Δεν μπορούμε να εξυπηρετήσουμε με αυτές τις ταχύτητες αυτό  το μεγάλο όγκο επισκεπτών. Εκ των πραγμάτων δεν γίνεται. Ή θα διπλασιαστούν τα αυτοκίνητα, τα λεωφορεία ή κάτι άλλο πρέπει να συμβεί. Πάντως αυτό που έγινε, δεν μπορεί να λειτουργήσει.
Ερ: Φαντάζεστε να διπλασιαστούν τα λεωφορεία;
Α.Γ.: Ας το φανταστούν αυτοί που πήραν αυτήν την απόφαση, γιατί να το φαντάζομαι εγώ; Εγώ απλά ανησυχώ. Ξέρετε τι μου είπε κάποιος; Ότι, όλο αυτό γίνεται για τις ασφαλιστικές εταιρείες. Από τη στιγμή που το οδικό δίκτυο έχει χαρακτηριστεί επαρχιακό, θα πρέπει να έχει χαμηλές ταχύτητες, δεν μπορεί να έχει όριο ταχύτητας πάνω από 50 χλμ. Αν, μη κακό, συμβεί ένα τροχαίο με αφαίρεση ζωής, τότε οι ασφαλιστικές εταιρείες τραβάνε την ευθύνη απέξω, γιατί έτρεχε με 70-80 χλμ.
Ερ: Και τι θα μπορούσε να είχε γίνει;

