Ο γνωστός λαϊκός τραγουδιστής μιλά για την απώλεια που του στοίχισε και με ειλικρίνεια λέει ότι δεν έχει νιώσει ποτέ σταρ
Από τον
ΝΙΚΟ ΝΙΚΟΛΙΖΑ
Ο Αντύπας έχει γνωρίσει μεγάλη δόξα στη 45χρονη καριέρα του. Οι εκατοντάδες χιλιάδες πωλήσεις δίσκων του αντιπροσωπεύονται από πλήθος χρυσών και πλατινένιων, που είναι κρεμασμένοι στους τοίχους του σαλονιού του.
Το φανατικό κοινό του τον ακολουθεί πάντα και κάθε φορά ανανεώνεται, μια και οι συνεργασίες του με νέους καλλιτέχνες τού δίνουν το έναυσμα για να συνεχίσει.
Σε ένα διάλειμμα από τις εμφανίσεις του στο κέντρο Βοτανικός, όπου συνεργάζεται με τον Μάκη Δημάκη, τον Βασίλη Δήμα και τη Ραλλία Χρηστίδου, ο Αντύπας μιλάει για όλα τα κεφάλαια της ζωής του, λίγο προτού η σύζυγός του Στέλλα αρχίσει να γράφει την αυτοβιογραφία του. Μια συνέντευξη γεμάτη νοσταλγία και αλήθειες…
Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
Δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια στη Θεσσαλονίκη, γεμάτα αγωνία για το πώς θα επιβιώσουμε. Ομως είχα μια πολύ τίμια και καλόκαρδη οικογένεια. Με έναν πατέρα που «έφυγε» πολύ νωρίς. Ημουν μόλις 18 ετών… Δεν με ευχαριστήθηκε ως τραγουδιστή. Ισα που με πρόλαβε να τραγουδάω, αν και ήταν το όνειρό του να με δει τραγουδιστή. Ο πατέρας μου ήταν και ο άνθρωπος που έκανε τον μάνατζερ στην πρώτη μου δουλειά.
Πώς έγινε αυτό;
Πήγε σε ένα καλό μαγαζί της Θεσσαλονίκης τότε και τους είπε: «Εχω έναν φοβερό τραγουδιστή και πρέπει να τον δείτε». Και αυτός ήμουν εγώ. Τότε τα νυχτοκάματα για τους νέους καλλιτέχνες ήταν 50 δραχμές. Με είδαν, με άκουσαν και μου είπαν: «Θα παίρνεις 500 δραχμές νυχτοκάματο». Δυστυχώς, δεν πρόλαβε να με χορτάσει.
Η μητέρα σας τι ρόλο έπαιξε στη ζωής σας;
Ηταν πάντα δίπλα μου. «Εφυγε» σε ηλικία 86 ετών, πριν από 10 χρόνια. Τη μαμά την έλεγαν «Μπουμπουλίνα».
Ηταν η κολόνα του σπιτιού. Τη χόρτασα σε όλες τις χαρές του επαγγέλματός μου. Καμάρωνε που της έλεγαν ότι έχω ήθος. Μέχρι το τέλος της ζωής της ήταν μέλος του σπιτιού μας.
Πότε ξεκινήσατε να γίνεστε αυτό που λέμε «όνομα»;
Στον πρώτο μου δίσκο, το 1982, τα περισσότερα κομμάτια τα έγραψα εγώ. Ο επόμενος δίσκος ήταν με ένα ποτ πουρί από τραγούδια του Τόλη Βοσκόπουλου.
Ηταν για μένα πρότυπο. Τρελαινόμουν να τον βλέπω πάνω στην πίστα. Ηξερε την κάθε του κίνηση και πώς θα στηθεί. Ηταν θεατρίνος και τραγουδιστής. Οπως λάτρευα να ακούω τον Πάριο, τον Νταλάρα, τον Πουλόπουλο, τον Στράτο, τον Στέλιο.
Δουλέψατε μαζί τους;
Δούλεψα με τον Στράτο Διονυσίου, που ήταν είδωλο για μένα. Ηταν άντρας με τα όλα του. Δούλεψα, όμως, και με την Τζένη Βάνου, και με τη Βίκυ Μοσχολιού, και με τον Πάνο Γαβαλά, και με τον Κώστα Καρουσάκη.
