Ο 32χρονος Νίκος Βαβλάς, που ασχολείται με την ευφυή γεωργία
Συνέντευξη στη
Ροδούλα Λουλουδάκη
Άθλος! Δεν γίνονται αυτά που πέτυχε μέχρι τα 32 του ο Νίκος Βαβλάς, που ήρθε να περάσει το Πάσχα στο χωριό του την Ψίνθο, φέρνοντας μαζί τη σύζυγό του και το παιδάκι τους, για να είναι με τον Άγγελο και τη Μαρία, τους γονείς του και τον αδελφό του που φροντίζει να μου πει αμέσως γι’ αυτόν ότι είναι κι εκείνος «πολύ δυνατός»!
Με προειδοποίησαν ότι δεν λέει πολλά, κάνει! Και πώς αλλιώς θα έφευγε από τη μεγάλη πλατεία της Ψίνθου να κατακτήσει τον κόσμο, αν δεν είχε δίψα για γνώση και κότσια!
Πολλά κιλά κότσια γι’ αυτόν τον νεαρό που κέρδιζε τα χρηματικά έπαθλα και τις υποτροφίες για να βρίσκεται στα καλύτερα πανεπιστήμια στην καρδιά του Λονδίνου και να αποστέλλει drone, ώστε να μάθει πληροφορίες για την υγεία του εδάφους, στην Ολλανδία.
Μια πολύ δυνατή διαδρομή από αυτόν που έχει τα μάτια χαμηλά όταν μιλάει για τον εαυτό του και το πάει σκαλί-σκαλί, κι επομένως δεν ξέρεις πού θα φτάσει.
«Δημοτικό έκανα στην Ψίνθο, τριθέσιο τότε», μου λέει. «Η α΄ και η β΄ τάξη μόνες τους, και μετά οι άλλες δύο-δύο μαζί. Έκανα στη μικρότερη χρονιά τα μαθήματα της μεγαλύτερης και στη μεγαλύτερη τάξη έκανα της μικρότερης, για να είμαστε στην ίδια αίθουσα.
Με το διάβασμα δεν το είχα και τόσο πολύ. Άκουγα τον δάσκαλο, ήμουν προσηλωμένος σ΄ αυτόν και το ίδιο συνέχισα να κάνω σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Δεν θα καθόμουν να διαβάσω και αποφάσισα να τ΄ ακούω από αυτούς. Το βιβλίο με κούραζε και δεν μπορούσα να αποστηθίσω. Μου άρεσαν τα Μαθηματικά, πολύ η Χημεία…
Στο Γυμνάσιο ήμουν στις Καλυθιές και Λύκειο έκανα στ΄ Αφάντου που είναι το κοντινότερο στην Ψίνθο. Δεν ήμουν ο άριστος, πάντα ήμουν το πολύ ο δεύτερος στην τάξη. Γλίτωνα το απουσιολόγιο, κι αυτό ήταν το καλύτερο» (γέλια).
Πάντα με το περιβάλλον ήθελες να ασχοληθείς;
Είχα πάντα αγάπη για το περιβάλλον και δήλωσα τη Σχολή Μηχανικών Περιβάλλοντος, στα Χανιά, της Κρήτης. Άκουσα ότι τώρα έγινε Χημικών Μηχανικών του Περιβάλλοντος. Πολύ καλή σχολή και πολύ καλά τα πανεπιστήμια της Κρήτης όπως ήταν και το δικό μου στα Χανιά. Πέρασα το 2008, έκανα 10 εξάμηνα, τελείωσα το 2013, στην ώρα μου. Πάλι άκουγα πολύ. Ήξερα πως αν δεν πήγαινα στη Σχολή ν΄ ακούσω, δεν θα τα πήγαινα τόσο καλά. Έκανα τη θητεία μου στον στρατό και τον Αύγουστο του 2014, πήγα στην Αγγλία.
Για τις υποτροφίες δεν είπες και τα βραβεία που έπαιρνες!
Πήρα υποτροφία , από το Ελβετικό Ίδρυμα Limmat Stiftung, που μου έδωσε χρηματικό έπαθλο ως τον 2ο από το έτος μου στους αποφοιτήσαντες, για να κάνω μεταπτυχιακό. Είχα πάρει επίσης Βραβείο Αριστείας, στις προπτυχιακές σπουδές, από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών, Βραβείο καλών Επιδόσεων σε προπτυχιακές σπουδές στο Πολυτεχνείο Κρήτης και Βραβείο Αριστείας στις προπτυχιακές σπουδές, «Εμμανουήλ Μιχαηλάκη».
Μετά, όταν πήγα στο στρατό έψαχνα τις υποτροφίες. Έκανα αίτηση στο ίδρυμα Μποδοσάκη για να πάρω υποτροφία και την πήρα! Θυμάμαι όταν πήγα για τη συνέντευξη ήμουν από τη σκοπιά, ταλαιπωρημένος, με ρωτήσανε αν είμαι καλά, τους λέω «είμαι φαντάρος και έρχομαι από τη σκοπιά»!
