Κως: 122 γυναίκες έχουν ζητήσει τη βοήθεια του Κέντρου Συμβουλευτικής κατά της βίας

Βάσω Πη, πρόεδρος ΚΕΚΠΑΠΥΑΣ στην εφ. ΣΤΑΘΜΟΣ: «Ο αριθμός κακοποίησης γυναικών σε σχέση με τον πληθυσμό μας, είναι συγκριτικά μεγάλος και υπάρχουν αρκετά περιστατικά τα οποία είναι πολύ σοβαρά»

«Οι γυναίκες που κακοποιούνται προέρχονται από όλες τις κοινωνικές τάξεις. Η βία δεν έχει ταξικό πρόσημο…»

«Είναι ανεπίτρεπτο να σιωπούμε, να κρύβουμε κάτω από το χαλί το όποιο περιστατικό βίας μέσα στην οικογένεια θεωρώντας ότι είναι ντροπή; Ειδικά στα χωριά το φαινόμενο της αποσιώπησης των περιστατικών είναι πιο έντονο»

«Εκτός από τη δομή της περιφέρειας και την κοινωνική υπηρεσία του δήμου, καταγεγραμμένα στοιχεία απόρων με προσωπικά δεδομένα δεν μπορεί να έχει κανένας άλλος»

«Στο Κέντρο Κοινότητας με Παράρτημα ΡΟΜΑ, στους πρώτους επτά μήνες λειτουργίας του, προσέφυγαν ζητώντας την συνδρομή των στελεχών 1800 άνθρωποι. Τρομαχτικά μεγάλος αριθμός»

«Η Κως πρέπει να είναι ενωμένη στα δύσκολα, πρέπει να βγάζουμε τον καλύτερο μας εαυτό. Η αντιπαράθεση να γίνεται με θέσεις και επιχειρήματα»

«Προκηρύσσονται δύο νέες γραμμές για την αστική συγκοινωνία. Σε συνεργασία με το ΚΤΕΛ θέλουμε οι πολίτες των χωριών να έχουν καλύτερη συγκοινωνία»

Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης παραχώρησε στον «Σ» η πρόεδρος της ΚΕΚΠΑΠΥΑΣ και Εξουσιοδοτημένη Δημοτική σύμβουλος στο Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής και Πολιτικών Ισότητας των Φύλων Βάσω Πη. Η κα Πη, αναφέρεται στις δράσεις της Κοινωφελούς Επιχείρησης, μιλά για το Κέντρο Συμβουλευτικής κατά της βίας, για το Κέντρο Κοινότητας με Παράρτημα Ρομά, για την αστική συγκοινωνία, καθώς και για το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης των δημοτικών παρατάξεων. Τα στοιχεία που δίνει για τους «έχοντες ανάγκη», αλλά και για τις κακοποιημένες γυναίκες, είναι συγκλονιστικά.

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Ερ: Κυρία Πη, θέλω να ξεκινήσουμε τη συνέντευξή μας με ένα θέμα το οποίο θεωρούμε κυρίαρχο. Δεν είναι άλλο από το θέμα των απόρων ή των μη εχόντων…. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν στοιχεία τα οποία να καταδεικνύουν τον συνολικό αριθμό των συμπολιτών μας που χρήζουν βοήθειας. Από την άλλη, υπάρχει πληθώρα φορέων και συλλόγων οι οποίοι – στην πλειοψηφία τους αποσπασματικά – δρουν προς αυτή την κατεύθυνση. Τελικά, γνωρίζετε πόσοι συμπολίτες μας χρήζουν βοήθειας;

Β.Π.: Σίγουρα ο αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτούς που είναι επισήμως καταγεγραμμένοι. Στο Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Δήμου μας, είναι καταγεγραμμένες 385 οικογένειες, αριθμός που διαφοροποιείται σε καθημερινή βάση. Καθημερινά βρίσκουμε ανθρώπους οι οποίοι δεν είχαν ποτέ πρόσβαση στις κοινωνικές υπηρεσίες είτε γιατί αρνούνταν να μπουν σε αυτή τη διαδικασία είτε γιατί προστατεύονται από κάποιους συλλόγους και οργανώσεις και για κάποιο λόγο δεν φτάνουν στις αρμόδιες υπηρεσίες. Γιατί, το να τους πάμε λίγα τρόφιμα και δυο ρούχα, σαφέστατα δεν λύνουμε το πρόβλημά τους. Στο Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής οι αρμόδιοι υπάλληλοι θα μπορέσουν να τους καθοδηγήσουν για τα επιδόματα και για το πώς μπορούν να έχουν ιατρική περίθαλψη, δωρεάν φαρμακευτική κάλυψη, κ.ά.

