ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ & ΒΙΝΤΕΟ
Τα ήθη και έθιμα της Γιορτής του Πάσχα και της
Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας
Κυριακή των Βαΐων στον Άγιο Παύλο Κω
(Γράφει η Ξανθίππη Αγρέλλη)
Χαρμόσυνα χτύπησαν το πρωί της Κυριακής, όλες οι καμπάνες των Εκκλησιών, για να γιορτάσουν μαζί με τους ευλαβείς πιστούς, που τις πλημμύρισαν, την Κυριακή των Βαΐων.
Σε όλους τους Ιερούς Ναούς, γιορτάσθηκε με ιδιαίτερη λαμπρότητα, η ξεχωριστή Κυριακή των Βαΐων και μοιράσθηκαν από τους ιερείς οι βάγενοι Σταυροί, δηλ τα ‘βάγια’.
Βρεθήκαμε στην παλιά μας γειτονιά, στον Ιερό Ναό του Αγίου Παύλου, όπου λειτούργησαν οι εφημέριοι παπά Σταύρος και παπά Περικλής.
Στα Δωδεκάνησα, πολλά έθιμα άντεξαν και κράτησαν μέσα στους αιώνες. Φερμένο από το Ορθόδοξο Πατριαρχείο μας, ιδιαίτερα από το Άγιο Όρος, όπου οι μοναχοί το μετέφεραν στην Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννου, του Ευαγγελιστή της Αποκάλυψης στην Πάτμο, υπάρχει το ξεχωριστό έθιμο των Βαΐων, με τους πλεκτούς Σταυρούς. Από εκεί διαδόθηκε σε όλα τα νησιά, σταδιακά δε και σε μερικά μέρη της Ηπειρωτικής Ελλάδας.
Αν και στις άλλες Εκκλησίες, συνηθίζουν να μοιράζουν κλαδιά από φοίνικα ή ελιά, κυρίως στα Δωδεκάνησα, μοιράζουν πλεχτούς βάγενους Σταυρούς, σε διάφορα σχήματα.
Μια εβδομάδα πριν, ιδίως στα σπίτια των ιερέων, ξεκινούν να πλέκουν τους περίτεχνους βάγενους Σταυρούς. Τα πλατιά φύλλα, κανονικού φοίνικα τύπου χουρμαδιάς, τα χαράζουν αφού φτιάξουν την πέτρα ή κόμπο. Έτσι πλέκουν τους απλούς πλεκτούς Σταυρούς, τους Βυζαντινούς Σταυρούς, το Αστέρι και το υποζύγιο, που κουβάλησε τον ταπεινό Χριστό, την ημέρα των Βαΐων. Τέλος με τα μικρότερα φύλλα της κορυφής, φτιάχνουν τα μικρά Σταυρουδάκια. Αυτά συνήθως τα βάζουν οι ντόπιοι στα γράμματα, στέλλοντας την ευλογία της ημέρας των Βαΐων, στους ξενιτεμένους μας. Η διαδικασία αυτή κρατάει μια εβδομάδα κάτι ανάλογο που συμβαίνει και με την Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης.
Μαζεύουν λουλούδια εποχής και πρασινάδα, από δυόσμο, δενδρολίβανο, αρμπαρόριζα, μέντα και φτιάχνουν τις φούντες τις οποίες μοιράζει ο ιερέας στις Εκκλησίες.
Οι νοικοκυρές, τις φυλάνε μπροστά στο εικονοστάσι του σπιτιού τους.
Η ημέρα των Βαΐων είναι ξεχωριστή. Για αυτό διακόπτεται και η νηστεία και καταναλώνεται το ευλογημένο ψάρι. Όπως λένε ‘Βάγια, βάγια των Βαγιών, τρώνε ψάρι και κολιό’.
Από την μια δείχνει πόσο υποδέχθηκαν με φωνές και επεφυμίες τον Μεσσία, οι Ιουδαίοι και από την άλλη φανερώνει, την άκρα ταπείνωση του Χριστού.
Πάνω σε ένα υποζύγιο, διάλεξε ο Χριστός, να εισέλθει στα Ιεροσόλυμα και δεν επέλεξε περήφανο άλογο, ούτε και θα επέλεγε αν ήταν σήμερα, κανένα ακριβό αυτοκίνητο.
