Κάποιος βοήθησε κάποιον να μετανοήσει και να έρθει στον Χριστιανισμό και από τότε έγινε εκείνος ένας θερμός πιστός. Ωστόσο έπεσε ο ίδιος σε ένα μεγάλο θανάσιμο αμάρτημα και όταν πέθανε κολάστηκε. Μετά από κάποια χρόνια πέθανε και εκείνος που ελεήθηκε, ο οποίος πήγε στον παράδεισο.
Ο ελεημένος αδελφός στον παράδεισο, δεν βρήκε εκείνον που τον έβαλε στον Χριστιανισμό. Του φάνηκε τόσο παράξενο, αυτός να έχει σωθεί και η ”γέφυρα” της σωτηρίας του, να μην έχει σωθεί.
Ρώτησε λοιπόν τον Κύριο:
– Κύριε που είναι ο σωτήρας μου; Εσύ είσαι ο πραγματικός μου Σωτήρας, αλλά εκείνος που με έστειλε σε Σένα, που είναι; Πώς εγώ να βρίσκομαι εδώ και εκείνος εκεί (στην κόλαση); Να πάω και εγώ εκεί!
Και λέγεται, ότι αυτό τόσο συγκίνησε τον Κύριο, που έδωσε εντολή να του χαριστεί το θανάσιμο αμάρτημα που είχε υπεπέσει εκείνος και να τον φέρει και εκείνον στον παράδεισο.
Νικήθηκε η δικαιοσύνη του Θεού σε στιγμή κριτηρίου. Να γνωρίζετε, ότι αυτούς που έχουμε βοηθήσει και ελεήσει, θα είναι για εμάς μάρτυρες υπερασπίσεως εν ώρα κρίσεως.
Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας(✞ 13 Φεβρουαρίου 1982)
πηγή: agiospatrokosmas.gr/
