Γράφει
Pοδούλα Λουλουδάκη
Τους έβλεπα να κουβεντιάζουν, να μαζεύονται, να κάνουν αστεία, να πειράζονται… Μια παρέα πολιτική που έβραζε, γιατί το καλούσαν τα γεγονότα, κι όλοι ήταν έντονες προσωπικότητες, με αρχηγό το Σίμο, πληθωρικό και αγέρωχο, να δίνει τον τόνο, να επιπλήττει, να λέει ανέκδοτα.
«Ήταν δύο οι πολιτικές παρέες τότε, μου λέει, ο Μανόλης Κουνάκης: η μία φιλικά προσκείμενη στον Τάσο Καραμάριο και η άλλη στον Αριστοτέλη Παυλίδη. Από το 1985 και ύστερα λοιπόν στη μία από τις δύο παρέες ήταν τακτικά μέλη: ο Σίμος Παρασκευάς, η Ελένη Παππά, ο Γιώργος Τσοπανάκης, ο Χατζής Χατζηευθυμίου… Αργότερα προστέθηκαν κι άλλοι».
Όμως, μετά απουσίες στα μητρώα σημειώθηκαν! Πρώτα ο Γιώργος Τσοπανάκης, μετά ο ίδιος ο Τάσος Καραμάριος κι ο Γιάννης Σάββενας, ενώ ο Χατζής Χατζηευθυμίου αρρώστησε και τον περιμένουν να επιστρέψει. Μίκρυνε η παρέα του “Five Stars”, η οποία κατά καιρούς έκανε τις βόλτες της και κατέληγε στο «Καβαλιέρε», τα μεσημέρια, να θυμάται τα παλιά, να σχολιάζει τα καινούργια. Δεν ήθελε να εκφωνηθούν επικήδειοι λόγοι στην κηδεία του ο Σίμος, τους το παρήγγειλε, δεν ήθελε αγιογραφίες. Για τη θρυλική παρέα όμως γιατί να μη θέλει να μιλήσουν…
Εσείς δεν ήσασταν στην παρέα, κ. Κουνάκη, εκείνες τις πρώτες εποχές της;
Εγώ ήμουν απ’ έξω, παρατηρητής. Εντάχθηκα στη Νέα Δημοκρατία κατόπιν προσκλήσεως του Σίμου Παρασκευά, το 1982-83, προέδρου τότε της ΝΟΔΕ, επ’ ευκαιρία των εκλογών του Οικονομικού Επιμελητηρίου, του οποίου ήμουν μέλος και δεν υπήρχαν ενδιαφερόμενοι να εκτεθούν ως υποψήφιοι, με την παράταξη της Νέας Δημοκρατίας. Όλα τα σκίαζε η φοβέρα. Αργότερα, μου έλεγε ο Σίμος, «απ’ όσους κι απ’ όσες κάλεσα τότε να ενταχτούν ως στελέχη, μόνον εσύ φτούρισες».
Πού βρισκόσασταν και ποιοι προστέθηκαν ακόμα;
Η παρέα, είχε ως ορμητήριο την καφετέρια “Five Stars”, που σήμερα είναι σούπερ μάρκετ, κάπου πίσω από το Δημαρχείο, απέναντι από το ελληνικό προξενείο, επί Ιταλίας. Στη συνέχεια, πλαισιώθηκε από το Γιώργο Χαραλαμπόπουλο τον πρώην Νομάρχη και τη Μαρουλίτσα Βενετοκλή. Εντάχθηκε επίσης ο δικηγόρος Γιάννης Σάββενας που τον χάσαμε, ο Σταύρος Καμπουράκης, διευθυντής στο ξενοδοχείο «Φιλέρημος», η Κατίνα Ξάνθη και τελευταίος εγώ. Αυτός ήταν ο σκληρός πυρήνας της παρέας. Κατά καιρούς βέβαια είχε παρεισφρήσει ο Γιάννης Μαχαιρίδης, ο Γρηγόρης Μοράρης και άλλοι. Βρισκόμασταν σχεδόν καθημερινά γύρω στις 11 με 12 το μεσημεράκι και με διαρροές και πηγαινέλα, μπορεί να έβρισκες πολλούς εκεί ακόμα και γύρω στις δύο με τρεις το μεσημέρι. Καλές στιγμές των συναντήσεων ήταν αυτές που η Ελένη Παππά έφερνε τις σπεσιαλιτέ της να μας φιλέψει κι έφερνα κι εγώ σούμα από τον Έμπωνα.
Τι λέγατε τόσες μέρες, τόσες ώρες…
Το ρεπερτόριο ήταν ποικίλο. Κυριαρχούσε το πολιτικό, αλλά είχαμε και το… κοινωνικό σχόλιο και το ερωτικό… Είχαμε τα ανέκδοτα του Σίμου Παρασκευά ο οποίος τα χρωμάτιζε υπέροχα άλλοτε με Αφαντενή προφορά, άλλοτε με Καλύμνικη, είχε μεγάλη γκάμα.
Μιλήστε μου για το Σίμο, ήταν πληθωρικός και ευμετάβλητος!