Σε νυχτερινό κέντρο πότε ξεκινήσατε;
Ξεκίνησα στο πλευρό του Κώστα Καρουσάκη για εφτά ολόκληρες σεζόν. Ηταν σχολείο για μένα. Ουρές ο κόσμος απέξω.
Υπήρξαν άνθρωποι του χώρου που σας πίστεψαν μόλις σας άκουσαν;
Ο Καλδάρας, ο Μουσαφίρης και ο Κουγιουμτζής, στους οποίους έκανα τότε demo.
Αντιμετωπίσατε δυσκολίες στο τραγούδι;
Στην αρχή. Το 1981 είχα απογοητευτεί και είπα στη γυναίκα μου τη Στέλλα: «Δεν τα παρατάμε να πάμε στο Λονδίνο να κάνεις και εσύ τις σπουδές σου και εγώ να δουλέψω σε κάνα μαγαζί εκεί;».
Και μου απάντησε: «Οχι, δεν θα φύγουμε, γιατί μια μέρα θα σε τραγουδάει όλη η Ελλάδα». Και αυτό ήταν το ερέθισμα που έμεινα. Εκανα υπομονή και το 1985 ήρθαν οι μεγάλες επιτυχίες «Πωλείται και το σπίτι μου», «Απαγορεύεται να σ’ αγαπάω» και κάθε χρόνο χαλούσα κόσμο.
Ομως κάθε χρονιά προετοιμαζόμουν για την επόμενη. Και γι’ αυτό δεν πρόλαβα να χαρώ όλες αυτές τις επιτυχίες που έκανα. Ομως με δικαίωσε ο χρόνος.
Το καλλιτεχνικό όνομα Αντύπας ποιος σας το έδωσε;
Το πραγματικό μου όνομα είναι Αντύπας και το επώνυμο Μασλουμίδης. Τότε στη δισκογραφική εταιρία ο Μάτσας μού είπε: «Αντύπα, θα βγεις μόνο με το όνομα. Το επώνυμο το αφήνουμε στην άκρη». Εκείνος, λοιπόν, με βάφτισε στο τραγούδι. Ωστόσο, στον δρόμο με σταματούν και με χαιρετούν: «Γεια σου, Δημητράκη, γεια σου, Γιαννάκη, γεια σου, Γιωργάκη». Ολοι νομίζουν ότι το Αντύπας είναι επώνυμο (γέλια).
Πόσα χρόνια είστε στο τραγούδι;
Είμαι 45 χρόνια. Στο τραγούδι έχω να θυμάμαι μόνο καλές στιγμές, παρόλο που υπήρχαν και πολλές δυσκολίες μέχρι να φτάσω να γίνω όνομα.
Ωστόσο, θεωρώ ότι οι ισορροπίες που κρατάμε μέσα στην οικογένειά μας έφεραν αυτό το αποτέλεσμα.
Η «ταμπέλα» έπαιξε ρόλο στην πορεία σας;
Αναμφισβήτητα, εδώ και πολλά χρόνια το όνομά μου έμπαινε πρώτο. Κάτω από το όνομα του μαγαζιού έμπαινε πάντα ο Αντύπας. Δοξάζω τον Θεό, γιατί δούλεψα με όλα τα μεγάλα ονόματα. Και τώρα ήρθε η σειρά των νεότερων που συνεργάζομαι.
Μου αρέσει να παίρνω ζωή από τους νέους καλλιτέχνες, όπως μου αρέσει και να τους συμβουλεύω. Δυστυχώς, πολλές ωραίες φωνές χάθηκαν στην πορεία του επαγγέλματος.
Είστε παντρεμένοι σχεδόν 35 χρόνια με τη Στέλλα. Τι ρόλο έπαιξε στη ζωή και στα επαγγελματικά σας;
Ηταν η ασπίδα μου. Την έλεγαν «κακό σκυλί», την έλεγαν «μέγαιρα», την έλεγαν «σκληρή». Γιατί ήταν μπροστά από μένα. Ομως ήταν πάντα δίκαιη. Για μένα είναι μια ηρωίδα που άντεξε όλα αυτά τα χρόνια δύσκολες καταστάσεις.
