ΟΛΑ ΠΙΑ ΕΧΟΥΝ ΧΑΘΕΙΚως, ένα νησί που ποτέ να κοιμηθεί δεν μπορεί.
Σκιές, άλλοτε αθόρυβες, μοναχικές, ξεγλιστρούν στο σκοτάδι,
άλλοτε πάλι μεθυσμένες και θορυβώδεις
την γαλήνη σχίζουν της νύχτας.
Σκιές, άλλοτε αθόρυβες, μοναχικές, ξεγλιστρούν στο σκοτάδι,
άλλοτε πάλι μεθυσμένες και θορυβώδεις
την γαλήνη σχίζουν της νύχτας.
Μια Κως που την ηδονή κάθε βράδυ γυρεύει.
Μια Κως που από καιρό έχω χάσει.
Μια Κως που πια μόνο πληγές μου αφήνει.
Θα φύγω με ένα αγιάτρευτο πόνο.
Πίσω μου όλα καμένα.
Και πώς τις τόσες μου μνήμες
το κουράγιο να βρω για να σβήσω;
Και πως όλους τους δικούς μου,
που για πάντα έχουν φύγει,
πώς και με ποιους να τους αντικαταστήσω;
Αύριο λουλούδια θα βάλω στους τάφους τους
και θα τους πω το μεγάλο για πάντα αντίο.
Κάποτε η Ιθάκη μου ήταν, μα από καιρό έχει τώρα χαθεί.
Αίγινα 28 – 6- 2023
Βασικα από τα σκυλιά των νεόπλουτων δεν μπορούμε να κοιμηθούμε.Εχει ο καθένας δυο-τρία στη αυλή και γαβγίζουν όλη μέρα.Ταλεπωρουν τα ζώα,τα οποία δεν ανήκουν στη φύση του νησιού και όλους εμάς.