Ερ: Δηλαδή, το Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής λειτουργεί συμβουλευτικά, ενημερωτικά προς όποιον δεν γνωρίζει τις διαδικασίες.

Β.Π.: Συμβουλευτικά και υποστηρικτικά.

Ερ: Για να κατανοήσουμε το τι συμβαίνει. Εσείς έχετε καταγεγραμμένες 385 οικογένειες. Άλλες είναι οι οικογένειες ή τα μεμονωμένα άτομα που είναι καταγεγραμμένα π.χ. στη Μητρόπολη ή στον Ερυθρό Σταυρό κ.λ.π.;

Β.Π.: Πιθανολογώ ότι αυτό συμβαίνει. Η εμπειρία τον τελευταίο ειδικά χρόνο που άνοιξε το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης και ήρθαν καινούργια πρόσωπα, δείχνει ότι τελικά είναι πολύ μεγαλύτερος ο αριθμός και πολλοί συμπολίτες μας δεν ήταν καταγεγραμμένοι.

Ερ: Συμφωνείτε με αυτή τη διάσπαση των «πηγών» βοήθειας προς τους άπορους; Υπάρχει ο δήμος, η περιφέρεια, η μητρόπολη, ο ερυθρός σταυρός και πληθώρα τοπικών συλλόγων… Έχετε σκεφτεί την ένωση όλων αυτών των δυνάμεων σε ένα φορέα; Εννοώ βέβαια, στον τομέα της προσφοράς προς τους συνανθρώπους μας και όχι άλλων δράσεων.

Β.Π.: Έγινε μια προσπάθεια με κοινωνικούς εταίρους μέσω του προγράμματος ΤΕΒΑ (Ταμείο Ευρωπαϊκής Βοήθειας προς τους Απόρους) το οποίο δεν προχώρησε και ιδιαίτερα. Με επικεφαλής εταίρο το δήμο, κλήθηκαν και ήρθαν στις πρώτες συναντήσεις όλοι οι πιστοποιημένοι φορείς φιλανθρωπικού χαρακτήρα. Είδαμε όμως ότι, δεν μπορούσε να γίνει κατανοητό το γεγονός πως, εκτός από τη δομή της περιφέρειας και την κοινωνική υπηρεσία του δήμου, ουσιαστικά καταγεγραμμένα στοιχεία με προσωπικά δεδομένα, δεν μπορεί να έχει κανένας άλλος.

Αυτό επιβάλλεται από το νόμο όχι από εμάς. Και αποτελεί και μέσο προστασίας των προσωπικών δεδομένων.

Με αυτό ως δεδομένο και καθαρά σε επίπεδο συνεργασίας, ζητήσαμε πληροφορίες για οικογένειες οι οποίες ήταν ωφελούμενες από όλους αυτούς, για να βοηθηθούν πλέον ουσιαστικότερα μέσα από το Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής. Εκεί υπήρξε κάποια δυσπραγία από ορισμένους εταίρους γιατί δεν μπορούσαν να κατανοήσουν ότι τα προσωπικά δεδομένα είναι προσωπικά δεδομένα κι εμείς οφείλουμε να είμαστε θεματοφύλακες. Στην αρχή έγινε αρκετή δουλειά, αλλά στην πορεία με την ένταξη του ΤΕΒΑ στις αρμοδιότητες του Κέντρου Κοινότητας, αυτό ατόνησε.

Να σας πω όμως πως, έρχεται να επιβάλλει ένα πλαίσιο συντονισμού το ίδιο το κράτος με έναν νέο νόμο που θα υποχρεώνει πλέον όλους αυτούς τους φορείς να καταθέτουν προϋπολογισμό και απολογισμό στα Τμήματα Κοινωνικής Πολιτικής των δήμων.

Ερ: Πάμε σε ένα άλλο τεράστιας σημασίας θέμα, αυτό του Κέντρου Συμβουλευτικής Γυναικών κατά της βίας.

Β.Π.: Το Κέντρο δημιουργήθηκε το 2013 από την προκάτοχό μου. Είναι χρηματοδοτούμενο πρόγραμμα από την Ε.Ε., ολοκλήρωσε με επιτυχία την πρώτη πράξη ένταξης και εδώ και ενάμιση χρόνο ξεκινήσαμε τη δεύτερη. Μακάρι να μην χρειαζόταν αλλά δυστυχώς χρειάζεται…

Ερ: Δυστυχώς. Όμως, υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει ανάγκη για χείρα βοηθείας προς γυναίκες…

Β.Π: Πάντα ήμουν της άποψης ότι, σε περίοδο κρίσης όλα αυτά τα πρωτόγονα ένστικτα άσκησης βίας και επιθετικότητας βγαίνουν στην επιφάνεια. Τα παραδείγματα όμως πολλών γυναικών που δεν χρήζουν οικονομικής βοήθειας και δεν τίθεται ζήτημα μορφωτικού επίπεδου των ανδρών, δεν δικαιολογούν τέτοιες πράξεις.

