Γράφει η κ. Αικατερίνη Σώκιαλη 
Ο ΕΡΧΌΜΕΝΟΣ
Έλα Θεέ μας. Μην καθυστερείς άλλο. Το υποσχέθηκες τότε στους πρωτόπλαστους, Αδάμ και Εύα. Έχουν περάσει αιώνες. Συγχώρα μας και σώσε μας. Πιστέψαμε σε ψεύτικους θεούς. Φύγαμε από κοντά Σου, εσένα τον Δημιουργό μας, τον Πλάστη μας, τον Κυβερνήτη μας, τον Κύριο της ιστορίας.
Και ο μακρόθυμος και πολυεύσπλαχνος Πατέρας, άκουσε την απελπισμένη φωνή του παιδιού του και ήρθε. Σιωπηλά, αθόρυβα μέσα στη βαρυχειμωνιά, στην φάτνη των αλόγων, τα μόνα ζωάκια που τον φιλοξένησαν και οι ξάγρυπνοι για τα πρόβατα τους ποιμένες, που ταπεινά πρώτοι Τον προσκύνησαν. Κανένας δεν πήρε είδηση το κοσμοϊστορικό γεγονός, τον ερχομό Του.
Μήπως ξαναζούμε την εποχή εκείνη; μήπως πιστέψαμε και εμείς ότι δεν υπάρχεις Θεέ μου; ότι η φάτνη και ο Σταυρός σου είναι Μύθος;
Αφού και εμείς είμαστε πάνσοφοι και παντοδύναμοι. Φτιάξαμε τόσα. Ανεβήκαμε στο φεγγάρι. Οι δικοί σου νόμοι, το Ευαγγέλιο, η εκκλησία, είναι για άλλες εποχές. Τώρα χτίσαμε άλλους ναούς, νομοθετούμε άλλους δικούς μας νόμους. Δεν σε χρειαζόμαστε.
Φτιάχνοντας τότε τον Τιτανικό, έλεγαν υπερήφανα και εγωιστικά: <τέτοιο υπερσύγχρονο καράβι ούτε ο Θεός δεν μπορεί να του βουλιάξει>. Και να στο πρώτο του παρθενικό ταξίδι, βρέθηκε 4 χιλιόμετρα κάτω από την παγωμένη θάλασσα, παίρνοντας μαζί του και περισσότερους από χίλιους πεντακόσιους επιβάτες.
Τώρα ένας αόρατος Ίος κάτι εκατομμυριοστό του χιλιοστού σε μέγεθος μας ξύπνησε.
Πάλι κάποιες φωνές φωνάζουν: Θεέ Πατέρα μας, συγχώρα μας. Άφησε τον ουρανό και έλα τώρα. Σώσε μας από την κατρακύλα. Βυθιστήκαμε στη διαφθορά. Χάσαμε την γαλήνη, την ειρήνη, την αληθινή χαρά. Ζούμε στο φόβο και την απελπισία.
Και η φωνή Του αυστηρή και γλυκιά. Ελεγκτική και εύσπλαχνη. Εδώ είμαι. Μαζί σας πάντοτε. Είμαι ο ερχόμενος διαρκώς. Δεν θα έρθω μόνο μία φορά στο τέλος του κόσμου. Εκείνη θα είναι η τελική μου δοξασμένη φανέρωση. Τότε που θα κρίνω τα σύμπαντα.
Αλλά τώρα έρχομαι κάθε ημέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή. Μην απογοητεύεστε. Δεν είστε μόνοι και αβοήθητοι. εγώ το Α και το Ω, ο πρώτος και ο έσχατος, η αρχή και το τέλος όλων, πάντα δίπλα σας.
Τι μεγάλη, τι συγκινητική πού είναι η ευσπλαχνία του Κυρίου μας!
Ας καθαρίσουμε με μετάνοια και εξομολόγηση το βάθος της ψυχής μας, ας το στολίσουμε με αρετές, για να γίνει φάτνη του νεογέννητου Χριστού, αλλά του Μεγάλου Βασιλέα του κόσμου, και για δώρο, ας του προσφέρουμε τις αμαρτίες μας. Αυτό το δώρο ζήτησε από τον Άγιο Ιερώνυμο, στην σκέψη τι να προσφέρει, στον μεγάλο ευεργέτη Χριστό.
Λοιπόν στα δικά μας χέρια βρίσκεται τελικά, η ανόρθωση μας, η σωτηρία.
Ο καθένας ας αναλάβει ενώπιον του Θεού τις ευθύνες του.
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα!
- Αικατερίνη Σώκιαλη
Ευτυχώς που υπάρχουν φωνές σαν κ εσάς κυρία Σωκιαλη ,γιατί η κοινωνία μας έχει ξεχάσει ότι υπάρχει Θεός ,νομίζω τας ότι είναι κάτι από το παρελθόν ξεπερασμένο . Ούτε από εντολές γνωρίζουν ούτε κανόνες ,κ ακόμα χειρότερα ,δεν πιστεύουν ότι υπάρχει τιμωρία ,όχι από τον Θεό αλλά από την ίδια την αμαρτία που κάνουμε ,αυτή ξεπληρώνουμε .Αυτά τους φαίνονται απόκοσμα μακρινά απίστευτα ,κ ενώ υπάρχουν τα Ιεροσόλυμα με το Άγιο φως που μαρτυρά Χριστό τον αληθινό Θεό ,το Άγιον όρος με δεκάδες αγίους ,τίποτα δεν μπορεί να τους ξυπνήσει .Ίσως φταίμε κ εμείς οι γονείς μήπως κάτι δεν κάναμε σωστά ,γιατί οι προηγούμενες γενιές ήταν καλύτερες από εμάς σήμερα . Καλά Χριστούγεννα .