Δεν θέλω εγώ συγχωρεμούς γιατί είμαι Αγγελούδι
γι’ αυτό με διάλεξε ο Θεός, στο βάζο του λουλούδι
Την ώρα όπου έφευγες να ‘ταν να σε παντήξω
το χέρι να σου τράβαγα, πίσω να σε γυρίσω
Πάλεψες μα δε μπόρεσες το χάρο ν’ ασφαλίσεις
αφού δεν τα κατάφερες δέχτηκες να μ ‘ αφήσεις
Όσοι πονούν και δε μπορούν φάρμακα για να βρούνε
στον τάφο τους θα βρουν γιατρό, εκεί θα γιατρευτούνε
Ο ουρανός σκοτείνιασε, τα αστέρια τρεμοσβήνουν
και μένα το κορμάκι μου στο χάροντα το δίνουν
Ο χάρος τα κληρονομά τα πλούτη του ανθρώπου
κι αφήνει τον να χαίρεται μόνο 2 μέτρα τόπου
Στου χάρου τις λαβωματιές βοτάνια δε χωρούνε
ούτε γιατροί γιατρεύουνε, ούτε Άγιοι βοηθούνε
Τι να σου κάνουν οι γιατροί, αφού κι αυτοί πεθαίνουν
αν είναι ο πόνος ελαφρύς, μπορούν και τον εγαίνουν
Γλέντα καημένε άνθρωπε και κάποτε θυμήσου
πως κάποια μέρα θα δεχτεί, ο τάφος το κορμί σου
Στον αγαπημένο μου και αλησμόνητο Ηλία μου.
Όσα Ευχαριστώ κι αν σου πω είναι λίγα μπροστά σ’ αυτά που έχεις κάνει εσύ για τους γονείς μου και όλη την οικογένεια.
Με απέραντη Αγάπη η εξαδέλφη-αδελφή σου Άρτεμις.
Καλό παράδεισο!
