Η μετάβαση στο ιερό εξωκκλήσιο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου πίσω από τον Δίκαιο (προς την πλευρά της Καρδάμαινας) αρκετά πιο δύσκολη από την ανάβαση στο Δίκαιο μπορεί να είναι κουραστική είναι όμως ταυτόχρονα και συναρπαστική.
Όπως κάθε χρόνο ο π. Ιωάννης Σταυρόπουλος από την ενορία Κοιμήσεως Θεοτόκου Ζιάς και αρκετοί ευλαβείς προσκυνητές ανέβηκαν από νωρίς το απόγευμα για τον πανηγυρικό εσπερινό της εορτής.
Έψαλλε ο ιατρός και διασώστης Γιώργος Σανιδάς.
Μεγάλη γιορτή της ορθοδοξίας 26 Σεπτεμβρίου: Αρκετοί είχαν την άποψη ότι ο Ιωάννης δεν πέθανε, αλλά μετατέθηκε στην άλλη ζωή, όπως ο Ενώχ και ο Ηλίας.
Αφορμή γι’ αυτή την άποψη έδωσε το γνωστό ευαγγελικό χωρίο, Ιωάννου κα’ 22. Όμως, ο αμέσως επόμενος στίχος κα’ 23 διευκρινίζει τα πράγματα.
Η παράδοση που ασπάσθηκε η Εκκλησία μας είναι η έξης: Ο Ευαγγελιστης και επιστήθιος φίλος του Ιησού Ιωάννης ο Θεολόγος σε βαθειά γεράματα πέθανε στην Έφεσο και τάφηκε έξω απ’ αυτή.
Αλλά μετά από μερικές ήμερες, όταν οι μαθητές του επισκέφθηκαν τον τάφο, βρήκαν αυτόν κενό με μόνα τα εντάφια σπάργανα.
Η Εκκλησία μας, λοιπόν, δέχεται ότι στον αγαπημένο μαθητή του Κυρίου συνέβη ότι και με την Παναγία μητέρα Του.
Δηλαδή, ο Ιωάννης ναι μεν πέθανε και ετάφη, αλλά μετά τρεις ημέρες αναστήθηκε και μετέστη στην αιώνια ζωή, για την οποία ο ίδιος, να τί λέει σχετικά: «Ὁ ἔχων τὸν υἱὸν ἔχει τὴν ζωήν, ὁ μὴ ἔχων τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὴν ζωὴν οὐκ ἔχει» (Α’ επιστολή Ιωάννου, ε’ 12).
Εκείνος, δηλαδή, που είναι ενωμένος μέσω της πίστης με το Χριστό και τον έχει δικό του, έχει την αληθινή και αιώνια ζωή.
Εκείνος, όμως, που δεν έχει τον Υιό του Θεού, να έχει υπ’ όψιν του πως δεν έχει και την αληθινή και αιώνια ζωή.
Απολυτίκιο
Ἀπόστολε Χριστῷ τῷ Θεῷ ἠγαπηπημένε, ἐπιτάχυνον, ῥῦσαι λαὸν ἀναπολόγητον, δέχεταί σε προσπίπτοντα, ὁ ἐπιπεσόντα τῷ στήθει καταδεξάμενος· ὃν ἱκέτευε, Θεολόγε, καὶ ἐπίμονον νέφος ἐθνῶν διασκεδάσαι, αἰτούμενος ἡμῖν εἰρήνην, καὶ τὸ μέγα ἔλεος.
ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ (ΚΩΣ)
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ
 |
| το εκκλησάκι του Άη Γιάννη του Θεολόγου |
Ο θρύλος λέει πως ο Άγιος παρουσιαζόταν συχνά πυκνά στον κάμπο της Καρδάμαινας.
 |
||
| το μονοπάτι που επιλέξαμε εμείς, από το Δίκαιο κι όχι από την Καρδάμαινα |
 |
| στο δρόμο για το Θεολόγο του Βουνού |
Αξιοσημείωτο είναι ότι, ενώ η ανάβαση είναι αρκετά δύσκολη, ποτέ μα ποτέ, δεν έχει ανοίξει ούτε «μύτη» που λέμε και δεν έχει συμβεί το παραμικρό σε κανένα προσκυνητή. Τα μονοπάτια με τις βροχές και την εγκατάλειψη της γύρω περιοχής έχουν χαλάσει. Το μοναστήρι δε φαίνεται,γιατί είναι κατακόμβη και πάντα είναι χρήσιμος ένας έμπειρος συνοδοιπόρος. Οι προσκυνητές στην εορτή του ανάβουν πάνω στο βουνό φωτιά για να ζεσταθούν ή να ψήσουν πάνω στα κάρβουνα και οι συγχωριανοί τους ανάβουν φωτιά στην παραλία για να τους χαιρετήσουν.
 |
| μάντρα (για σημάδι) |
 |
|||
| Λίγο ακόμα |
Να αναφέρουμε ότι μέσα στο εκκλησάκι υπάρχουν αρκετές αγιογραφίες, που δύσκολα όμως διακρίνεις τα πρόσωπα των Αγίων που απεικονίζουν, εκτός από την παράσταση της Παναγίας και του αγίου Ιωάννη.
Κείμενο: Οι εκκλησίες της Καρδάμαινας του π. Ιωάννη Περαντωνάκη
 |
| όταν δείτε αυτό το σταυρό είστε πολύ κοντά |