Α.Γ.: Μπορούν να παίρνονται τέτοιου είδους αποφάσεις όταν υπάρχουν και διέξοδοι. Εδώ έχουμε ένα επαρχιακό δίκτυο από το 1980 που ήρθα στο νησί, έχει πάει 2024, του έχουμε αυξήσει 60-70% την κυκλοφορία και ακόμα κοιταζόμαστε και λέμε, θέλουμε
περισσότερους, ήρθε η ανάπτυξη, θέλουμε περισσότερο κόσμο. Να τον μεταφέρουμε πώς; Να τον ποτίσουμε πώς; Να τον ηλεκτροδοτήσουμε πώς; Τι ακριβώς γίνεται με τις υποδομές;
Ερ: Σοβαρότατα ερωτήματα, αλλά απαντήσεις… Κύριε Γκιντιζέ, κατ΄ επανάληψη έχετε προτείνει την ανάγκη ενός παράλληλου δρόμου, αλλά και καμερών. Βλέπετε κάτι να γίνεται ή έστω να ξεκινά;
Α.Γ.: Απολύτως τίποτε. Μία στάσιμη κατάσταση. Δηλαδή τι να σας πω; Πέραν του ότι ηλεκτροφωτίστηκε το επαρχιακό δίκτυο και μπράβο τους, τίποτε άλλο. Τα γεφύρια παραμένουν το ίδιο, η έξοδος στο Μαρμάρι επικίνδυνη με πολλά τροχαία κάθε καλοκαίρι, στου Σταυρού το Πέραμα το ίδιο. Το μόνο που έχει γίνει είναι η αύξηση της κυκλοφορίας στο επαρχιακό οδικό δίκτυο. Έχουν αυξηθεί τα οχήματα και τα επαγγελματικά, αλλά και τα ενοικιαζόμενα. Αυτό δυσχεραίνει το έργο των τουριστικών λεωφορείων της Κω. Είναι πάρα πολύ αντίξοες οι συνθήκες, σε σημείο απόγνωσης. Ακούει εργαζόμενος τη Ζιά, και λέει «Παναγία μου, δεν με στέλνετε καλύτερα να πάω στη Θεσσαλονίκη παρά να πάω να βγω εκεί πάνω;».  Είναι τρομακτικό αυτό που ζούμε κάθε μέρα με την επίσκεψη στη Ζιά. Είναι θέμα χρόνου να συμβεί οτιδήποτε και μετά να τρέχουμε και να μη φτάνουμε. Δεν έχει γίνει απολύτως τίποτε και βλέπω στη δημοσιότητα τελευταία ότι κάποιος δρόμος, μετά από αίτημα των οδηγών, υλοποιείται κ.λ.π. Τίποτα απολύτως δεν γίνεται. Ο δρόμος της Ζιάς  παραμένει για μας, για τα τουριστικά λεωφορεία, αλλά θεωρώ και για πολλούς οδηγούς μικρότερων οχημάτων.
απροσπέλαστος. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι. Δεν σας κρύβω ότι είναι
σωρευμένος θυμός στους εργαζομένους, στα μέλη μου. Εδώ και καιρό μου λένε ότι πρέπει να πάρουμε πιο δραστικά μέτρα. Θα δούμε. Εάν τελικά οι αρχές θεωρούν ότι και το ‘25 θα βάλουν ένα κλάδο των 100 – 130 ανθρώπων να φέρει σε πέρας όλη την ανυπαρξία, όλη την ανικανότητα, δηλαδή, οτιδήποτε δεν κάνουν αυτοί, είναι γελασμένοι.
Θα κάνουμε και κινητοποιήσεις. Μπορώ να το πω ευθέως και απεργίες. Να είναι σίγουροι ότι εμείς δεν θα μείνουμε έτσι. Αν ο δήμος δεν βρει άκρη με τον χώρο στάθμευσης στη Ζιά, έχει ένα εξάμηνο μπροστά του, εάν η περιφέρεια δεν πάρει την απόφαση να μονοδρομήσει δυο δρόμους και σκέφτονται και δήμος και περιφέρεια το ψηφοθηρικό κόστος, εμείς δεν θα γίνουμε το μπαλάκι τους και το ’25. Σας διαβεβαιώνω ότι, δεν θα ξεκινήσει έτσι ήρεμα η σεζόν όπως κίνησε η περσινή. Δεν υπάρχουν άλλα όρια, δεν υπάρχουν άλλες αντοχές. Είναι ένα, δυο, τρία πράγματα που έπρεπε να γίνουν εδώ και μια δεκαετία.
Ερ: Με λίγα λόγια, δίνετε ένα περιθώριο έξι μηνών σε δήμο και περιφέρεια για να προβούν σε ενέργειες και έργα.
Α.Γ.: Πράγματα που έπρεπε να έχουν κάνει εδώ και μία δεκαετία, όπως ο χώρος στάθμευσης στη Ζιά. Εμείς πρέπει να σταθμεύουμε πριν τον οικισμό. Δεν μπορούμε να μπαίνουμε μες στα σοκάκια του οικισμού αντιθέτως κινούμενα δυο μεγάλα λεωφορεία. Δεν γίνεται. Μας ξεπερνά ως χειριστές αυτό το πράγμα. Δεν έχουμε πλέον άλλες αντοχές και ικανότητες. Δεν μπορεί να κινούνται εντός του οικισμού, σε ένα δρόμο 2,40 μ. φάρδος, αντίθετα τουριστικά λεωφορεία. Δεν γίνεται, δεν μπορεί να γίνει.
Ερ: Το θέμα είναι ότι τα λέτε χρόνια, υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που συμπορεύονται μαζί σας και όμως δεν εισακούεστε. Γιατί;

Α.Γ.: Περίμενα, ειδικά από την περιφέρεια, από την κυρία έπαρχο, να γίνει κάτι.  Δυστυχώς επαληθεύτηκε η επιφύλαξή μου. Αυτά που ζητήσαμε δεν ήτανε κάτι με κόστος. Θέληση ήθελε και αποφάσεις πολιτικές οι οποίες δεν πάρθηκαν.

Ερ: Μέσα στο χειμώνα σκέφτεστε να κάνετε νέες επαφές με δήμο και επαρχείο;

Α.Γ.: Ναι, βεβαίως και θα ξανακάνω και μάλιστα θα φωνάξω ξανά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ούτως ώστε να δεσμεύονται και απέναντι στην κοινωνία. Αυτό θα κάνω και στην επόμενη συνάντηση που θα ζητήσω και με το δήμο και με την κυρία έπαρχο.

ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

https://www.stathmosnet.gr