«Κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατο», των ιστορικών κτηρίων, Οινοποιείου- ΑΒΙΚΩ – 80 ΑΔΤΕ – Αλυκής -Λινοπότη -Θερμά -Υδροβιότοπου Ψαλιδιού | Γράφει η Ξανθίππη Αγρέλλη

Κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατο, των ιστορικών κτηρίων, Οινοποιείου- ΑΒΙΚΩ  –       80 ΑΔΤΕ – Αλυκής -Λινοπότη -Θερμά -Υδροβιότοπου Ψαλιδιού.

(Γράφει η Ξανθίππη Αγρέλλη) – 19/1/2023-

Υποσχέσεις, προγράμματα, σχέδια επί χάρτου, συνεντεύξεις επί συνεντεύξεων, από όλα τα πολιτικά σχήματα και επί του θέματος, αποτέλεσμα μηδέν.

Όλα αυτά για να έχουν να λένε τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης του νησιού και να γίνονται σχόλια και διαμαρτυρίες των πολιτών, στο σύγχρονο ηλεκτρονικό καφενείο.                           (Με αφορμή την διαμαρτυρία, για την χωματερή του παλιού Οινοποιείου.)

Στην ουσία, κανένας υπεύθυνος δεν βλέπει την πραγματική φθορά και την τραγωδία, για τα ιστορικά κτήρια του νησιού και κατ’ επέκταση της χώρας μας. Παράλληλα κανείς δεν αντιλαμβάνεται, την μεγάλη ανικανότητα των πολιτικών και κυβερνώντων, να διαχειριστούν σωστά,  να διασώσουν και να αξιοποιήσουν την Δημόσια περιουσία, προς όφελος των πολιτών και του Δημοσίου συμφέροντος. Τελικά  ποιος θα νοιαστεί, για αυτά τα κτήρια κάποια στιγμή, για  να τα αλλάξει,  να τα ανακαινίσει, να τα συντηρήσει και να τα αξιοποιήσει, προς όφελος του νησιού; Ποιος  θα νοιαστεί, αυτόν τον τόπο και θα ασχοληθεί σοβαρά, αντί να κρύβει το ‘χάλι’ τους, κάτω από το χαλί της ανικανότητας; Παχυλές υποσχέσεις από παντού, για λαϊκή κατανάλωση και  προεκλογική ψηφοθηρία.            Αυτό  που ενοχλεί τους δημότες της Κω, είναι το κακό χάλι της ντροπής των πολιτικών, που εξευτελίζει το Δημόσιο και που δεν μπόρεσε, δεν μπορεί και ίσως δεν θα μπορέσει, ποτέ να αξιοποιήσει τίποτα. Μόνο  να ξεπουλά όσο, όσο,  ξέρει τα Δημόσια κτήρια.                               Η εικόνα εγκατάλειψης του παλιού θρυλικού Οινοποιείου, (έχουμε γράψει και σχετικό αφιέρωμα), είναι απαράδεκτη, ιδίως  για τους θερινούς τουρίστες και μας κάνει διεθνώς ρεζίλι.  Δεν  είναι δε πρωτόγνωρη, αφού στον Λινοπότη, στην 80 ΑΔΤΕ, στα Θερμά  και στα υπόλοιπα Δημόσια κτήματα, δυστυχώς επαναλαμβάνεται και μας εκθέτει παντού.               Το ίδιο συμβαίνει και στην υπόλοιπη Ελλάδα, βλέπε Ολυμπιακά κτήρια ή κατασχεμένα από το Δημόσιο, κτίσματα και ακίνητα. Παράδειγμα η πρώην Βασιλική περιουσία, στο Τατόι, που την τελευταία στιγμή οι μπουλντόζες προσπαθούσαν να το σώσουν, από τη ντροπή, για να μην το δυσφημίσουν οι ξένοι δημοσιογράφοι, οι Ευρωπαίοι Βασιλείς και οι λοιποί επίσημοι.  Ωστόσο  μαθαίνουμε, πως πριν την Βασιλική ταφή και μετά την ταφή, μερικοί  ξένοι δημοσιογράφοι, ‘τρύπωσαν’ στο ερειπωμένο παλιό Παλάτι και έβγαλαν κρυφά  φωτογραφίες, της ερήμωσης και της ντροπής. Φυσικά,  εδώ και χρόνια λένε πως θα το ξαναφτιάξουν, μαζί με την οικονομική  βοήθεια από τα Ευρωπαϊκά κονδύλια.

