ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΤΑ ΝΙΑΤΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΛΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ …………………..Το ταξίδι έχει σημασία, τελικά, και όχι ο προορισμός. Και το ταξίδι ήταν συναρπαστικό. Προσέφερε πικρίες, πολλές απογοητεύσεις, αλλά και υπέροχες μοναδικές στιγμές, που κανένα άλλο επάγγελμα-λειτούργημα δεν προσφέρει.
Πέρασαν 45 χρόνια από εκείνο το φθινοπωρινό πρωινό του 1974 (7-9-74), που 210 νέοι , από κάθε γωνιά της Ελλάδας, συγκεντρώθηκαν μπροστά στη Μεγάλη Πύλη της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, στο πεδίο του Αρεως, εκεί που σήμερα είναι τα δικαστήρια. Ηταν οι επιτυχόντες στις εισαγωγικές εξετάσεις, οι νέοι Ευέλπιδες, που μετά από τέσσερα χρόνια στρατιωτικής και ακαδημαϊκής εκπαίδευσης θα εντάσσονταν σε θέσεις ευθύνης στη στρατιωτική ιεραρχία. Ταραγμένα χρόνια, δύσκολες εποχές ……αλλα και χρόνια δημιουργικά και παραγωγικά……και βέβαια νοσταλγούμε………. «ΝΑ`ΣΑΝ ΤΑ ΝΙΑΤΑ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ…»
ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ. ΝΑ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΜΑΣ, ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ.
ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΟΜΟΡΦΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΣΑΡΕΣΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΜΕ .
ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΠΡΟΩΡΑ ΑΦΗΣΑΝ ΤΟΝ ΜΑΤΑΙΟ ΑΥΤΟ ΚΟΣΜΟ .