Ερ: Ο αριθμός των γυναικών που προσφεύγουν στο Κέντρο από την αρχή της λειτουργίας του μέχρι σήμερα είναι αυξανόμενος ή μειούμενος;

Β.Π.: Αυξάνεται, γιατί με την δεύτερη πράξη ένταξης άνοιξε τις αρμοδιότητές του. Πέρα από τις κακοποιημένες σωματικά γυναίκες, γιατί ψυχολογικά ήταν πολύ πιο δύσκολο να προσεγγιστούν και να έρθουν, πλέον είναι ένα Κέντρο κυριολεκτικά συμβουλευτικής για όλες τις γυναίκες. Ακόμη και για εύρεση εργασίας…

Ερ: Πόσες γυναίκες έχουν έρθει για βοήθεια συνολικά στο Κέντρο και πόσες αυτή την συγκεκριμένη περίοδο;

Β.Π.: Συνολικά έχουν ζητήσει τη βοήθεια του Κέντρου την πρώτη περίοδο της λειτουργίας του 112 γυναίκες. Σήμερα βοηθούνται 122 γυναίκες. Αξίζει να σας πω ότι, το Κέντρο Συμβουλευτικής έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στις ομαδικές συνεδρίες ψυχολογικής υποστήριξης μετά το σεισμό που από εκεί βγήκαν πολλά.

Ερ: Δηλαδή;

Β.Π.: Μέσα από τις φοβίες για το σεισμό, πάρα πολλές γυναίκες που συμμετείχαν στις ομάδες ζήτησαν επιπλέον και προσωπικές συνεδρίες ή εντοπίστηκαν φοβίες από την ψυχολόγο και την κοινωνική λειτουργό και οι γυναίκες αυτές καθοδηγήθηκαν για να δουν από πού προέρχονταν. Όπως συμβαίνει και σε δράσεις που κάνουν σε σχολεία με φοβίες των παιδιών για διάφορους λόγους. Είναι και αυτός ένας τρόπος, για να φτάσουμε στην οικογένεια και στα προβλήματα που υπάρχουν εκεί.

Ερ: Τα παιδιά, η συμπεριφορά τους, είναι κατά κάποιο τρόπο ο «καθρέφτης» της οικογένειας. Το Κέντρο τι ακριβώς κάνει στα σχολεία;

Β.Π.: Κυρίως ενημέρωση με ομιλίες και προβολές ταινιών και ντοκιμαντέρ κατά της βίας, για να καταλάβουν τα παιδιά ότι, μπορούν να προσφύγουν στο Κέντρο όταν υπάρχει κάποιο πρόβλημα ή να παροτρύνουν τη μητέρα, τη θεία, κ.λ.π. Οι αντιδράσεις κυρίως των κοριτσιών, έδειξαν ότι υπάρχει πρόβλημα. Να σας πω ότι φέτος ξεκινήσαμε ένα πολύ ωραίο πρόγραμμα μέσω του Κέντρου Κοινότητας σε συνεργασία με το Κέντρο Συμβουλευτικής και μετά από πρόταση του διευθυντή του 5^ου δημοτικού σχολείου, του κ. Διακομανώλη.

Ερ: Έχουν έρθει στο Κέντρο έφηβοι που έχουν ενημερωθεί από τις ομιλίες, τις ταινίες κ.λ.π.; Δηλαδή, αυτή η δράση έχει λειτουργήσει θετικά;

Β.Π.: Έρχονται. Η δράση έχει λειτουργήσει θετικά. Να σας πω για παράδειγμα ότι, ένα κορίτσι 16 ετών θεωρούσε ότι, ήταν μια εκδήλωση πολύ μεγάλης αγάπης από το αγόρι της το να φάει ένα χαστούκι…

Ερ: Κυρία Πη, πώς χαρακτηρίζετε τα στοιχεία που μας δώσατε αναλογικά με τον πληθυσμό της Κω;

Β.Π.: Σοβαρότατα. Ο αριθμός κακοποίησης γυναικών σε σχέση με τον πληθυσμό μας, είναι συγκριτικά μεγάλος και υπάρχουν αρκετά περιστατικά τα οποία είναι πολύ σοβαρά. Δηλαδή περιστατικά που δεν αντιμετωπίζονται εδώ και οι ωφελούμενες χρειάζεται να τεθούν υπό καθεστώς προστασίας. Φεύγουν για να φιλοξενηθούν σε στέγες γυναικών σε Ρόδο και Θεσσαλονίκη και αλλού.

