«Δούλος» ή «Υιός» του Δημιουργού;
Ο Χριστός μας αποκαλεί Υιούς Του Ιδίου Πατέρα «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς…», αποδίδοντας μας όμως, ταυτόχρονα και την ευθύνη των πράξεών μας έναντι του Πατρός.
Όπως πχ. βάση της «Παραβολής του σπορέα», θα «θερίζουμε» από την γη μας ότι «σπέρνουμε» επ’ αυτής!
Ο δε «Ιεχωβάς» με το Δευτερονόμιον του,
ο Αλλάχ με την διδασκαλία και τα έργα του μοναδικού του προφήτη επί γης,
καθώς και ο Εωσφόρος με τα πρότυπα του «ΜΑΤΣ» και του «Σατάν»,
προωθούν τα χαρακτηριστικά του «πιστού δούλου» κοινώς σκλάβου!
Άλλο να είσαι «Σκλάβος» του Δημιουργού σου και άλλο να είσαι «ΥIΌΣ» Του, με ελεύθερη και υπεύθυνη βούληση (Παραβολή του ασώτου υιού)!
Τι τον ενδιαφέρει τώρα τον «Σκλάβο» αν το «Αφεντικό» του τον λένε «Ιεχωβά» ή «Αλλάχ» ή «Εωσφόρο» ή «ΜΑΤΣ» ή «Σατάν» ή «666» ή «διάβολο μαύρο»;
Μήπως ενοχλεί η διδασκαλία του Χριστού και για αυτό βαλθήκανε κάποιοι να μας εξισλαμίσουνε πληθυσμιακά για να μας επιβάλουνε την δουλοπρέπεια της σαρίας «δημοκρατικότατα»;
Μήπως σε αυτό συμβάλουμε και εμείς με τον τρόπο μας,
μέσω της παθητικής μας στάσης αφενός και αφετέρου μέσω πχ. της αποσιώπησης των προφητειών των Σιβυλλών, των πανάρχαιων προφητειών του «Ευρωπαϊκού Πνεύματος» (βλέπε μεταξύ άλλων «Ποιές ήταν οι Σίβυλλες;…» https://karavaki.wordpress.
Όταν η ελληνομαθής Αγία Αικατερίνη στην απολογία της,
αντιμέτωπη ενώπιων 150 αντιφρονούντων δημίων-δικαστών,
αναφέρθηκε στις προφητείες των Σιβυλλών τους μετέτρεψε,
έως και σε Ιερομάρτυρες υπέρ του Χριστού (με ότι αυτό συνεπάγεται)!
Κωνσταντίνος Λαμπριανίδης
(Διδάκτωρ Ιατρικής και Καθηγητής Φυσικής Αγωγής, Τηλ:6944533440)
η Σίβυλλα συγκλονίζει με τις προφητείες της γι’ αυτά που θα διδάξει ο Χριστός:
«…αγνός γαρ Χριστός τούτοις τα δίκαια βραβεύσει
και δοκίμους στέψει, αυτάρ θέμα μάρτυσι δώσει
αθάνατον άχρι και θανάτου τον αγώνα ποιούσιν.
παρθενικοίς δέ δραμούσι καλώς άφθαρτον άεθλον
δώσει του θέματος και τοις τα δίκαια νέμουσιν
ανθρώποις πάσίν τε και έθνεσιν αλλοδαποίσιν
τοις οσίως ζώουσι θεόν θ’ ένα γινώσκουσιν.
οι δ’ αγαπώσι γάμον τε γαμοκλοπιών τ’ απέχονται,
δώσει πλούσια δώρα, αιώνιον ελπίδα και τοις
πασά τε γαρ ψυχή μερόπων θεού εστι χάρισμα,
κου θέμις ανθρώποις την άλγεσι πάσι μιαίνειν.»