Μια εξαιρετική συνέντευξη στον «Ερυτανικό Παλμό» παραχώρησε ο γνωστός καθηγητής και διευθυντής του Βενετοκλείου Λυκείου της Ρόδου κος Βασίλης Ζήκας, μιλώντας για τα παιδικά του χρόνια στην Ευρυτανία, τις σπουδές του στην Αθήνα αλλά και τη διαμονή του στη Ρόδο επί 30 τουλάχιστον χρόνια, την οποία χαρακτήρισε ως δεύτερή του πατρίδα.
«Από τα Δωδεκάνησα όπου ζει και εργάζεται τα τελευταία 30 χρόνια, ο Ευρυτάνας αυτής της εβδομάδας. Ο κ. Βασίλειος Ζήκας ενεργός και δυναμικός στην επαγγελματική του θητεία ως εκπαιδευτικός, αλλά κυρίως σε σχέση με τη μεγάλη του αγάπη για τον αθλητισμό, για τον οποίον μας μιλάει από τη θέση του Δ.Σ. της Ένωσης Αθλητικών Σωματείων ΣΕΓΑΣ Δωδεκανήσου.
K. Ζήκα. είστε πτυχιούχος Φυσικής Αγωγής και έχετε αναλάβει ποικίλους ρόλους ευθύνης τόσο στην εκπαίδευση όσο και σε δομές κοινωνικής προσφοράς στη Ρόδο. Θα θέλαμε να μας πείτε δυο λόγια για την προσωπική σας σταδιοδρομία, κυρίως αναφορικά με τη διοικητική σας θέση στην Ένωση Αθλητικών Σωματείων ΣΕΓΑΣ Δωδεκανήσου και στο Βενετόκλειο Λύκειο Ρόδου;
Ξεκίνησα την επαγγελματική μου σταδιοδρομία στην Αθήνα το 1988 ως καθηγητής Φυσικής Αγωγής στα σχολεία της Ανατολικής Αττικής.
Παράλληλα είχα αναλάβει καθήκοντα προπονητή στίβου στον Αθλητικό Όμιλο Φιλοθέης. Το 1993 μετακινήθηκα με τη σύζυγό μου στη Ρόδο που ήταν τόπος καταγωγής της.
Στη Ρόδο διορίστηκα στο Βενετόκλειο Λύκειο, ένα σχολείο με μεγάλη ιστορία το οποίο ιδρύθηκε από τους Έλληνες ευεργέτες αδελφούς Βενετοκλή επί τουρκικής κατοχής το 1909 με διάταγμα του Σουλτάνου και στη συνέχεια αναγνωρίστηκε από το ελληνικό κράτος ως ισότιμο σχολείο της αλλοδαπής.
Το 1912 που η Δωδεκάνησος πέρασε στην Ιταλική κατοχή, μέχρι το 1947 συνέχισε να λειτουργεί ως ελληνικό σχολείο. Από το 1948 και μετά λειτούργησε ως 6τάξιο Γυμνάσιο και στη συνέχεια ως Γυμνάσιο και Λύκειο από το οποίο αποφοίτησαν όλοι οι Δωδεκανήσιοι που έπαιξαν σημαντικό ρόλο και διέπρεψαν σε όλους τους τομείς της τοπικής και εθνικής ζωής (εθνικοί ήρωες, επιστήμονες, ευεργέτες, οικονομικοί παράγοντες, πολιτικοί κλπ).
Σε αυτό το σχολείο εργάστηκα πολύ σκληρά, το 2007 έγινα υποδιευθυντής και το 2011 διευθυντής μέχρι σήμερα. Παράλληλα εργάστηκα ως προπονητής στίβου και ανέδειξα πολλούς αθλητές και αθλήτριες, πανελληνιονίκες και μέλη των Εθνικών Ομάδων Στίβου.
Μέσα από την ιδιότητα του εκπαιδευτικού εργάστηκα για τον σχολικό Αθλητισμό και το 2010 επιλέχτηκα προϊστάμενος Φυσικής Αγωγής Δωδεκανήσου, δομή που καταργήθηκε το 2011 κατά την οικονομική κρίση.
Το 2008 μετά από πρόταση του ΣΕΓΑΣ και θεωρώντας ότι η θέση του προπονητή που κατείχα έπρεπε να περάσει στους αθλητές μου -μαθητές μου που είχαν ήδη σπουδάσει, εκλέχτηκα στο ΔΣ της Ένωσης Αθλητ. Σωματείων ΣΕΓΑΣ Δωδεκανήσου και το 2012 εκλέχτηκα πρόεδρος, θέση που κατέχω μέχρι σήμερα.
Μέσα από αυτήν την ιδιότητα όλα αυτά τα χρόνια εγώ και οι συνεργάτες μου δουλεύουμε σκληρά σε όλα τα νησιά δημιουργώντας συνθήκες και διευκολύνοντας τα Αθλητικά Σωματεία και κατ’ επέκταση τη νέα γενιά παρέχοντάς τους το αγαθό του Αθλητισμού, ανοίγοντας τους ορίζοντές τους μέσα από την αθλητική διαπαιδαγώγηση, τη συνεχή προσπάθεια και τη δημιουργία στόχων.