Ερ: Στέγη για κακοποιημένες γυναίκες δεν μπορεί να δημιουργηθεί και στην Κω;

Β.Π: Στην παρούσα φάση όχι, γιατί θεωρούν ότι μας καλύπτει η Ρόδος. Υπάρχει βέβαια κάποιος χώρος στον οποίο, όταν χρειάζεται, προστατεύουμε μια γυναίκα μέχρι να φύγει. Σε καμία περίπτωση δεν μένει στο χώρο που φοβάται να πάει.

Ερ: Ανήκουν σε όλες τις κοινωνικές τάξεις οι γυναίκες που κακοποιούνται;

Β.Π.: Ναι, προέρχονται από όλες τις κοινωνικές τάξεις. Η βία δεν έχει ταξικό πρόσημο.

Ερ: Φαντάζομαι ότι υπάρχουν γυναίκες που ζουν υπό το καθεστώς βίας πολλά χρόνια. Πώς το αιτιολογούν;

Β.Π.: Θεωρούν τον εαυτό τους πέρα από θύμα και θύτη. Αυτά είναι τα πιο δύσκολα περιστατικά, δηλαδή, η θυματοποίηση των γυναικών δημιουργεί πολλές φορές θέμα προσέγγισης. Γι’ αυτό πάρα πολλές φορές έχοντας την δυνατότητα να έχουν τηλεφωνική επικοινωνία με τα στελέχη στη συνέχεια να παίρνουν την απόφαση να έρθουν στο Κέντρο.

Ερ: Με δυο λόγια, πώς θα χαρακτηρίζατε την περίπτωση της Κω από άποψη περιστατικών βίας;

Β.Π.: Είναι μια εικόνα που δεν μας αξίζει. Για τα δεδομένα της Κω είναι μεγαλύτερη ντροπή, γιατί είμαστε μια μικρή κοινωνία και ο οικογενειακός ιστός, υποτίθεται, εξακολουθεί να λειτουργεί. Δηλαδή, προστατεύουμε τα μέλη των οικογενειών όταν μένουν άνεργα ή όταν δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις βιοτικές ανάγκες τους. Από την άλλη πλευρά είναι ανεπίτρεπτο να σιωπούμε, να κρύβουμε κάτω από το χαλί το όποιο περιστατικό βίας μέσα στην οικογένεια θεωρώντας ότι είναι ντροπή; Ειδικά στα χωριά το φαινόμενο της αποσιώπησης των περιστατικών είναι πιο έντονο.

Ερ: Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι, τα περιστατικά ενδοοικογενειακή βίας είναι πολύ περισσότερα από αυτά που παρουσιάζονται;

Β.Π.: Φυσικά. Κι αυτή είναι η προσπάθεια που γίνεται από το Κέντρο. Να σας πω για παράδειγμα ότι, μέσα από δράσεις της Λέσχης Φιλίας, γυναίκες στα 70 και στα 75 χρόνια τους για πρώτη φορά τόλμησαν να μιλήσουν. Χωρίς ενοχές και συμπλέγματα μίλησαν όσες ίσως δεν ζει πια ο άντρας τους ή όσες είδαν ότι το καθεστώς που δημιουργήθηκε μέσα στο σπίτι τους και η σιωπή τους, μπορεί να διαιωνίζει την κατάσταση.

Ερ: Το προσωπικό του Κέντρου επαρκεί;

Β.Π.: Επαρκεί. Υπάρχει ψυχολόγος, κοινωνιολόγος και κοινωνική λειτουργός. Όπου υπάρχει και νομικό πρόβλημα, υπάρχει δωρεάν νομική υποστήριξη από τον Δικηγορικό Σύλλογο.

Ερ: Για να κλείσουμε αυτό το θέμα, ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να στείλετε προς τις γυναίκες;

Β.Π.: Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να τις ακούσουν και να τις βοηθήσουν και φυσικά υπάρχει εχεμύθεια και εμπιστευτικότητα. Στο Κέντρο οι γυναίκες πρέπει να είναι σίγουρες ότι θα έχουν ουσιαστική και αμέριστη στήριξη.

Ερ: Ας αλλάξουμε θέμα και ας έρθουμε σε ένα επίσης πολύ σημαντικό. Στη δημιουργία του Κέντρου Κοινότητας με παράρτημα Ρομά.

