Κύριε διευθυντά
Την παλαιότερη επιστολή του κ. Κώστα Βίτκου με τίτλο «Ο Μέγας Αλέξανδρος, η θεοποίησή του, οι Αθηναίοι ρήτορες και οι επτά σύζυγοι του Φιλίππου Β΄» συνοδεύει ο περίφημος πίνακας του Ιταλού ζωγράφου και γλύπτη Giuseppe Cades, μουσείο Ερμιτάζ, Αγία Πετρούπολη, έργο του 1792 με τίτλο «Ο Μέγας Αλέξανδρος αρνείται να πιει νερό».
Ενδεχομένως πολλοί αναγνώστες να διερωτηθούν γιατί αρνείται. Επ’ αυτού ακριβώς θα μου επιτρέψετε μια σύντομη παρέμβαση που νομίζω πως μας λύνει την απορία. Ο αρχαίος Μακεδών συγγραφέας Πολύαινος (β΄ ήμισυ του 2ου μ.Χ. αιώνος) μας άφησε μία συλλογή πολεμικών ανεκδότων, στα οποία περιγράφει κυρίως στρατηγήματα περίφημων Ελλήνων και Ρωμαίων στρατηγών. Ιδού λοιπόν το υπέροχο στρατήγημα που μας διασώζει για την εγκράτεια του μεγάλου ηγέτη Αλεξάνδρου και ειδικότερα για την ποιότητα του άλλου Αλέξανδρου, του «πίσω από τον Μέγαν» όπως ευστόχως σχολιάζεται. Το παραθέτω:
«Αλέξανδρος, την άνυδρον οδεύων, αυτός τε υπό δίψους επόνει και οι Μακεδόνες. Οι δε κατάσκοποι της χώρας, εν κοίλη πέτρα σμικρόν υδάτιον ευρόντες, τούτο βαλόντες επί κράνος Αλεξάνδρω κομίζουσιν. Ο δε τη στρατιά δείξας, ως ευθυμείν χρη, φανέντος ύδατος, αυτός μη πιών εξέχεε το κράνος, πάντων ορώντων. Οι ουν Μακεδόνες αλαλάζοντες εκέλευον αυτόν ηγείσθαι της οδού, προς το δίψος ευρώστως αντέχοντες δια την του βασιλέως εγκράτειαν».
∆ιερωτώμαι, αν οι πολιτικοί ηγέτες μας που δεν ηγούνται βέβαια μιας επίλεκτης στρατιάς, αλλά ενός ολόκληρου πτωχευμένου (τη υπαιτιότητι αυτών βέβαια) λαού, έπραξαν ή διενοήθησαν ποτέ κάτι ανάλογο και φυσικά μεγάθυμο.
