Η συγκινησιακή φόρτιση και οι στιγμές είναι τέτοιες που με δυσκολία προσπαθώ να γράψω δυο γραμμές για όλα αυτά τα χρόνια που συνεργαστήκαμε, με τον μακαριστό, Π. Σταύρο. Δεν είναι μόνο συγγενικός ο δεσμός που μας συνδέει.
Από την ημέρα που χειροτονήθηκε Ιερέας και διορίστηκε στην ενορία μας στην κοίμηση της Θεοτόκου προσκύνημα Αντιμάχειας, στην θέση του μακαριστού πατέρα του π.Στεφανή μέχρι το 2009 ως ιερατικός προϊστάμενος.
Είχαμε πολύ καλή συνεργασία. Δεν ήταν μια τυπική σχέση Ιερέα με ψάλτη, αλλά πολύ βαθύτερη και ουσιαστική. Αυτή παρέμεινε και στην συνέχεια, ακόμα και όταν είχαμε σπάνια τηλεφωνική επικοινωνία, θυμόμασταν με μεγάλη συγκίνηση τις ωραίες εκκλησιαστικές στιγμές που ζήσαμε μαζί, ειδικά τις ημέρες της Αγίας Σαρακοστής, με τις προηγιασμένες,τους χαιρετισμούς, και όλη την μεγάλη εβδομάδα.
Με την ωραία μελωδική φωνή του και πόσο Χαρούμενοι ήμασταν, που ερχόντουσαν άνθρωποι, από άλλες ενορίες, για να τον ακούσουν. αυτές κρατάμε ως ενθύμιο και με μεγάλη συγκίνηση σε αποχαιρετάμε αγαπητέ μας, π. Σταύρο. Να έχουμε την ευχή σου καλό παράδεισο. Τώρα θα λειτουργείτε μαζί με τον πατέρα σου, π. Στέφανο στο επουράνιο θυσιαστήριο.
Αλλά εγώ οφείλω να ζητήσω συγνώμη αν κάποιες φορές σε στεναχώρησα.