Β.Π.: Τα Κέντρα Κοινότητας προσωπικά πιστεύω ότι είναι μια τομή στην ελληνική κοινωνία, είναι ένα από τα πολύ θετικά βήματα όσον αφορά στην κοινωνική πολιτική. Είναι ένα καινούργιο πρόγραμμα το οποίο απλώνεται σαν δίχτυ γύρω από όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες. Καλύπτει κενά άλλων υπηρεσιών. Το ζήτημα είναι ότι δημιουργήθηκε στην περίοδο της κρίσης, που σημαίνει ότι, ένα πολύ μεγάλο μέρος του έργου του έχει να κάνει με επιδόματα και ιατρική – φαρμακευτική περίθαλψη. Θα απλωθούν όμως οι δράσεις του σταδιακά. Εμείς ως Δήμος έχουμε πάρει τα εύσημα για τον τρόπο λειτουργίας του. Τα στελέχη μας είναι εξαιρετικά, έχουν όρεξη για προσφορά. Δικτυώθηκαν ήδη με το Κέντρο Συμβουλευτικής, το Κέντρο Πρόληψης, με το Σβουρένειο ΚΔΑΠ-ΜΕΑ και με τη Λέσχη Φιλίας.

Ερ: Θέλω να μείνουμε στο παράρτημα Ρομά. Τι νέο έχουμε;

Β.Π.: Έχουμε προσλάβει διαμεσολαβητή που είναι μέσα από την κοινότητα των Ρομά.

Ερ: Πρόκειται για τον κύριο Νεκτάριο Βασιλείου.

Β.Π.: Ναι, για τον κ. Βασιλείου. Προσλάβαμε και παιδαγωγό, ο οποίος όλο το καλοκαίρι ήταν στον καταυλισμό για να μάθει τα παιδιά ακόμα και το πώς θα κρατάνε το μολύβι!! Όλα αυτά τα παιδιά, είναι 23, φοιτούν ήδη σε σχολεία.

Ερ: Είναι όντως κατάκτηση να πηγαίνουν όλα τα τσιγγανόπουλα στο σχολείο κανονικά. Τι θα γίνει όμως με τη διαμονή τους; Οι συνθήκες διαβίωσής τους στον Άγιο Βασίλειο είναι τραγικές.

Β.Π.: Όντως είναι τραγικές. Να σας πω ότι έγινε καταγραφή όλων Ρομά της Κω. Πρόκειται για 68 οικογένειες που απαριθμούν 123 άτομα. Όσοι δικαιούνται, και είναι οι περισσότεροι, παίρνουν πλέον επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης. Αυτό σημαίνει ότι, μπαίνει στο νοικοκυριό τους ένα εισόδημα. Στο σύνολό τους δε, είναι ωφελούμενοι του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής, δηλαδή, ψυχολογική στήριξη και προσπάθεια ενσωμάτωσης τους στην κοινωνία. Το επόμενο πρόγραμμα για το οποίο έχουμε καταθέσει τις προτάσεις μας, προβλέπει την στέγαση για όσες οικογένειες κριθούν κατάλληλες με επιδότηση ενοικίου για τρία χρόνια. Θα κάνουμε προσπάθεια με τους κοινωνικούς εταίρους και για την επαγγελματική τους αποκατάσταση.

Αξίζει να σας πω ότι, τα παιδιά προσέρχονται στο σχολείο, πάνε πολύ καλά και ως προς την κοινωνική τους συμπεριφορά και ως προς τα μαθησιακή. Άμεσα θα ξεκινήσουμε με τον παιδαγωγό ενισχυτική διδασκαλία για κάποια από τα παιδιά που έχουν κενά. Τα αποτελέσματα θα τα δούμε στο τέλος της χρονιάς.

Να πούμε, τέλος, για το Κέντρο Κοινότητας ότι, στους πρώτους επτά μήνες λειτουργίας προσέφυγαν ζητώντας την συνδρομή των στελεχών για διάφορους λόγους 1800 άνθρωποι. Τρομακτικά μεγάλος αριθμός.

Ερ: Εν κατακλείδι, πείτε μας επιγραμματικά ποιο είναι το «αντικείμενου» του Κέντρου Κοινότητας;

Β.Π.: Πρώτα απ’ όλα, είναι η δικτύωση με όλες τις υπηρεσίες. Έχει το κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης, το ταμείο ευρωπαϊκής βοήθειας προς τους απόρους και τους ανασφάλιστους.

Ερ: Πώς σχολιάζετε το γεγονός ότι, ένα τεράστιο μέρος του πληθυσμού της χώρας μας συντηρείται με επιδόματα;

Β.Π.: Το βρίσκω τραγικό και θεωρώ ότι, αν μιλήσουμε με τη στυγνή ορολογία, δημιουργεί εθισμό σε μια επιδοματική πολιτική. Το χειρότερο όμως όλων είναι ότι, υπάρχει ένα κράτος που δίνοντας στους πολίτες ψίχουλα θεωρεί ότι ασκεί κοινωνική πολιτική.