Ο Χριστός της Αγάπης, με το παράδειγμα του δίδαξε την ισότητα, την απλότητα, την δικαιοσύνη, την εγκράτεια και την ταπείνωση. Δεν φόρεσε χρυσοποίκιλτα ακριβά ρούχα, ούτε προκλητικά στολίδια. Φορούσε τον άρραφο Χιτώνα, που του ύφανε η Μητέρα του η Παναγία και ένα ζευγάρι σανδάλια από δέρμα.
Δεν προέβαλε το μεγάλο ανθρωπιστικό έργο του και παρότρυνε τους οπαδούς του, με τα εξής λόγια. ‘Να μην γνωρίζει η αριστερά σου, τι ποιεί η δεξιά σου’ .
Με αυτή την ταπεινότητα και πραότητα που τον χαρακτήριζε, οδηγήθηκε από τους αλλοπρόσαλλους και πλανημένους Ρωμαίους και Ιουδαίους, μέχρι τον Σταυρικό θάνατο.
Την μια Κυριακή, γιορτάζουμε το ‘Ωσαννά ευλογημένος ο Ερχόμενος’ και την επόμενη καλούμαστε να γιορτάσουμε την Λαμπροφόρο Ανάσταση του Χριστού, που έρχεται έπειτα από τα Σεπτά Άγια Πάθη και την Σταυρική Θυσία.
Τα έθιμα που συνοδεύουν την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, ξεκινούν από το Σάββατο του Λαζάρου, όπου οι νοικοκυρές φτιάχνουν τα ‘λαζαράκια,’ ένα ανθρωποειδές ομοίωμα με αυτό του νεκρού και μετέπειτα αναστηθέντος Λαζάρου. Επίσης τα παιδιά γυρνάνε από πόρτα σε πόρτα και λένε τον Λάζαρο, παίρνοντας εκτός από λίγα ψιλά και μερικά αυγά.
Υπάρχει ένα έθιμο που συνήθως το τηρούν ως τάμα οι γυναίκες, όπως και τον Δεκαπενταύγουστο πριν την Σεπτή Κοίμηση της Παναγίας, φοράνε μαύρα. Έτσι και την Μεγάλη Εβδομάδα, βάζουν μαύρα από το βράδυ της Κυριακής των Βαΐων, που ξεκινάει η Ιερή Ακολουθία του Νυμφίου, μέχρι την Ανάσταση, που βάζουν ανοιχτόχρωμα ρούχα κατά προτίμηση λευκά ή κόκκινα. Πένθιμες κορδέλες, μοβ και μαύρες, φέρουν και οι Εκκλησίες, ενώ οι ιερείς φοράνε όλη την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, μαύρα άμφια.
Την Μεγάλη Δευτέρα και τη Μεγάλη Τρίτη, οι νοικοκυρές φτιάχνουν τα λαμπριάτικα κουλουράκια, τις λαμπρόπιττες και τα τσουρέκια. Επίσης οι νεαρές αρραβωνιασμένες κοπέλες, έφτιαχναν την αυγούλα ή την κουλούρα. Αυτή ήταν ένα στρογγυλό μεγάλο κουλούρι και στη μέση έβαζαν ένα αυγό και συνήθιζαν να το προσφέρουν στην πεθερά, αφού το διακοσμούσαν με γαρύφαλλα και μπαχαρικά.
Την Μεγάλη Τετάρτη, ακολουθεί το Ιερό Ευχέλαιο, όπου μυρώνονται όλοι οι πιστοί.
Την Μεγάλη Πέμπτη, οι νοικοκυρές αφού σηκωθούν το πρωί και κοινωνήσουν, πίνουν τρεις σταγόνες ξύδι, που συμβολίζει το όξος και τη χολή στα Άγια Πάθη του Χριστού.
Το ίδιο επαναλαμβάνουν δε και την Μεγάλη Παρασκευή.