Δυστυχώς  παντού και πάντα, η απόλυτη αδιαφορία στη Δημόσια ακίνητη περιουσία, αφού ένα Κράτος, δεν μπορεί τίποτα να αξιοποιήσει σωστά και αφήνει ό, τι πλούτο ή κτήριο έρθει στα χέρια του  να ρημάζει ή  τρέχει την τελευταία στιγμή, για να περισώσει    ό, τι σώζεται.   Ένα   Κράτος, που διχάζει με την αδιαφορία και την ασυνέπεια του, τους πολίτες, χωρίς να βλέπει τη ζοφερή πραγματικότητα. Σε  όλα τα Κράτη του κόσμου, έχουν αξιοποιήσει τα Κάστρα, τα παλιά  Παλάτια και τα Ιστορικά τους κτίρια, σε αρμονική συνεργασία, με την αρμόδια Αρχαιολογική Υπηρεσία,  ώστε αυτά να γίνουν πηγή εσόδων από τον τουρισμό. Υπάρχουν  Δημόσια κτίρια στο νησί μας,  που διηγούνται το ιστορικό παρελθόν, τον τρόπο ζωής και επιβίωσης των κατοίκων, καθώς επίσης  της οικονομική ανθηρή  δραστηριότητα, την  εξουσία και την κοινωνική προσφορά του τόπου μας.                 Δυστυχώς όμως,  τα αφήσαμε στην μοίρα τους να καταστρέφονται, στην ανηλεή φθορά του χρόνου και στους βανδαλισμούς των επιτήδειων. Γιατί   να μην έχει περίσσια έσοδα ο Δήμος και το Κράτος, όταν μπορεί να φτιάξει αυτά τα κτίρια και με την συνδρομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης;  Αντίθετα   φορολογεί  σκληρά και ξεζουμίζει, τον Έλληνα πολίτη. Παράλληλα  οι πολιτικοί κυβερνώντες, εγκαταλείπουν κτήρια μεγίστης αξίας και αφού ρημάξουν, τα ξεπουλούν ή τα νοικιάζουν, στα ξενόφερτα, αρπακτικά κοράκια, για να καυχώνται μετέπειτα, ότι επέτυχαν την πιο καλή και ποιο συμφέρουσα συμφωνία.          Τον  κόσμο δεν τον ενδιαφέρει σε πιο Υπουργείο, Περιφέρεια, Δήμο, ή Αρχαιολογική Υπηρεσία, ανήκει η Δημόσια, ακίνητη περιουσία του λαού. Τον  ενδιαφέρει να μην φθείρεται και εξαφανίζεται, μαζί με το πολύτιμο αρχείο και το ιστορικό παρελθόν του τόπου του. Καιρός  να αφυπνιστούμε πολιτικοί και υπεύθυνοι, στις Δημόσιες θέσεις, ώστε να παραδώσουμε στα παιδιά μας, την ιστορία μας γραμμένη πάνω στην αξιοποίηση αυτών των Δημόσιων κτηρίων. Φυσικά  θα ακούσουμε και πάλι, πάρα πολλές προεκλογικές, ψηφοθηρικές υποσχέσεις.   Αλλά  ας κρατάμε μικρό καλάθι, γιατί τα κεράσια εκτός από λίγα, είναι και πολύ σάπια.

Ξανθίππη Αγρέλλη