Ερ: Κυρία Πη, ας πάμε και σε άλλα θέματα που απασχόλησαν ή συνεχίζουν να απασχολούν την Κοινωφελή Επιχείρηση της οποίας προΐσταστε.

Β.Π.: Η ΚΕΚΠΑΠΥΑΣ έχει ακόμη διαδικαστικές εκκρεμότητες. Για παράδειγμα δεν έχουν κλείσει ακόμα δύο ενεργά ΑΦΜ από τα τέσσερα.

Ερ: Δηλαδή;

Β.Π.: Οι συγχωνευθείσες κοινωφελείς επιχειρήσεις στην ΚΕΚΠΑΠΥΑΣ, έπρεπε να είχαν κλείσει το ΑΦΜ, με την έναρξη λειτουργίας της, κάτι που δεν είχε γίνει στον χρόνο που έπρεπε.. Κλείσαμε αυτά της ΚΕΑΣ και της ΚΕΠΟΔΚ καταβάλλοντας πρόστιμα και μένουν σε εκκρεμότητα αυτά της ΚΕΔΗΚ και της ΔΗΚΕΚΥΔ. Το τελευταίο είναι και το πιο δύσκολο και δεν ξέρω εάν το προλάβουμε πριν την λήξη αυτής της Δημοτικής περιόδου. Να σας πω ότι η μεγάλη έλλειψη προσωπικού στην επιχείρηση , δυσκολεύει πολύ την διεκπεραίωση πολλών υποθέσεων.

Ερ: Υπάρχουν και δικαστικές υποθέσεις της επιχείρησης.

Β.Π.: Τρεις μηνυτήριες αναφορές είχαμε καταθέσει όταν αναλάβαμε. Κυρία Αυγούλη, ούτε ο δήμαρχος, ούτε εγώ όταν ανέλαβα δεν γνωρίζαμε ότι η ΚΕΚΠΑΠΥΑΣ αποτελούσε αντικείμενο ελέγχου της Οικονομικής Αστυνομίας. Θέμα σοβαρό για το οποίο δεν είχε ενημερωθεί ούτε το προηγούμενο δημοτικό συμβούλιο. Σε ότι αφορά τις τρεις υποθέσεις, η μια αφορούσε στην απόσυρση ενός λεωφορείου η δεύτερη στην αγορά των δύο λεωφορείων από την τότε ΚΕΑΣ, και η τρίτη υπόθεση αφορούσε στην διαδικασία προμήθειας τεσσάρων τροχόσπιτων τα οποία ήταν χρεωμένα στην ΚΕΚΠΑΠΥΑΣ χωρίς καμία απόφαση αγοράς από το διοικητικό της συμβούλιο. Για την υπόθεση αυτή ενημερωθήκαμε όταν μας παραδόθηκε δικαστική διαταγή πληρωμής για τα έξοδα μεταφοράς τους.

Ερ: Ποιες από αυτές έχουν λάβει τέλος;

Β.Π.: Ολοκληρώθηκε η υπόθεση της απόσυρσης του λεωφορείου. Με βούλευμα σύμφωνα με την απόφαση του δικαστή, είναι ξεκάθαρο ότι παράτυπα και παράνομα πάρθηκε η απόφαση η οποία όμως δεν περιείχε δόλο και γι’ αυτό δεν υπήρξε δίωξη. Για τις άλλες δύο υποθέσεις γνωρίζω ότι έχουν αποδοθεί ήδη κατηγορίες, γιατί έχω κληθεί να υπογράψω ότι έλαβα γνώση για το πέρας της ανάκρισης και οδηγούνται στη Δικαιοσύνη.

Ερ: Μιας και αναφερθήκαμε στα λεωφορεία, ας πάμε στο θέμα της αστικής συγκοινωνίας για την «επέκταση» της οποίας σας ασκήθηκε σκληρή κριτική. Πού βρίσκεται αυτή η υπόθεση; Θα συνεργαστείτε με το ΚΤΕΛ; Θα εξυπηρετείται ουσιαστικά το αεροδρόμιο;

Β.Π.: Να διευκρινίσω ότι, δημιουργήθηκε το πρόβλημα με τη γραμμή προς το Τιγκάκι διότι ένα τμήμα 132 μέτρων δεν είναι χαρακτηρισμένο ως αστική περιοχή…

Από εκεί και πέρα, μέχρι το τέλος του Γενάρη, όπως έχει εξαγγείλει ο δήμαρχος, θα προκηρυχθούν και οι δύο καινούργιες αστικές γραμμές, μια στη δημοτική ενότητα Δικαίου και μία στη δημοτική ενότητα Ηρακλειδών. Τον πρώτο λόγο εκ του νόμου για να τις εκτελέσει έχει το ΚΤΕΛ. Φαντάζομαι ότι θα τις αποδεχτεί και ο δήμος, όπου χρειαστεί, θα καλύψει τις γραμμές που δεν μπορεί να καλύψει το ΚΤΕΛ. Ο στόχος μας είναι οι πολίτες στα χωριά της Κω να έχουν καλύτερη συγκοινωνία.