Ήταν πολύ υψηλά τα στάνταρτς, μου έδωσαν χρήματα και για το κόστος του πανεπιστημίου και για τη μηνιαία μου παραμονή στο Λονδίνο. Αλλιώς εκεί δεν θα μπορούσα να πάω, τα κόστη είναι τεράστια στο εξωτερικό. Έκανα μεταπτυχιακό στο UCL στο κέντρο του Λονδίνου, ένα πολύ ισχυρό πανεπιστήμιο, όπως είναι κι αυτό του Εδιμβούργου όπου κι εκεί με δέχτηκαν και μάλιστα με υποτροφία, αλλά την απέρριψα γιατί είχα του ιδρύματος Μποδοσάκη και δεν γινόταν να πάρω κι άλλη.
Την έβγαλες με υποτροφίες και χρηματικά έπαθλα λοιπόν!
Όλο και κάτι ερχόταν κι από την Ψίνθο, από τους γονείς μου. Δεν μ’ άφησαν ποτέ. Έμενα σε φοιτητική εστία στο Λονδίνο, όπου πληρώνεις για να μείνεις. Εντάξει, μειωμένο το μπάτζετ, αλλά δεν ήμασταν για να πηγαίνουμε και σε πάρτι. Έκανα μεταπτυχιακό στη μοντελοποίηση περιβάλλοντος. Δηλαδή μαθαίνουμε πώς να χρησιμοποιούμε προγράμματα, υπολογισμούς, πώς λειτουργεί το περιβάλλον και μετά τα σενάρια σε σχέση μ’ αυτό. Τι θα γίνει αν αλλάξω κάτι σε σχέση μ’ αυτό που ισχύει. Πώς ο άνθρωπος και το περιβάλλον αλληλεπιδρούν.
Κι έτσι βρέθηκες από τη μεγάλη πλατεία της Ψίνθου στο κέντρο του κόσμου, έτσι το αισθάνθηκα εγώ το Λονδίνο, περισσότερο κι από τη Νέα Υόρκη!
Έτσι είναι. Και βρέθηκα με συμφοιτητές από την Ουρουγουάη, από Ευρώπη, Κίνα, κι από παντού στον κόσμο, κι είδα διαφορετικούς τρόπους σκέψης. Πρέπει να το ζήσει κάποιος για να παίρνει ερεθίσματα. Ασχολήθηκα με υδρολογία και με δορυφορικά δεδομένα. Με βλάστηση δηλαδή, να βλέπουμε από τους δορυφόρους πώς αναπτύσσεται το περιβάλλον. Γι’ αυτό και αργότερα, στο διδακτορικό μου, αποφάσισα να κάνω κάτι με δορυφόρους.
Μικρός έκανες τέτοια όνειρα; Πού να φτάνουν μέχρι εκεί, εννοώ.
Όχι. Πήγαινα όπως το ‘βλεπα να πηγαίνει: σκαλί-σκαλί. Έβλεπα κάθε φορά από εκεί που ήμουνα ποιο ήταν το καλύτερο που μπορούσα να κάνω. Κι έβλεπα το κόστος πόσο θα είναι. Με το που τελείωσα το μεταπτυχιακό μου τελείωσε και η υποτροφία. Είδα όμως πια άλλα πράγματα, υπήρχαν πράγματα που ήθελα να μάθω για τους δορυφόρους, μ’ άρεσε η πανεπιστημιακή ατμόσφαιρα και ήθελα να συνεχίσω με την έρευνα.
Ξεκίνησα να κάνω κάποια μικρά πρότζεκτ, στο ίδιο το πανεπιστήμιο, πάνω σε γεωγραφικά συστήματα και έκανα αίτηση στο Iνστιτούτο Υδρολογίας και Οικολογίας του Ηνωμένου Βασιλείου. Την πρώτη φορά δεν με πήραν, με πήραν τη δεύτερη και ξεκίνησα σαν ερευνητής στα υδρολογικά συστήματα, στην Αγγλία. Κάναμε για παράδειγμα ένα πρότζεκτ για ξηρασία στην Αγγλία. Ακούγεται παράλογο, αλλά έτσι προβλέπουνε και τα τελευταία χρόνια το έχουμε δει ότι χτυπάει η ξηρασία ακόμα και την Αγγλία που είναι βροχερός τόπος. Εκεί όμως δεν έχουν συστήματα ποτίσματος, βασίζονται στη βροχή.
Οι γνώσεις μου, από το πανεπιστήμιο της Κρήτης, με ωφέλησαν εκεί. Έμεινα για ένα χρόνο σ΄ αυτό το πρότζεκτ κι ήθελα να συνεχίσω ως ερευνητής και να κάνω διδακτορικό. Με ενδιέφερε ένα συγκεκριμένο διδακτορικό και με πήραν σε ένα από τα παλαιότερα Ινστιτούτα στον κόσμο. Το διδακτορικό μου το 2017 στο Ινστιτούτο… ήθελα να χρησιμοποιήσω τους καινούργιους ευρωπαϊκούς δορυφόρους για να βγάλω κάποιους δείκτες.