Πέρα από αυτό δημιουργούμε αθλητικές εκδηλώσεις μαζικές με περιεχόμενο αθλητικό, πολιτιστικό, κοινωνικό, συμμετοχικό, οικονομικό και τουριστικό όπως είναι ο Μαραθώνιος Ρόδου με τεράστια απήχηση και 3-4 χιλιάδες συμμετοχές.
Με βάση την πολυετή σας εμπειρία ως πρόεδρος στην ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ, πώς βλέπετε τη σχέση των νέων ανθρώπων με τον αθλητισμό; Ενδιαφέρεται η νεολαία να έρθει σε επαφή με αθλητικές δραστηριότητες;
Σήμερα η μεγάλη πλειοψηφία των γονέων παροτρύνουν τα παιδιά τους και τα καθοδηγούν να ασχοληθούν με κάποιο σπορ από μικρή ηλικία. Αυτό είναι μια πολύ καλή εξέλιξη που αν συνδυαστεί με δημιουργία υποδομών και συντήρηση των υπαρχόντων από τους δήμους, καλλιέργεια του υγιούς ερασιτεχνικού αναπτυξιακού Αθλητισμού από τις Αθλητικές Ομοσπονδίες, πέρα από τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής των συμπολιτών μας θα έχουμε και καλύτερα αποτελέσματα στον αγωνιστικό Αθλητισμό.
Κατάγεστε από τη Δυτική Φραγκίστα, ένα μέρος ορεινό, σε σύγκριση με τον νησιωτικό τόπο διαμονής σας, τη Ρόδο. Τι θυμάστε από τα παιδικά σας χρόνια;
Γεννήθηκα στον αγροτικό συνοικισμό Ποταμιά της Δυτικής Φραγκίστας όπου τελείωσα το Δημοτικό Σχολείο την εποχή της παρακμής της περιοχής λόγω της υποχρεωτικής μετανάστευσης των κατοίκων λόγω της δημιουργίας της τεχνητής λίμνης των Κρεμαστών.
Το σχολείο είχε πολύ λίγα παιδιά. Στην τάξη μου ήμουν πάντα μόνος. Ηλεκτρικό ρεύμα και τηλέφωνο δεν υπήρχε. Το 1973 αποφοίτησα και συνέχισα τις γυμνασιακές μου σπουδές στο Γυμνάσιο Καρπενησίου, διαμένοντας στη Μαθητική Εστία. Το 1976 μεταναστεύσαμε οικογενειακώς «ως εσωτερικοί οικονομικοί μετανάστες» στην Αθήνα.
Συγκρίνοντας τα δύο μέρη, από τη μία έχουμε ένα καταπληκτικό φυσικό περιβάλλον, ήρεμη και ήσυχη ζωή, ο κόσμος έχει μεταναστεύσει λόγω ανεργίας, για μένα όμως υπάρχουν αναμνήσεις παιδικές, ανησυχίες, σκέψεις, προσδοκίες, όνειρα.
Από την άλλη πλευρά έχουμε ένα κοσμοπολίτικο μέρος, με ομορφιές όλων των ειδών, με οικονομική ανάπτυξη, μεγάλο πληθυσμό, που δέχεται κόσμο για εργασία, δέχεται εκατομμύρια επισκέπτες και είναι μέσα στον παγκόσμιο χάρτη του τουρισμού.
Δύο τελείως διαφορετικά μέρη που το καθένα έχει τις ιδιαιτερότητές του τις ομορφιές του, τη δυναμική του, τους ανθρώπους του και ιδιαίτερα τις αξίες του. Εγώ αγαπάω και τις δύο «πατρίδες» και θα ήθελα να μοιράζω το χρόνο μου και στις δύο.
Είμαι ευγνώμων που μου δόθηκε η δυνατότητα σε ένα τόσο ξεχωριστό τόπο να δημιουργήσω μια άριστη οικογένεια και να αναπτυχθώ στον επαγγελματικό και κοινωνικό τομέα.
Έχετε επαφή με τη γενέτειρά σας και τους συντοπίτες σας;
Έχω την τύχη να επισκέπτομαι το χωριό ένα μήνα κάθε χρόνο Ιούλιο με Αύγουστο και μου δίνεται η ευκαιρία να ζω και να συναναστρέφομαι με τους παιδικούς φίλους των πέτρινων χρόνων και τους συγγενείς που πολλοί από αυτούς λείπουν στην Αμερική ή σε άλλα μέρη τον υπόλοιπο χρόνο. Επιδίωξή μου είναι να αφιερώνω μελλοντικά πιο πολύ χρόνο στο χωριό. Επίσης μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα υπάρχει συχνή επικοινωνία.
πηγή: rodiaki.gr/