Ερ: Έχει γίνει μελέτη για τις δυο αυτές γραμμές;

Β.Π.: Γίνεται ό,τι είναι απαραίτητο από τη νομοθεσία. Τις ανακοινώσεις θα τις κάνει ο δήμαρχος.

Ερ: Αυτό που ενδιαφέρει πολύ κόσμο, είναι η εξυπηρέτησή του με συγκοινωνία προς και από το αεροδρόμιο με το ελάχιστο δυνατό κόστος. Αυτό το ζήτημα θα λυθεί φέτος;

Β.Π.: Αφορά καθαρά την απόφαση που θα πάρει το ΚΤΕΛ, αφού αυτό έχει βάσει νόμου τον πρώτο λόγο. Εάν δεν αποδεχτεί, το λόγο έχει η αστική συγκοινωνία του δήμου. Εμείς είμαστε εδώ και είμαστε αποφασισμένοι και έτοιμοι να καλύψουμε το οποιοδήποτε κενό. Κάποιος που ταξιδεύει από ή προς την Κω πρέπει να έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει τη συγκοινωνία στο αεροδρόμιο.

Ερ: Φτάνει ο στόλος που έχει ο δήμος για να αναπτυχθούν όλες αυτές οι γραμμές;

Β.Π.: Ελπίζω το επόμενο διάστημα να ολοκληρωθεί η διαδικασία προμήθειας των δύο λεωφορείων, αφού καταλήξει η επιτροπή ως προς τις τεχνικές προδιαγραφές των δύο προσφορών που έχουν κατατεθεί για την αγορά των δύο μεταχειρισμένων λεωφορείων, κάτω της δεκαετίας, και αμέσως μετά θα γίνει το άνοιγμα των οικονομικών προσφορών. Εκτιμώ ότι και αυτή η διαδικασία θα ολοκληρωθεί μέχρι τα μέσα του Φλεβάρη για να τα έχουμε πριν την έναρξη της καλοκαιρινής περιόδου. Αμέσως μετά θα ξεκινήσει η διαδικασία για την προμήθεια κι άλλων λεωφορείων γιατί ο στόλος είναι πεπαλαιωμένος. Να σας ενημερώσω ότι, η συντήρηση κάποιων λεωφορείων κοστίζει πολύ περισσότερο από τα λεφτά που βγάζουν το καλοκαίρι…

Ερ: Γιατί μεταχειρισμένα και όχι καινούργια και μάλιστα μέσω ΕΣΠΑ;

Β.Π.: Οι διαδικασίες για το ΕΣΠΑ είναι ιδιαίτερα χρονοβόρες. Απαιτούνται χρόνια για την ολοκλήρωσή τους και εμείς χρειαζόμαστε άμεσα νέα λεωφορεία.

Ερ: Κυρία Πη, θέλω το σχόλιό σας για το επίπεδο των συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου, αλλά και για τους χαρακτηρισμούς «αντιπάλων» μέσω δελτίων τύπου. Σχολιάζονται αρνητικά από τους πολίτες…

Β.Π.: Φυσικά και διαφωνώ με τους χαρακτηρισμούς. Θα ήθελα να ήταν αλλιώς τα πράγματα. Επειδή όμως δεν αφορά μόνο τη μία πλευρά αυτό – και δεν το λέω για να αποποιηθώ την ευθύνη της δικής μας πλευράς – είναι πάρα πολύ δύσκολη η προσέγγιση. Είμαι σίγουρη ότι και οι δύο πλευρές εισπράττουμε τη δυσαρέσκεια του κόσμου. Όμως, όσο οδεύουμε προς τις εκλογές, αυτό μάλλον θα επιδεινωθεί παρά θα βελτιωθεί. Να σας πω ότι, βλέπω πολύ μεγάλη διαφορά και στη συμπεριφορά του ίδιου του δημάρχου, που αποφεύγει να εμπλέκει το Δήμο σε άγονες αντιπαραθέσεις. Η προσπάθεια, τουλάχιστον όσον αφορά την δική μας πλευρά, γίνεται. Ας ελπίσουμε να αντιληφθούν όλοι ότι η αντιπαράθεση πρέπει να γίνεται με επιχειρήματα και θέσεις. Η Κως είναι η πιο μεγάλη παράταξη, μπροστά μας υπάρχουν μεγάλες προκλήσεις, απέναντι στις οποίες θα πρέπει να είμαστε ενωμένοι.