Από το 2014 έως το 2021 στην Αγγλία. Πώς προέκυψε η Ολλανδία;
Η Ολλανδία έχει πολύ καλά πανεπιστήμια. Άρχισα να τα ψάχνω και είδα μία θέση εργασίας στο πανεπιστήμιο Wageningen University & Research, το κορυφαίο στον κόσμο, πάνω στα γεωργικά και την αειφόρο ανάπτυξη με drone για να εξετάσουμε την υγεία του εδάφους. Τώρα πήγαινες πια με drone στο συγκεκριμένο χωράφι να σκανάρεις, για να δεις για την υγεία του εδάφους και πώς το φυτό αναπτύσσεται. Είπα «αν είναι ν΄ αλλάξω χώρα ας είναι γι αυτό…».
Έκανα τη συνέντευξη και ό,τι τους είπα ότι ήθελα να μετρήσω, το μετρούσαν ήδη αυτοί. Εκεί είπαν «θέλει ό,τι κάνουμε κι εμείς», και μου έδωσαν τη θέση! Το καλοκαίρι του 2021 σκεφτόμασταν εγώ κι η γυναίκα μου που έκανε τις ίδιες σπουδές μ’ εμένα στην Κρήτη ότι πρέπει ν’ αλλάξουμε χώρα. Βρήκε δουλειά στο Άμστερνταμ.
Σήμερα είμαι στο γκρουπ βιολογίας εδάφους στο Τμήμα Περιβάλλοντος του πανεπιστημίου. Ασχολούμαι με τα δεδομένα του drone. Επεξεργάζομαι τις φωτογραφίες, παίρνω τους δείκτες, συγκρίνω με το τι μετράω εγώ στο έδαφος και τι μου φέρνει το drone και βγάζουμε κάποιες σχέσεις.
Πώς τα καταφέρνεις σ’ αυτά τα επίπεδα, απορώ!
Εκεί αν αξίζεις η ευκαιρία σου δίνεται. Στην Ελλάδα δεν έχω ψάξει, αλλά ξέρω ότι χρειάζεσαι χρήμα για να «χτίσεις». Βλέπω ωστόσο πολλά ελληνικά πανεπιστήμια να μπαίνουν σε χρηματοδοτικά προγράμματα. Η έρευνα που θα γίνει πρέπει να σου προσφέρει χρήματα πίσω. Γνώση που θα μειώσει τα κόστη του κράτους. Είμαι περίεργος, θέλω να μάθω. Αν κάποιος μου πει «έτσι είναι», αυτό δεν με ικανοποιεί. Ρωτούσα για όλα από μικρός και έβλεπα άπειρα ντοκιμαντέρ. Και τηλεόραση με σχετικά προγράμματα και δασκάλους καλούς είχα.
Αγγλικά πού έμαθες, είχε στο χωριό τότε δάσκαλο;
Πήγαινα σε φροντιστήριο στ’ Αφάντου, έμαθα και λίγα γερμανικά. Δεν χρειάζεται να ξέρεις τη γλώσσα σε πολύ υψηλό επίπεδο. Όσο ήμουν μαθητής στη Ρόδο, είχα πάρει το lower και όταν πήγα φοιτητής στην Κρήτη είπα «θα πάρω και το proficiency». Μετά αν πας Αγγλία πολλαπλασιάζεται το πόσα μαθαίνεις. Ακόμα κι αν βρεις κάτι στην Ελλάδα, καλό είναι να βγεις και δύο χρόνια έξω, να δεις πράγματα. Και μετά εκτιμάς και τα εδώ.
Έρχεσαι στη Ρόδο!
Μία με δύο φορές το χρόνο. Στο χωριό ηρεμείς. Στο Λονδίνο τρέχεις συνεχώς. Εδώ ερχόμενος βλέπεις και λίγο «πού είσαι».
Κάνε μια πρόβλεψη για εδώ;
Ανησυχώ πάντα για το νερό, στη Ρόδο. Λέω στους γονείς μου «μην ξοδεύετε πολύ νερό, να ποτίζετε βράδυ, γιατί στο νησί είναι ό,τι νερό πέσει. Οι προβλέψεις για την Ελλάδα είναι για πιο ξηρό κλίμα. Και η βιοποικιλότητα είναι μεγάλο θέμα. Στο εξωτερικό γίνεται μεγάλη έρευνα στα έντομα.
Θα ήθελες να κάνεις κάποιο πρότζεκτ στη Ρόδο;
Γιατί όχι. Για τις ελιές ας πούμε.
Από την Ολλανδία, κοιτάει τη Ρόδο δορυφορικά. Βλέπει την κατανάλωση στο φράγμα του Γαδουρά… Πάντα βλέπει πίσω. Και πάει κάτω δεξιά, στη Ρόδο!
Πηγή: https://www.rodiaki.gr
