Σε μια πρώτη ανάγνωση της πολιτικής πραγματικότητας, θα παρατηρήσει κανείς πως η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στη ΔΕΘ, ήταν μια «επίθεση» στα ταμεία.

Μέσα, από αυτή την «επίθεση», εμφανίζεται ένα βαθύτερο πρόβλημα στον τρόπο άσκησης πολιτικής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο κύριος Τσίπρας, δεν μας εξέπληξε καθόλου, εμφανίστηκε ως ο Σωτήρας της χώρας, που θα καταφέρει με ένα ακόμα «Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης», να πάει την Ελλάδα μπροστά.

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά, το νέο «Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης», αποτελεί μια ανερμάτιστη και ακατάσχετη παροχολογία, δίχως σχέδιο, χωρίς κοστολόγηση και το χειρότερο, δίχως ίχνος ντροπής απέναντι στους Έλληνες και τις Ελληνίδες.

Και μέσα από την εξαγγελία του στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, προκύπτει το μείζον πρόβλημα της Αριστεράς αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ.

Είθισται, η Αριστερά να προσπαθεί να κερδίσει τους αντιπάλους της, μέσω αφηγημάτων. Αφηγήματα, όπως αυτά που ο ελληνικός λαός έζησε το 2015, η περίφημη κατάργηση των μέτρων του μνημονίου «με έναν νόμο και ένα άρθρο». Τώρα, πλέον το αφήγημα είναι μια συνεχής παροχολογία, επικίνδυνη που απλά προσπαθεί να πείσει τον ελληνικό λαό. Για καλή μας τύχη, όμως, αυτό που δεν έχει καταλάβει ο κ. Τσίπρας και η παρέα του, είναι πως ο ελληνικός λαός, δεν πιστεύει πως αν καταφέρει να έρθει στην εξουσία θα δώσει όλα αυτά που υποσχέθηκε, γιατί ο ίδιος ήταν αυτός που απέτυχε να εκπληρώσει τις υποσχέσεις του, όταν του δόθηκε η ευκαιρία.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στις ερχόμενες εκλογές θα κινηθεί με συνέπεια, συνέχεια και σταθερότητα.

Συνέπεια ως προς τις αρχές, τα ιδανικά και τους στόχους της. Συνέχεια ως προς αυτό που ξεκίνησε πριν 3μιση χρόνια και σταθερότητα, τόσο πολιτική όσο και εθνική.

Διότι, μπορεί οι άξονες του πολιτικού προγράμματος, που εξήγγειλε στη ΔΕΘ, ο κ. Τσίπρας να προσέφερε μια επαναστατική και ανατρεπτική ηδονή στους ομοϊδεάτες του, όμως για ακόμα μια φορά εμφάνισε τις εθνολαϊκιστικές του αντιλήψεις.

Δεν είναι για τον ΣΥΡΙΖΑ, η τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο μας, εθνικό ζήτημα; Η καλύτερα, δεν είναι ζήτημα εθνικής ασφάλειας;

Δεν είναι για το ΣΥΡΙΖΑ, σημαντική η προστασία των συνόρων μας και η θωράκιση της χώρας; Καταλήγουμε, λοιπόν, στο συμπέρασμα, πως το μόνο ζητούμενο για το ΣΥΡΙΖΑ, στις επερχόμενες εκλογές, είναι πως θα καταφέρει να χτίσει το αφήγημά του.

Οι επόμενες εκλογές, δεν έχουν μόνο ένα διακύβευμα, αλλά τρία. Εθνική ασφάλεια ή Εθνική ανασφάλεια; Οικονομική ανάπτυξη και κοινωνική πολιτική με συνέπεια, συνέχεια και σταθερότητα ή λαϊκίστικη παροχολογία χωρίς αντίκρυσμα; Ισχυρή κυβέρνηση ή πολιτικές τερατογενέσεις;