Όταν βγάζουμε τον καλύτερο μας εαυτό, κερδίζουμε. Απόδειξη, η διαχείριση των πρώτων ωρών αλλά και ημερών μετά το σεισμό, που υπήρξε υποδειγματική και απέσπασε την αναγνώριση ακόμα και ξένων ΜΜΕ αλλά και τρίτων. Ελάχιστες ώρες μετά το σεισμό, το Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής έβγαλε δελτίο τύπου για το πώς οφείλουν να λειτουργήσουν οι κάτοικοι της Κω οι οποίοι είχαν υποστεί ζημιές. Αυτό βοήθησε πάρα πολύ κόσμο.

Ερ: Ο δήμος έκανε αυτό που όφειλε να κάνει. Το αυτονόητο. Δεν χρειάζεται εύσημα…

Β.Π.: Κι όμως, σχολιάζεται το αυτονόητο είτε αρνητικά είτε θετικά. Γιατί; Γιατί πολλές φορές δεν γίνονται ούτε τα αυτονόητα.

Ερ: Δεν έχετε άδικο. Έχουμε καταντήσει να «χειροκροτούμε» τα αυτονόητα…

Για να κλείσουμε τη συνέντευξη κυρία Πη, αφήνοντας βέβαια θέματα που δεν θίξαμε – τεράστιο το εύρος της ΚΕΚΠΑΠΥΑΣ… – κάνοντας έναν απολογισμό του έργου σας αυτά τα τριάμισι χρόνια, τι θα λέγατε;

Β.Π.: Στην κορυφή δεν φτάσαμε. Θα ήταν άτοπο και άδικο να ισχυριστώ κάτι τέτοιο. Έχουμε πάρα πολλά πράγματα να κάνουμε. Ξεκινήσαμε όμως πάρα πολλά και μάλιστα μέσα από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, κυρίως οικονομικές. Όπως σας είπα, η υποστελέχωση των υπηρεσιών είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα, αν και με τους συμβασιούχους κάπως λύνεται. Καταφέραμε να λειτουργήσει το δημοτικό ιατρείο και να προσφέρει δωρεάν υπηρεσίες υγείας στους πολίτες αλλά και να αναπτύξει δράσεις προληπτικής ιατρικής. Λειτουργεί η τράπεζα ρούχων και άλλων ειδών, η διανομή τροφίμων που πλέον προμηθεύεται η ίδια η επιχείρηση κ.α. Ικανοποιημένη όμως δεν είμαι, έχουμε να κάνουμε πολλά ακόμη.

Για ένα πράγμα μπορώ να μιλήσω με σιγουριά: δουλεύουμε σκληρά, προσπαθούμε καθημερινά για να φέρουμε το καλύτερο αποτέλεσμα.

Ερ: Με αφορμή την κοινωνική πολιτική, υπάρχει ο προβληματισμός ότι, οι δήμοι και κατ’ επέκταση ο δήμος Κω, συνεχίζει την πολιτική της κυβέρνησης. Δηλαδή, διανέμει είδη πρώτης ανάγκης, επιδόματα κ.λ.π. Με λίγα λόγια, κάνει διαχείριση της φτώχειας. Δεν υπάρχει αντίσταση σε αυτήν την «επιδοματική» πολιτική.

Β.Π.: Στο μέτρο του δυνατού αυτό που μπορούμε να κάνουμε, το κάνουμε. Για παράδειγμα, αξιοποιούμε τον ανώτατο αριθμό προσλήψεων, έστω με 8μηνες συμβάσεις. Να σας πω ότι, τον χειμώνα θα μπορούσαμε να μειώσουμε το προσωπικό στην αστική συγκοινωνία. Δεν το κάναμε όμως.

Ερ: Αυτό που ρώτησα, είναι η μη ύπαρξη αντίδρασης προς αυτό που συμβαίνει.

Β.Π.: Εγώ τουλάχιστον το βιώνω καθημερινά με τα διαρκή αιτήματα μας και τον τεράστιο αριθμό των επιστολών μας που στέλνουμε και ζητάμε ώστε να μας διευκολύνουν στο να κάνουμε πράγματα. Υπάρχει ένα κράτος το οποίο είναι δυσκίνητο, με αγκυλώσεις και γραφειοκρατικές δομές. Δίνουμε μάχη για τα αυτονόητα, μακάρι να είχαμε μεγαλύτερη στήριξη από την Πολιτεία.

Πηγή: Εφημερίδα ΣΤΑΘΜΟΣ