Το μυστικό του επιτυχημένου γάμου σας το έχετε βρει;
Δεν αφήσαμε να χαθούν η αγάπη και η σπίθα που είχαμε από την αρχή της γνωριμίας μας. Διεκδικούμε καθημερινά ο ένας τον άλλον. Αυτό έσωσε και τη σχέση μας.
Ποια ήταν η μεγαλύτερη περιοδεία που κάνατε;
Ισως η μεγαλύτερη περιοδεία που έχει κάνει Ελληνας τραγουδιστής ήταν αυτή που έκανα εγώ το 1989 στην Αμερική: εξήντα παραστάσεις σε όλες τις πολιτείες!
Φαντάζομαι, τα δολάρια έπεφταν… βροχή;
Δεν φαντάζεστε… Τα χαρίσαμε όλα στην ορχήστρα! Με τον γυρισμό μας στην Ελλάδα τούς είπα: «Οποιος δεν αγοράσει σπίτι με αυτά τα λεφτά τον Σεπτέμβριο δεν θέλω να είναι μαζί μου». Και όλοι σήμερα είναι με το σπίτι τους και με ευγνωμονούν, λόγω αυτής της περιοδείας.
Είχατε ανασφάλειες στην καριέρα σας;
Συνέχεια. Ο καλλιτέχνης με αυτό ζει, με αυτό τρέφεται. Αν δεν έχεις ανασφάλεια, για μένα δεν είσαι καλλιτέχνης.
Νιώσατε ποτέ σταρ;
Ποτέ. Αν με δείτε πώς βγαίνω έξω το πρωί, θα καταλάβετε. Και έτσι ήμουν και στις μεγάλες μου επιτυχίες, όταν σειόταν η Ελλάδα. Και ίσως αυτό ήταν και το μυστικό μου.
Θα σας πω ένα παράδειγμα: Βρισκόμαστε στο 1993. Κάνω τη μεγαλύτερη περιοδεία μου στην Ελλάδα με 52 παραστάσεις. Κλείνουν οι συνεργάτες μου το γήπεδο του ΟΦΗ. Εγώ δεν ξέρω τίποτα. Μόλις το αντιλαμβάνομαι ότι θα τραγουδήσω σε γήπεδο, ήθελα να τους σκοτώσω όλους. Μπήκα στο γήπεδο μέσα από τη φυσούνα και είδα 17.000 κόσμο. Οι μουσικοί έπαθαν ντελίριο και μου είπαν: «Αρχηγέ; Τι ζούμε;» Και τους απαντάω: «Εικονική πραγματικότητα».
Αν κάνατε έναν απολογισμό ζωής, σε ποιο σημείο θα σταματούσατε;
Στον θάνατο της μητέρας μου. Κόστισε σε όλη την οικογένεια. Ηταν ο φάρος μας. Ηταν το λιμάνι μας. Ηταν η μάνα, ο πατέρας, ο φίλος, ο αδερφός. Τα πάντα. Χωρίς αυτήν εγώ δεν θα είχα καταφέρει τίποτα. Για τρία χρόνια μαζεύαμε τα… πτώματά μας μέσα στο σπίτι. Τρία χρόνια δεν μπόρεσα να τραγουδήσω. Απλώς, θρηνούσα.
Τι νοσταλγείτε περισσότερο από το παρελθόν;
Τα ανέμελα παιδικά χρόνια που έπαιζα στις αλάνες. Ηταν φτωχικά, αλλά ήταν αληθινά χρόνια.
Πόσα παιδιά έχετε;
Εχουμε δύο παιδιά και δύο εγγόνια.
Τα παιδιά σας ακολουθούν τον δικό σας δρόμο;
Η κόρη μας Ολγα, όχι. Δεν θέλαμε, γιατί είναι κορίτσι, γι’ αυτό και της το… κόψαμε από την αρχή. Ομως ο γιος μας Πρόδρομος ακολούθησε το επάγγελμα, αφού προηγουμένως πήρε το δίπλωμα και έκανε και το μεταπτυχιακό του στη ναυτιλία. Τα παράτησε όλα και μας είπε: «Θα ασχοληθώ με το τραγούδι». Και πάει πολύ καλά.
espressonews.gr/