Έπειτα την Μεγάλη Πέμπτη, την ‘κόκκινη’ Πέμπτη, όπως την λένε, ξεκινούν το βάψιμο των αυγών. Κυρίως βάφονται κόκκινα, που συμβολίζουν το Άγιο Αίμα του Ιησού.
Αυγά κόκκινα, αν δεν προλάβουν οι νοικοκυρές, μπορούν να τα βάψουν και το Μεγάλο Σάββατο. Την Μεγάλη Πέμπτη, γίνεται κατανάλωση λαδιού, αφού οι νοικοκυρές συνήθως μαγειρεύουν τα πράσινα γιαπράκια, δηλ τα ορφανά ντολμαδάκια χωρίς κρέας, από τα κληματόφυλλα της ευλογημένης αμπέλου.
Η Αγία και Μεγάλη Παρασκευή, είναι μέρα αυστηρής νηστείας και εκκλησιασμού. Αφού από βραδύς στολιστεί ο Επιτάφιος, είθισται οι πιστοί να επισκέπτονται στα κοιμητήρια τους αγαπημένους τους που αναπαύονται εκεί, όπου και τελείται το απόγευμα η σχετική Ακολουθία του Επιταφίου. Επίσης ένα παλιό έθιμο που το κατήργησαν οι παλιοί Μητροπολίτες της Κω, ήταν το εξής. Την Μεγάλη Παρασκευή, όποιος είχε φρέσκο πεθαμένο, όπως λένε έπαιρνε μια μεγάλη λαμπάδα, την έντυνε με μαύρες και μοβ κορδέλες και την έβαζε δίπλα στον Επιτάφιο, όπου εκεί συνήθως έλεγαν διάφορα μοιρολόγια όπως αυτό.
‘Σήμερον μαύρος ουρανός, σήμερον μαύρη μέρα
που Εσταυρώσαν το Χριστό, των πάντων Βασιλέα.’
Το Μεγάλο Σάββατο, οι ιερείς σκορπούν λαμπρίτσες, δηλ άγριες λεβάντες και δαφνόφυλλα, όταν αναγγέλλουν το χαρμόσυνο μήνυμα της πρώτης Ανάστασης με το
‘Ανάστα ο Κύριος κρίνων την γη’.
Οι νοικοκυρές το μεγάλο Σάββατο, ασχολούνται με το μαγείρεμα ή την προετοιμασία του σφαγμένου αρνιού ή κατσικιού.
Αργά το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου, όλοι οι πιστοί είναι ξεσηκωμένοι και κρατώντας λευκά κεριά, περιμένουν τον ιερέα να τους πει, ‘Δεύτε λάβετε Φως εκ του ανεσπέρου Φωτός’.
Η λαμπροφόρος Ανάστασης, ξεκινάει από τα μεσάνυχτα όπου μετά ο Ιερό Ευαγγέλιο της Αναστάσεως, αναγγέλλεται το χαρμόσυνο μήνυμα, με το ‘Χριστός Ανέστη. ‘
Φυσικά τα παμπάλαια έθιμα, με τις εκκωφαντικές κροτίδες και τα βεγγαλικά, δεν λείπουν όπως και το τσούγκρισμα των αυγών, αλλά και το φιλί της αγάπης σε γνωστούς και φίλους.
Η Δεύτερη Ανάσταση, γιορτάζεται με το ξεκίνημα του πρωινού της Κυριακής και με την περιφορά του λαβάρου της λαμπροφόρου Αναστάσεως, στην πόλη από τη μια Εκκλησία μέχρι την άλλη. Επίσης ο Εσπερινός της Αγάπης, δηλ η Δεύτερη Ανάσταση, γίνεται και το απόγευμα στις Εκκλησιές.
Φυσικά η ημέρα της Λαμπρής, που συνήθως είναι ηλιόλουστη και λαμπερή, συνοδεύεται από την κατανάλωση του αρνίσιου ή κατσικίσιου κρέατος, στην πήλινη λεκάνη, είτε στον γκαζοντενεκέ στον ξυλόφουρνο, είτε στην σούβλα του οβελία, με άφθονο κρασί, γλέντι, χορούς, πολύ κέφι και θερμές ευχές.
Καλό Πάσχα.
Ξανθίππη Αγρέλλη