Ο Σίμος ήταν ο πρωταγωνιστής της παρέας, αυτός που έδινε τον τόνο, το χρώμα. Ήταν μια αντιφατική προσωπικότητα. Φαινόταν ότι έκανε πλάκα, αλλά μιλούσε πολύ σοβαρά και ήταν πολύ σοβαρός, με επάρκεια και απόψεις. Την ίδια στιγμή μπορούσε να πει το αστείο του, το ανέκδοτό του, το ερωτικό του. Ήταν κυκλοθυμικός. Μπορούσε να θυμώσει και να γελάσει την άλλη στιγμή, είχε αδυναμία στο ασθενές φύλο… Ήταν μια ξεχωριστή προσωπικότητα.
Ο Χατζής Χατζηευθυμίου πώς είναι σήμερα, μετά την περιπέτεια της υγείας του;
Είναι καλύτερα. Βελτιώθηκε η κίνησή του, η ομιλία του, το μυαλό του ποτέ δεν έπαψε να λειτουργεί γρήγορα. Τον περιμένουμε. Και να σκεφτείτε ότι ο Χατζής πρόσεχε τη διατροφή του, ήταν εγκρατής, δεν κάπνιζε… Μετά το εγκεφαλικό επεισόδιο που έπαθε ο Χατζής, δεν πιστεύω τίποτα πια από τα περί υγιεινής διατροφής. Κι ο Σίμος πρόσεχε πολύ τη διατροφή του. Μου έλεγε: «ρε, τρως χύμα, σαν γουρούνι»… και του ‘λεγα «έ, ας πεθάνω ευχαριστημένος…».
Πολύ νέος, χάθηκε ο Γιώργος Τσοπανάκης!
Ο χαμός του Γιώργου Τσοπανάκη, ήταν μια απώλεια για τη Ρόδο. Είχε μέλλον πολιτικό. Ήταν μια πολιτική προσωπικότητα, πρώτης γραμμής. Αν δεν έφευγε, θα ήταν σήμερα βουλευτής ή δήμαρχος. Κάτι θα ήτανε.
Η παρέα έχασε μέλη της και για άλλους λόγους;
Ο Γιώργος Χαραλαμπόπουλος, βγαίνει μόνο τα βραδάκια και παίζει το ταβλάκι του, στην παρέα της ημέρας δεν έρχεται πια. Ο Χαραλαμπόπουλος, φημιζόταν για τη δυνατή του μνήμη. Θυμάται πρόσωπα, καταστάσεις, γεγονότα, ημερομηνίες… Ήταν μέσα στο γίγνεσθαι και είναι γνώστης πολλών πραγμάτων.
Αλλάξατε όμως στέκια όλα αυτά τα χρόνια, κάνατε τις βόλτες σας!
Φύγαμε από το “Five Stars” και πήγαμε σε άλλη καφετέρια, διπλανή. Μετά σε άλλη… Είχαμε έναν ζωηρό στην παρέα, διαφωνούσε με το μαγαζί, φεύγαμε όλη η παρέα πηγαίναμε σε άλλο. Κάποια στιγμή επιστρέψαμε στο “Five Stars” μετά φεύγουμε κι απ’ αυτό, κι ερχόμαστε στο «Καβαλιέρε» οι εναπομείναντες.
Ποιοι είσαστε σήμερα;
Ο Σταύρος Καμπουράκης, η Ελένη Παππά, η Κατίνα Ξάνθη, η Μαρουλίτσα Βενετοκλή, ο υποφαινόμενος κι έχει προστεθεί κι ο Κώστας Παπασταματίου και ο Μιχάλης Γεωργαλής ο οποίος μέχρι πρότινος ερχόταν σποραδικά στην παρέα.
Κάποτε ήταν πιο αθώα τα πράγματα κι οι προθέσεις αγνές;
Δεν υπήρχαν κινητά, δεν υπήρχε facebook κι ήταν μεγάλη ανάγκη η επικοινωνία, δια ζώσης. Τώρα είναι αλλιώς. Μια μέρα είπα σε μία κοπελίτσα που ασχολιόταν επί ώρα μόνο με το κινητό της: «κορίτσι μου, εδώ μέσα την ευτυχία δεν τη βρίσκεις, άδικα παιδεύεσαι…».
Εσείς που χάσατε και φίλους και τη σύζυγό σας τη Ρίτα, πού καταλήξατε; Τι είναι ο άνθρωπος τελικά;
Η Ρίτα, με πήρε τηλέφωνο για να μου πει ότι οι εξετάσεις της «κάτι έδειξαν», σε ώρα που η παρέα ήταν σχεδόν σε ολομέλεια. Και τότε ξεκίνησαν οι άλλοι να με παρηγορούν και να μου λένε: «μην ανησυχείς, δεν θα είναι κάτι σοβαρό…». Και ήτανε! Σ’ αυτό που με ρωτήσατε τώρα: Τη δεκαετία του ‘50, μικρό παιδάκι στο καφενείο του πατέρα μου, οι γέροι, όπως τους έλεγα εγώ τότε, έλεγαν πολλά ενδιαφέροντα πράγματα, κι έμαθα κοντά τους. Ρωτήσαν τότε ένα γέρο «τι είναι ο άνθρωπος», και είπε: «ένα τσιγάρο είναι, που ο καπνός πάει πάνω, η στάχτη πάει στο χώμα…». Αυτό είναι ο άνθρωπος.
Πηγή: https://www.rodiaki.gr
